Aan de slag op Bernardus, Golfers Magazine steekt de handen uit de mouwen

Gek dat zoiets als ballen in een mal gieten zo bevredigend kan zijn, denken we als we onze eerste piramide hebben 'gebouwd' op de driving range. We geven toe dat het geluid van een emmertje dat volloopt met ballen uit de automaat ook hoog scoort op dit gebied, maar een driving range waar de ballen keurig opgestapeld liggen, heeft toch net even wat meer. Hoe moeten we het omschrijven? Het voelt chic. We wanen ons een beetje tourspeler. We voelen dat er voor ons gezorgd wordt als we op een driving range staan waar de ballen keurig voor ons staan opgesteld. Paar tees erbij en er is niets wat een fijne oefensessie nog in de weg staat.

Maar niet vandaag. Vandaag maken we deel uit van het Team Golf Operations van Bernardus Golf. Een afdeling van de in 2018 geopende baan, waarvan de medewerkers er dagelijks voor zorgen dat het Members en Day Members aan niets ontbreekt, legt Manager Golf Operations Filip Kalevski uit vanachter het grote beeldscherm in het kantoor van hem en zijn collega’s. We zien een teesheet, een groot scherm met de posities van alle spelers in de baan, en camera's die de driving range, het oefenterrein, de parkeerplaats et cetera in de gaten houden. Niet om te zien of iedereen zich wel gedraagt, maar om er voor mensen te kunnen zijn als ze dat nodig hebben. 'Vanaf het moment dat je binnenkomt tot het moment dat je weer naar huis gaat, doen wij er alles aan om je optimaal te ondersteunen om alles uit je dag te halen. Of je nu Member of Day Member bent. Dit is een vijfsterrenbaan, maar iedereen moet zich hier vooral thuis voelen. Aan 'u' doen we hier niet'.

Kalevski is nu een jaar of vijf werkzaam op de baan die voormalig gastheer van het KLM Open is, en aanstaand gastheer van de Solheim Cup. Sinds vorig jaar is hij Manager Golf Operations. 'Dit is een ontzettend leuke en afwisselende baan, waarbij je vooral te maken hebt met blije mensen. Als je hier door de poort rijdt, overvalt je toch een beetje het wow-gevoel en weet je dat je een leuke dag voor de boeg hebt. Daar wordt iedereen vrolijk van, toch?' Daarna legt hij uit wat er met de bezoekers gebeurt als ze eenmaal op het terrein zijn. 'Als de (Day) Members bij het Frontoffice zijn welkom geheten en zijn ingecheckt, zien wij dat in het reserveringssysteem’, zegt hij en wijst op het teesheet. 'We zien of het Members zijn, Day Members die voor het eerst te gast zijn of terugkerende Day Members, en weten dus meteen of we uitgebreid moeten vertellen hoe het hier gaat of dat we het bij een kort welkom kunnen houden.'

Collega Tom Pieters: 'Als het een Member is, weten we meestal meteen welke tas we moeten hebben en zorgen we ervoor dat die klaarstaat. Maar ook Day Members willen we dat lidmaatschapsgevoel geven. Veel mensen die hier voor het eerst komen, zijn toch een beetje onder de indruk, die wil je op hun gemak stellen. Een dagje op Bernardus in het hoogseizoen is voor Nederlandse begrippen niet goedkoop, dus daar wil je dan misschien ook wel naar behandeld worden. Al moet je goede service en gastvrijheid niet verwarren met dat je alles mag doen en zeggen natuurlijk', zegt hij, terwijl we een jas en trui van Bernardus Golf aangereikt krijgen voor we naar buiten gaan. Niet om ballen te slaan, maar om ervoor te zorgen dat de mensen die dat wel komen doen daar optimaal van kunnen genieten.

