Binnen de touwen bij de Ryder Cup - V

Door alle hectiek liep het verslag van Richard enige vertraging op, maar we willen jullie zijn unieke ervaringen niet onthouden.

29 en 30 september 2018: De blauw-gele brigade staat paraat.

Alle vrijwilligers hadden afgelopen week hun uniform gekregen. We weten welke dag we de gestreepte polo’s, en wanneer we de effen blauwe polo’s moeten dragen. Daarnaast krijgen we elke avond van onze teamleader per WhatsApp door welke taak we als Hole Marshall hebben: 1) bij de tee, 2) bij het landingsgebied van de afslagen of 3) bij de green met onze Silence bordjes.

De, al eerder genoemde, ‘blauwe touwen’ waarmee de toeschouwers doorgang wordt verleend om een hole over te steken. Óf even tegen te houden om de spelers ongehinderd naar de hole te laten lopen.

Helaas zijn er altijd toeschouwers die ónder of óver de blauwe touwen willen, om dicht bij de spelers te kunnen zijn. En niet kunnen wachten totdat het gevolg van de spelers voorbij is. Soms is dat vervelend, omdat in de instructies heel duidelijk staat dat we de mensen tegen moeten houden met het blauwe touw totdat spelers, caddies, familieleden en begeleiders gepasseerd zijn. Meestal gaat het wel goed, maar soms…..

Vandaag was zo’n dag bij een blauw-gele collega, die bij de tribunes van hole 2 stond. Toeschouwers mogen NIET op de traptreden zitten i.v.m. vluchtwegen die vrij moeten blijven. Er waren echter 2 toeschouwers die daar tóch plaats namen en weigerden daar weg te gaan. Ondanks twee eerdere vriendelijke verzoeken de vluchtweg vrij te houden, kreeg onze collega het antwoord dat ‘de heren veel geld hadden betaald voor een kaartje en zélf wel bepaalden waar ze wilden zitten’.

De instructie is dan om de teamleader erbij te vragen, die dan het probleem wel oplost. De heren weigerden echter nog steeds een andere plaats te zoeken. De reden waarom een teamleader een portofoon heeft werd toen al snel duidelijk……de CRS werd opgeroepen, zeg maar de Franse equivalent van onze Mobiele Eenheid. Ook deze verzochten de heren vriendelijk doch dringend de traptreden vrij te maken. Het resultaat was 5 seconden later dat de heren door 3 man sterk onder de arm werden genomen en afgevoerd werden. Het golfterrein zal door hen niet meer betreden worden.

De saamhorigheid bij de blauw-gele brigade is groot.

Eerst heeft je eigen team de hoogste prioriteit. Er is een ochtendteam (van 07:00 tot 13:00 uur) en middagteam (van 13:00 tot 20:00 uur). Maar je helpt uiteraard ook de teams van andere holes als je vrij bent.

Dat vertaalt zich weer terug in andere zaken die je voordeel geven. Zo helpt de blauw-gele jas mij om via de VIP entree bij de West Village om binnen te komen. Gezien de rijen van vrijdag, zaterdag en zondag was deze ‘hulp’ meer dan welkom.

Of een marshall van een andere hole die meekijkt bij mijn landingsgebied waar een bal in de rough terecht is gekomen. Dat overkwam me met de afslag van Dustin Johnson op zaterdagmiddag.

Mijn collega aan de overzijde van de hole kon ook de bal niet vinden en Andy, een blauw-gele vrijwilliger die klaar was met zijn dienst, stond net bij ons te kijken. Uiteraard mag hij dan binnen de blauwe touwen om mee te helpen zoeken. We hebben ongeveer 2 minuten tijd om te zoeken, want de spelers en caddies komen er al aan. En als er íets is wat je zeker NIET wilt, is dat je moet zeggen dat je “niet weet waar de bal is geland”.

Hoe dichterbij de flight komt, hoe meer zweetdruppels er bij ons verschijnen… je MOET de bal vinden.

Andy’s hulp was enorm. Híj vond de bal in 5 cm dikke rough, ik steek mijn gele vlaggetje bij de bal in de grond en Andy liep weer terug achter het blauwe touw. 15 seconden later zegt Dustin Johnson: “Thank you” tegen mij, en ik durfde alleen maar ‘No thanks’ terug te zeggen. Toen de flight voorbij was heb ik Andy vlug 2 stroopwafels gegeven als dank.

Een van de zaken die we ook doen bij onze hole is opruimen. 

Natuurlijk is het heel erg dat alles zomaar op de grond wordt gegooid en dat er zoveel rotzooi ontstaat. Maar wat gaat daaraan vooraf…… Als er meer dan genoeg vuilnisbakken zijn èn als deze regelmatig worden geleegd, is de kans dat er meer in de prullenbakken wordt gegooid een stuk groter.

Ga er maar aan staan… duizenden mensen die tegelijk rond een hole staan en hun helden toejuichen. En dan is er geen ‘dwingende blik’ die ervoor zorgt dat je toch wel je afval in de bakken doet. Wat wel wil helpen is om mensen die blijven staan vóór mensen die op de grond zitten met z’n allen toe te zingen met “Sit, sit, sit”. Heel ludiek en degenen die zich aangesproken voelen gaan ook echt wel zitten en worden ‘bedankt’ met hand geklap.

Alle hole-marshalls vinden wel dat ‘hun hole’ netjes moet zijn, dus als de laatste flight voorbij is en je shift loopt door, dan pak je een zwarte plastic zak en ga zoveel mogelijk opruimen totdat de schoonmaakploegen komen. Die kunnen dan ook nèt voor het donker wordt klaar zijn.

Als dank krijgen we op zondagavond ná de Prijsuitreiking een After Party aangeboden door de Organisatie. Onze WhatsApp groep Hole 12 P.M. zal blijven bestaan want we zijn een soort ‘familie’ geworden. Het afscheid nemen na de After Party vielen sommigen zwaar… we komen in een zwart gat. Zes dagen met elkaar optrekken, onze hole bemannen, de beste Amerikaanse en Europese golfers vlak voor je neus zien lopen. Wat een impact heeft dat op ons.

Dank aan Jacques, onze teamleader die uitstekend Engels sprak tegen 2 Amerikanen, 2 Welshmen, 1 Duitser, 2 Engelsen, 5 Fransen en 1 Nederlander.