Mickelson schrijft geschiedenis

200 tegen 1 stond hij bij de bookmakers voor aanvang van de 103e editie van het PGA Championship. De kans op een zege van Phil Mickelson werd niet bijster groot geacht. Niet zo heel gek natuurlijk. Topnoteringen haalde de vijftigjarige de afgelopen jaren maar mondjesmaat, de laatste zege dateerde van 2019, om over zijn laatste Majorzege, The Open van 2013, nog maar te zwijgen. Maar je bent niet voor niets een van de beste spelers aller tijden, die – ook op bijna 51-jarige leeftijd – nog altijd niet van opgeven wil weten. Dan is het dus helemaal niet gek dat je een nieuwe pagina aan je toch al rijke geschiedenisboek toevoegt door je zesde Majorzege in de wacht te slepen.

En hoe.

De voorsprong bij het ingaan van de laatste ronde was maar klein na een moeizame back-nine op zaterdag, en was na één hole zelfs helemaal verdwenen na een opening met een bogey tegenover een birdie van de meest naaste belager Brooks Koepka.

De routinier liet zich daar echter niet door uit het veld slaan en dat leverde, zeker ook door de spanning die er bij beiden nadrukkelijk op zat, vooral de eerste negen een interessant gevecht op met zijn jaren jongere landgenoot. Beide spelers leverden slagen in, beide spelers wonnen slagen, en het had er daardoor alle schijn van dat de back-nine op zondag ouderwets spannend zouden worden.

Dat leek echter al snel niet het geval. Koepka bleef rommelen en was fysiek niet in staat nog een ronde alles uit het gekwetste lijf te halen, uitdagers als Louis Oosthuizen vonden op de back-nine hun Waterloo, of moesten – Shane Lowry, Rickie Fowler, Padraig Harrington van te ver komen.

Met nog acht holes te spelen bedroeg de voorsprong op de rest van het veld vier slagen en leek het slotstuk een walk in the park, een victory lap te worden op de door wind lastig spelende Ocean Course. Dat dat niet gebeurde, had lefty volledig aan zichzelf te danken door een slordige waterbal op dertien, ongetwijfeld het gevolg van ook bij hem toenemende spanning, met een bogey tot gevolg. Ook de par-3 veertiende leverde een bogey op na een wel héél voorzichtig (gemist) puttje van minder dan een meter.

Het zo comfortabele gat werd zelfs nóg kleiner nadat Oosthuizen birdie had gemaakt op de par-5 vijftiende, waarmee de druk nog meer op Mickelson kwam te liggen. De 'bomber' sloeg op dat moment een van de beste drives van de dag – nota bene de langste van alle spelers uit het hele veld tijdens de hele week – en maakte de birdie, om een hole later – na een ongelukkige bounce op de par-3 zeventiende – die slag weer terug te geven waardoor het verschil met nog één hole te spelen twee slagen in het voordeel van Mickelson was.

Die marge gaf hij niet meer weg. Met een totaalscore van -6 bleef hij de nummers twee Brooks Koepka en Louis Oosthuizen twee slagen voor en dat was genoeg voor een nauwelijks meer verwacht Major, een Major misschien wel mooier, en in elk geval bijzonderder, dan zijn vorige vijf.

'Dit is een ongelofelijk gevoel. Ik dacht altijd dat het mogelijk was, ook al zeiden anderen van niet. Misschien moet je er op deze leeftijd wat harder voor werken, maar ik heb altijd geloofd dat het kan. Ik hou van dit spel, ik hou er van om de strijd aan te gaan met zulke goede spelers. De aanwezigheid van de fans was een beetje eng aan het eind, maar ik ben iedereen zo dankbaar dat ze altijd achter mij en de sport hebben gestaan', aldus Mickelson vlak voordat hij de Wanamaker Trophy op mocht tillen.

De Masters-overwinning van Jack Nicklaus in 1986, de overwinning van Tiger Woods in The Masters van 2019 waren zeges met eeuwigheidswaarde. De kans dat de zege waarmee Mickelson Julius Boros als oudste winnaar van een Major ooit afloste óók tot in lengte van jaren besproken wordt is groot. Al zal de zege bij Mickelson zelf misschien vooral als brandstof dienen voor het volgende Major. De speciale uitnodiging voor het U.S. Open die hij ontving is niet meer nodig en een Major winnen, zijn tweede PGA Championship en zijn zesde in totaal, kan hij duidelijk ook nog. De komende vijf jaar - tot zijn 55ste dus - is Mickelson verzekerd van deelname aan alle Majors.

Zit de Career Slam er dan misschien alsnog in?