Op de driving range

Na de ontvangst met koffie is de driving range of het uitgebreide oefenterrein voor de meeste bezoekers de eerste stop. Op de driving range ontbreekt het aan niets. Niet alleen staan de balletjes in keurige piramides klaar, alles is brandschoon, er klinkt een ontspannen muziekje, op het grote tv-scherm achter de bar staat (natuurlijk!) golf op, en voor wie nóg een bakje koffie wil, staat er een machine klaar. Filip: 'Dit is een van de stations waar we als Golf Operations verantwoordelijk voor zijn. Hoewel iedereen zijn voorkeur voor het ene of het andere punt ontwikkelt, proberen we de stations door de week heen te rouleren, zodat iedereen alle werkzaamheden onder de knie krijgt en het werk ook een beetje afwisselend blijft. De voornaamste taak op de driving range is het klaarzetten van de ballen, die hoeven mensen natuurlijk niet zelf te tappen. De piramides vullen we het liefst altijd meteen aan, ook al heeft iemand maar een paar ballen geslagen.' Hij laat ons de kar met ballen voortduwen en kijkt samen met zijn collega Joyce of we de piramide wel netjes afbouwen en voldoende tees in de grond steken. 'Ook lopen we regelmatig langs het oefenterrein om te zorgen dat de oefenbunkers in orde zijn en om eventuele pitchmarks te herstellen. Na het KLM Open hoorde je veel spelers de loftrompet steken over het oefenterrein. Daar waren we natuurlijk best trots op, maar het verplicht ons ook om het niveau zo hoog te houden.'

Achter de startersdesk

Wij mogen de pitchfork in de zak houden – nóg in de zak houden, merken we later – maar de verleiding om wat ballen te slaan moeten we evengoed beheersen. Ons wacht het volgende station: de startersdesk. Met enige schroom nemen we plaats achter de balie waar we, met name in het buitenland, zo vaak aan de bezoekerskant stonden. Waar je dan enerzijds alle informatie tot je wilt nemen, wil je anderzijds niets liever dan in straf tempo doorlopen naar de eerste tee. Maar op Bernardus komt daar niets van in. 'Dit is een belangrijke plek', legt Filip uit. 'Niet alleen kun je hier nog wat tees, een potloodje of fruit pakken, we zorgen ook dat je tas een tag krijgt en adviseren je van welke tee je het beste kunt spelen. We zijn natuurlijk de baan van het KLM Open en er zijn regelmatig gasten die alleen al om die reden van de achterste tees willen spelen. Inclusief afslag vanaf de oefengreen.'

Tom: 'In principe mag dat, maar we proberen mensen eigenlijk altijd wel naar de tee te krijgen die past bij hun spelniveau. Heb je handicap 20, dan adviseren we om te spelen vanaf '60', heb je een handicap boven de 20, dan is '56' meer wat voor jou. En met handicap 54 kun je waarschijnlijk het beste helemaal vooraan starten, vanaf ‘47’. Uiteindelijk gaat het erom dat je een leuke dag hebt en die kans is nu eenmaal vele malen groter als je van de tee speelt die voor jou goed is. Echte discussies levert het niet op, hoor. De meeste spelers weten heel goed wat we bedoelen. Maar soms kun je iemand niet overtuigen en dan houden we die niet tegen. We geven dan wel aan dat als je de snelheid in de baan niet kunt vasthouden, dat we je op een gegeven moment kunnen vragen of je misschien niet toch naar een andere tee wilt gaan.'

Die discussie hebben wij niet met de groep die wij welkom mogen heten. Ook kunnen we de witte scorekaart – met daarop de achterste tees – rustig in de bak houden. Dat geldt niet voor de tag die iedere groep meekrijgt. Filip: 'Zo kunnen we precies zien waar iedere groep zich bevindt. Dat helpt om eventuele opstoppingen in de baan te signaleren, maar ook om te zien waar er gaten zitten en we eventueel spelers kunnen invoegen.'

De baan in

Degene die je eventueel moet vertellen dat je wat ver achterop bent geraakt, is vanzelfsprekend de marshal, al gebruiken Tom en zijn collega's liever het woord ‘gastheer’. 'Marshal heeft bij veel mensen een negatieve bijklank. Die van agent, controleur. Maar we willen dat alle Members – en Day Members, we maken echt geen onderscheid – het naar hun zin hebben. Als ik aan kom rijden zie je, zeker bij gasten die hier nog niet eerder waren, meteen de reflex om te vragen wat ze fout hebben gedaan. Nu kan het best zo zijn dat, bijvoorbeeld, de snelheid in de baan omhoog moet of pitchmarks gerepareerd moeten worden, maar dat is nooit het eerste wat we zeggen. We zullen altijd eerst vragen of je het naar je zin hebt en of we nog wat voor je kunnen doen. Dat levert soms leuke antwoorden op. Zo komt het nog wel eens voor dat we de vraag krijgen of we alsjeblieft wat ballen willen gaan halen, omdat iemand er al veel in het water is kwijtgeraakt. En we moeten helaas ook nog wel eens bijspringen omdat iemand niet één bal maar zijn of haar hele tas in het water heeft verloren. Zeker als het een beetje waait, doe je er altijd goed aan om je kar op de rem te zetten.'

