Foster: 'Werken met Tiger was als leven met Seve op speed'

'Ik weet nog dat ik tegen Tiger zei dat ik nooit met hem zou willen ruilen, ondanks al zijn roem en geld. We liepen tijdens de Presidents Cup door het publiek van het clubhuis naar de eerste tee, ongeveer tweehonderd meter. De fans schreeuwden naar hem en hij zat onder de strepen van stiften. We kwamen bij de eerste tee en ik zei: “Dit doet me denken aan de tijd met Seve, maar dan op speed. Je mag dan multimiljonair zijn, elke vrouw kunnen krijgen die je wilt, de beste golfer zijn die ooit geleefd heeft, maar ik wil niet met je ruilen.” Hij antwoordde: “Billy, dat is de reden dat ik niet veel speel.” Ik snapte het. Je kreeg bijna medelijden met hem.'

'Tigers manieren waren onberispelijk. Bij alles was het 'alsjeblieft' en 'dank je wel'. Het was geweldig om hem ballen op de driving range te zien slaan, hij was zo veel beter dan de rest. Als hij een bal had geslagen, zag je niet waar deze had gelegen. Er was geen divot te zien. Hij veegde simpelweg elke bal van het gras. Het was een ongelofelijke ervaring, die ik de rest van mijn leven koester.'

'Hier op de PGA Tour lijkt het wel of LIV Golf niet bestaat. Je hoort het helemaal niets over. Het lijkt wel of er een geheime dienst is die alles geheim houdt. Maar ik heb er een stel goede vrienden op en volgens hun is het echt briljant. Ze vinden het geweldig. De atmosfeer, de vibe, de shotgun starts waarbij iedereen tegelijk de baan in gaat. Gratis bier, gratis hotels, gratis vluchten. En je krijgt veel geld, of je nu goed speelt of niet. Dan heb je als caddie toch niets om over te klagen? Je werkt minder en verdient meer.'

'Seve was de meest talentvolle speler die ik ooit heb gezien, met afstand. Maar dat was ook zijn valkuil. Hij kreeg veel last van zijn rug en ging heel technisch aan de slag met zijn swing, maar dat was nooit zijn sterke punt. Nick Faldo had toentertijd veel succes met het compleet vernieuwen van zijn swing en Seve dacht dat hij hetzelfde moest doen, dat hij in andere posities moest komen. Daarvan raakte hij echter in verwarring, hij zat letterlijk en figuurlijk in de knoop. Uiteindelijk maakte zijn rug het onmogelijk. Na een paar jaar was hij geen schaduw meer van de speler die hij voorheen was. Ik had de laatste vier of vijf goede jaren met hem.'

'Er was niemand zoals Seve. Je kent misschien het fruitcake-verhaal van het World Matchplay wel. Seve verslikte zich in een stuk cake en begon te hoesten in de backswing van Nick Price. Die raakte hierdoor meer grond dan bal. We kwamen uiteindelijk bij de green en Nick had een putt van ruim drie meter. Ik zei: “Seve, geef hem de putt.” En hij antwoordde: “Wat? Ben je gek geworden? Ik heb al sorry tegen hem gezegd.” Ik zei hem dat het hij de putt moest geven om controverse te voorkomen, het was het juiste om te doen. Maar Seve wilde er niet aan. Godzijdank maakte Nick de putt.'

'Matt Fitzpatrick is extreem gedisciplineerd. Ik heb gewerkt met de beste spelers ter wereld, maar hij is met afstand de meest professionele. Hij stippelt samen met mij precies uit hoe hij de golfbaan gaat spelen. En hij houdt de meeste aantekeningen zelf bij. Hij schrijft elke slag op: hoe ver hij naar links of rechts ging, hoe ver voorbij de vlag. Zelfs bij een oefenronde. Hij noteert het allemaal in een spreadsheet op zijn computer, zodat hij het precies kan zien als hij zijn ijzer-7 niet lekker raakt of zijn ijzer-5 te veel naar links slaat. Hij probeert continu die halve procent extra te vinden die hem beter maakt. De meeste spelers zouden dat niet kunnen, maar hij is anders. Hij werkt en denkt heel nauwkeurig.'

'Matt boekte een paar maanden slechte resultaten en je kon zien dat hij wat vertrouwen verloor en een paar dingen probeerde te veranderen. We zijn een paar keer gaan zitten en hebben eerlijk over alles gepraat. Hij speelde prima in The Masters, waar hij in de top 10 eindigde, en won op Hilton Head. Het lijkt er bij hem wel op dat hoe moeilijker de situatie, hoe lastiger de baan, hoe intensiever de omstandigheden, des te beter hij gaat spelen.'