Robbie Van West: 'Terug naar een beetje normaal zou al mooi zijn'

'Weet je', mijmert Van West, terwijl hij in de auto op weg naar huis zit, 'je realiseert je nu eigenlijk pas hoe makkelijk alles was voor deze crisis begon. Je nam de trein naar London alsof je de metro pakte, zo vaak gingen die kisten. Nu zit je enorm te puzzelen. Gaat er een vlucht? Kan ik me nog op tijd laten testen? Wat zijn de regels daar? Het leven dat we tot dit voorjaar hadden leek heel vanzelfsprekend, maar dat dat niet zo was besef je pas als heel veel anders is, of zelfs niet meer kan.'

Op de dag dat in Spanje de Grand Final van de Challenge Tour begon, heeft de 28-jarige Van West de eerste fysieke wintermeting er net op zitten. In de tien wedstrijden dat het seizoen uiteindelijk lang was, verdiende hij niet voldoende punten om zich voor de laatste wedstrijd van het jaar te mogen melden waardoor het toch al korte seizoen nog net even korter werd.

'Het zag er aan het begin van het jaar heel anders uit. Niet alleen was de kalender heel erg vol, de Challenge Tour begon ook veel eerder dan in andere jaren. In januari zat ik al in het vliegtuig naar Zuid-Afrika voor drie wedstrijden in februari. Covid was toen echt nog heel ver weg. We deden alles zoals we dat altijd deden, ik heb nog hartstikke veel van het land gezien, maar toen we terugkwamen was duidelijk dat covid niet alleen het gewone leven, maar ook het tourleven behoorlijk op zijn kop ging zetten.'

(Interview gaat onder de foto verder)

'De ene na de andere wedstrijd viel weg en je merkte dat de Europese Tour in eerste instantie vooral bezig was – althans zo ervoer ik het – met het overeind houden van dat circuit, waardoor er weinig tijd en vooral geld was voor de Challenge Tour. Natuurlijk was dat balen, want hoewel ik na Qualifying School van afgelopen jaar beperkt speelrecht voor de Europese Tour had verdiend, ging dat nu ook niet door. Ook niet later in het seizoen trouwens. Ik had eerst nog wel hoop om ook in de UK Swing te mogen starten, maar als je op een gegeven moment ziet dat je een paar dagen voor het toernooi nog tiende reserve staat, dan weet je dat je er steeds net naast zit. Balen, maar goed, ook daar doe je niets aan, je moet kijken naar wat wel kan en je flexibel op blijven stellen. Het is wat het is, ja.'

Of de beperkte speelmogelijkheden van invloed zijn geweest op zijn spelniveau zal hij nooit weten, maar een blik op de uitslagenlijst van de Eindhovenaar maakt duidelijk dat het, qua uitslagen, geen geweldig jaar is geweest. Hij speelde tien keer mee op de Challenge Tour, haalde daarin slechts drie keer de cut en speelde nog geen drieduizend euro bij elkaar. Teleurstellend, zo erkent hij ook zelf.

'Natuurlijk weet je niet in hoeverre gebrek aan wedstrijdritme een rol heeft gespeeld, dat zal je nooit weten, maar tegelijkertijd moet je reëel zijn en constateren dat andere jongens op het circuit wel presteerden. Zowel aan het begin van het jaar, als in het tweede deel van het seizoen was het niet dat ik voor mijn gevoel slecht speelde, ik scoorde alleen niet. Normaal is dat een van mijn kwaliteiten, maar nu kwam dat er niet uit. Natuurlijk is dat balen. Je werkt er hard voor en hebt dit jaar minder kansen om het te laten zien, en dan komt het er niet uit. Normaal is het bij golf zo dat je bijna altijd volgende week de kans al hebt je te verbeteren, het geleerde in de praktijk te brengen, maar dat was nu niet het geval. Ik ga dat zeker niet op covid afschuiven, want – nogmaals – andere jongens deden het wel goed, maar ik weet dat ik niet minder ben dan de meeste gasten hier en er zeker net zo hard voor werk, maar het was dit jaar niet genoeg.

En nu?

'Ja, en nu? Normaal wordt er in december altijd een voorlopig schema bekend gemaakt, maar het is de vraag of dat nu ook het geval zal zijn. Er zijn geruchten dat we pas weer laat kunnen beginnen, maar niemand weet het zeker. Plannen op de (iets) langere termijn is voor iedereen lastig. Ook voor Europese Tour, en dus ook voor de spelers. Ik zei vorig jaar dat ik nooit meer terug wilde naar de ProGolfTour, dat als ik daar moest gaan spelen ik me in elk geval de vraag moest stellen of ik wel goed bezig was, maar deze hele situatie maakt dat je daar begin 2021 misschien toch wel wat zal spelen. Ik ga volgend jaar hoe dan ook door. Een geluk bij een ongeluk is dat door covid alle speelrechten voor volgend jaar bevroren zijn en dat ik dus dezelfde rechten hou als dit jaar. Het is nu zaak me in de winter goed voor te bereiden op het nieuwe seizoen. Hoe dat er ook uit komt te zien. Het hoeft echt niet allemaal terug naar 'normaal', sommige dingen kunnen en moeten misschien ook wel anders, maar met een 'beetje normaal' zou ik nu ook al heel blij zijn.'