USGA maakt er wéér een potje van

Daniel Berger en Tony Finau begonnen de derde ronde op Shinnecock Hills op zeven boven par, elf slagen en 45 plaatsen achter de onaantastbaar ogende leider Dustin Johnson.

Ze gingen op een relatief kalme zaterdagochtend keurig rond in 66 slagen om op +3 binnen te komen. Het was een evenaring van de beste score van de week op de par-70 baan, maar ze stonden nog altijd zeven strokes achter DJ.

Toen uren en uren later het stof was neergedaald en de zon onderging, stonden beide Amerikanen echter gedeeld eerste en zij zitten zondag in de laatste groep die om 20.24 uur Nederlandse tijd de baan in gaat.

Met drie boven delen ze de eerste plaats met titelverdediger Brooks Koepka (72) en Dustin Johnson (77). Koepka kan zondag de eerste speler in bijna dertig jaar worden die het U.S. Open twee keer op rij wint. Curtis Strange was in 1988 en 1989 de laatste.

Justin Rose (73) en Henrik Stenson (74) volgen op respectievelijk een en twee strokes.

Op zes onder staan Kiradech Aphibarnrat (68), Patrick Reed (71) en Jim Furyk (72).

Kanshebbers als Ian Poulter (76), Tommy Fleetwood (78) en Rickie Fowler (84) zijn kansloos op de zege in het 118de U.S. Open.

De scores in de middag gingen gaandeweg door het dak. Niet omdat de late starters slechte golfers zijn (…), maar omdat de organiserende USGA weer eens liet zien niet in staat te zijn om een kampioenschap van dit niveau in goede banen te leiden.

Het ging hier – uitgerekend hier – in 2004 op zondag op hole zeven fout. In 2015 was Chambers Bay - zeker geen slechte baan - een joke.  In 2016 maakte men er op Oakmont een potje van rond de regelfout van de latere winnaar Dustin Johnson. En dan hebben we het nog niet eens over vreemde beslissingen in U.S. Women’s Opens.

Het probleem is dat de USGA probeert om van het U.S. Open een ultieme test te maken waarin de winnende speler het liefst rond par eindigt. Dat is niet altijd het geval – Koepka won vorig jaar met een lage score op Erin Hills – maar op een baan als Shinnecock kan dat gemakkelijk.

Justin Rose, de Europese gentleman-golfer: 'Weet, ik heb nog nooit gezien - en ik druk mij diplomatiek uit - dat een golfbaan zo snel veranderde.'

'Sommige pinposities, in combinatie met de snelheid van de greens, waren op het randje. Het randje werd bereikt.'

Directeur Mike Davis gaf na afloop toe dat het allemaal te veel was. ‘De stevige wind in de middag, daar hadden we niet op gerekend’, zei hij later. ‘De snelheid van de green was te hoog. Het was een zware test, maar in de middag waarschijnlijk een te zware test.’

Davis probeerde zich nog een beetje in te dekken, maar hij kreeg van veel spelers een flinke lading kritiek over zich heen.

'We willen dat het U.S. Open zwaar is', piepte Davis. ' We zagen laat in de middag een paar voorbeelden van goed geslagen ballen die niet alleen onbeloond werden, maar die in sommige gevallen werden afgestraft.'

'Laat het duidelijk zijn', zei hij zaterdagavond,  'dat we de greenkeepers de opdracht hebben gegeven om de snelheid uit de baan te houden. We moeten de snelheid vanavond uit de baan halen en dat gaan we ook doen. Waarschijnlijk doordat er meer water op de greens wordt gesproeid.'

En terecht. Maar het punt is dat je als organisator gewoon niet een baan in een conditie als deze wilt hebben. Dat er verschillen zijn qua weer, is een gegeven, maar je moet er als USGA voor willen zorgen dat je baan niet unfair wordt. En dat was zaterdag het geval.

Bovendien is het maar de vraag of een paar noodgrepen de baan en het kampioenschap gaan redden.

Het wordt hoog tijd dat de USGA de PGA Tour en de R&A met zijn Open Championship de European Tour vraagt om de banen te prepareren en de kampioenschappen te leiden. Die organisaties zijn week in, week uit bezig met het organiseren en runnen van toernooien, vaak onder sterk wisselende omstandigheden en – zeker op de Europese Tour – zeer verschillende courses.

De hectiek van de zaterdagmiddag deed het ‘geval Mickelson’ even vergeten.

De jarige Lefty was vroeg gestart en al snel bleek dat hij zijn dag niet had.

Op de par-4 dertiende zag hij een downhill-putt voor bogey langs de hole glijden. De bal rolde flink door en voor het witte kleinood tot stilstand kwam, tikte Mickelson de bal terug richting de cup: een overtreding van Regel 14-5. Twee strafslagen en uiteindelijk stond er een 10 op zijn kaart.

Na afloop vertelde Mickelson dat hij wist wat hij deed en dat het hem twee strafslagen zou kosten. Maar beter dat dan ergens van buiten de green te proberen de bal in de buurt van de hole te krijgen.

Dat mag allemaal zo zijn en het oogde heel street wise, maar de vraag is of Mickelson niet een signaal de golfwereld in stuurde dat het best goed kan zijn om op sommige momenten de Regels te overtreden. Geen wonder dat er nogal wat stemmen opgingen om hem te diskwalificeren. Maar Phil is Phil. Een man die een soort uithangbord voor golf in het algemeen en de Tours in het bijzonder is. Dan heb je wel wat krediet – en terecht.

En toch.

Wat Phil Mickelson deed, gaf je een bittere smaak in de mond. Het was zoiets als de hand van God van Diego Maradona in het WK van 1986. Het was ook zoals een Amerikaanse journalist het zaterdagavond treffend omschreef: ‘Mickelson didn’t cheat. He cheated the system. And that’s the problem’.

Ziggo Sport Golf zendt de laatste ronde zondag van 17.30-1.30 uur rechtstreeks uit

Stand na 54 holes en Live Scoring vierde ronde

Starttijden dag 4