Avontuur down-under

Golfers Magazine columnist – en voormalig Tourspeler – Jurrian van der Vaart verruilt Nederland het komende half jaar voor Tasmanië. 'Kansen als dit krijg je zelden.'

jurrian

Met enigszins bezwaard gemoed stapte Van der Vaart afgelopen maandagavond in het vliegtuig voor een reis die ongeveer dertig uur zou duren voor hij op de plaats van bestemming aan zou komen. Niet de duur van de verplaatsing zorgde voor dat gevoel, vooral de afstand en de duur van zijn totale verblijf aan de andere kant van de wereld zorgde voor dubbele gevoelens, erkende hij.

'Reizen is een groot deel van mijn leven de normaalste zaak van de wereld geweest. Ik stapte in het vliegtuig naar welke bestemming dan ook, en voor hoe lang dan ook, zonder er veel over na te denken. Dat was mijn werk, dat was mijn leven. Mensen vroegen wel eens of ik dat niet vervelend vond, maar dat snapte ik eerlijk gezegd niet eens. Het is toch mooi om nieuwe dingen te ontdekken? Daarbij had ik ook nooit echt het gevoel dat ik hier wat achterliet. Ik merk nu dat je toch minder makkelijk de deur achter je dicht trekt als je dat wel hebt. Ik ben nu drie jaar 'thuis'. Heb drie jaar een 'normaal' leven. Dat maakt een enorm verschil. En dan helpt het zeker niet dat je ook niet tussendoor naar huis kan komen. Even een weekendje thuis op de bank ligt niet echt voor de hand als je zo'n zeventienduizend kilometer weg bent...

(Tekst gaat door onder de advertentie)

Dat Van der Vaart desondanks toch naar Tasmanië vloog heeft alles te maken met zijn nieuwe loopbaan in de golfbaanarchitectuur en de kans die aan de andere kant van de wereld ligt.

'In Europa, en zeker in Nederland, zijn de meeste projecten waar je aan werkt renovaties terwijl er bij nieuwe projecten zóveel voorwaarden zijn – van betrokkenen, van instanties – dat er vooral heel concessies moeten worden gedaan. Dat is niet erg, dat is hoe het is, maar als zich dan de kans voordoet om een project van de grond af aan mee te maken dan moet je daar eigenlijk niet al te lang over nadenken.'

'Onze senior partner Mike DeVries, gaat, met Amerikaanse investeerders, een potentiële top-100 baan aanleggen aan Seven Mile Beach. Het terrein dat daarvoor beschikbaar is biedt enorm veel mogelijkheden. Zand, duinen, naaldbomen, de zee op nauwelijks honderd meter en de luchthaven van Hobart op twintig minuten. Er liggen enorme mogelijkheden om hier een waanzinnige baan aan te leggen. De ervaring die ik daar op ga doen, met de machines, de aanleg, met alles, is zó groot, dat het deze investering volledig rechtvaardigt. Ik heb wel eens grappend gezegd: in Nederland spelen we golfbaanarchitect, daar ben je het. Wat ik al zei; in Nederland is er altijd wel wat, daar zijn er vooral mogelijkheden.'

Jurrian van der Vaart schrijft voor Golfers Magazine een column onder de titel 'Baanbesluit'. Tijdens zijn verblijf in Tasmanie zal hij dat blijven doen. De kans dat hij de lezers via die rubriek op de hoogte houdt van de ontwikkeling van de baan en alles wat hij tijdens de aanleg tegenkomt, is groot.

'Er ligt nu eigenlijk nog niets, en het is een gek idee dat, als ik over een half jaar naar huis ga, de baan zeker nog niet klaar zal zijn en dat het maar de vraag is of je de baan dus ooit in voltooide staat zal zien. Net zo min als je tussendoor even heen en weer naar huis vliegt, vlieg je die kant op om een rondje te spelen. Hoe mooi de baan ook wordt.'

Clubs & amateurs
  • Jurrian vdr Vaart