Wij hoeven gelukkig geen duik te nemen vandaag. En hoewel we op de tablet zien dat hier en daar wat groepjes een paar minuten achterlopen op schema, is het rustig genoeg in de baan om alle greens waar we langsrijden, met een pitchfork in de aanslag, even aan een extra inspectie te onderwerpen. We moeten goed zoeken om een paar pitchmarks te vinden. Netjes hoor, denken we tevreden.

Hapjes en drankjes

Als we bij aankomst op kantoor Joyce met een bak appels en wraps zien lopen, denken we dat we met haar de baan in gaan voor de baancatering. De 'cartgirl' is wereldwijd bekend en komt ook in Nederland voor. Een buggy vol versnaperingen die tijdens je ronde meermaals voorbij komt rijden en waar je dan een kop koffie, een broodje en misschien zelfs al wel een biertje kunt bestellen. Maar nee, de buggybar bestaat niet meer op Bernardus. Het is nog veel luxer geworden, leren we als we bij de tee van de achtste hole aankomen. Twee goedgevulde ijskasten en een koffiezetapparaat staan klaar om naar wens te gebruiken. ‘Staat hier dan ook iemand van jullie om af te rekenen?’, vragen we. Maar dat blijkt niet het geval. Filip: 'Alles wat hier staat, is bij de prijs van je Day Membership inbegrepen.’ Wat doen de medewerkers van Golf Operations dan wel hier? 'Zorgen dat alles tijdig wordt aangevuld. Als jij zin hebt in een candybar, dan moet die natuurlijk niet net op zijn', zegt Filip en zet ons aan het werk om de schappen bij te vullen.

Lekker gespeeld?

Als de ronde er na achttien holes op zit, proberen Filip, Tom, Joyce, Thomas, Norbert, Jack, Laurens, Tycho en Peter de spelers altijd op te vangen. Om de tag in ontvangst te nemen, om te vragen hoe de ronde was en om zich over de spullen te ontfermen. Tom: 'Als we vragen of ze goed gespeeld hebben, is het antwoord vaak 'nee'. Vragen we of ze een leuke dag hebben gehad, dan is het antwoord eigenlijk altijd 'ja'. Natuurlijk gunnen we iedereen een goede ronde, maar dat je het naar je zin hebt gehad, is eigenlijk nog belangrijker. Als je na achttien holes met een glimlach op je gezicht van de baan komt, dan hebben we het goed gedaan. Misschien wel zó goed dat je nog een keer wilt. Wie een starttijd boekt, leest in de bevestigingsmail dat je, mits er ruimte is, nogmaals de baan in mag. Dat geldt overigens ook voor mij en mijn collega's. Als wij na onze dienst willen spelen, en er is plek, dan mag dat. Ook daarbij helpt het trackingsysteem: misschien is het op hole één druk, maar is er bijvoorbeeld wel plek op hole elf. Dan kun je daar starten. Maar veel spelers vinden het na achttien holes wel mooi geweest en gaan op weg naar het terras. Terwijl zij een drankje nemen, zorgen wij ervoor dat hun spullen helemaal in orde zijn voor ze weer naar huis gaan en hopen we ze een volgende keer weer welkom te mogen heten.'

Dit artikel is ook te lezen in Golfers Magazine 3. Het hele nummer lezen? Dat kan: ga nu naar de winkel en lees ook alle andere verhalen. Of beter nog: sluit een abonnement af en ontvang hét golftijdschrift van Nederland en België vanaf volgende maand thuis. Tien keer per jaar, 132 pagina's met alles wat je over jouw sport wilt weten.