Feestweek

Het 146ste Open belooft weer een mooi feestje te worden.

Het is de week van The Open. Opnieuw zit ik aan de tv gekluisterd. Na vijf opeenvolgende bezoeken aan het oudste Major, moet ik het voor de tweede keer doen met de televisiebeelden. Ik mis het nu al.

Hoewel? Feitelijk mís je natuurlijk niet veel. Sterker, er wordt zó veel uur live golf de lucht ingeslingerd dat je voor het kastje meer ziet, dan live langs de fairway. Niet meer op de BBC, maar ZiggoSport, waar zelfs de openingsdrive te zien zal zijn.

De eerste slag van The Open – dit jaar valt die eer te beurt aan oud-kampioen Mark O'Meara – is een van de vele tradities die horen bij het toernooi. Natuurlijk, elke week slaat iemand ergens een eerste bal, maar zelden verzamelen zich daarvoor enkele honderden mensen, om half zeven 's ochtends. Om daarna snel ergens te gaan ontbijten met een baconroll of ander 'gezond' ontbijtje.

De eetgewoonten van de Britse golffans zijn gerust opvallend te noemen. De healthy food rage heeft zich nog geen plek in de eetschuren weten te verwerven. Een bacon roll, een vette hamburger, pulled pork, een soft-ijsje mét stukje chocolade, en grote plastic beker bier, dat vat de menukaart aardig samen.

Het wordt dan ook met het uur gezelliger langs de fairways, waar complete gezinnen in het gras liggen (als het weer het toelaat) en ook de baby wordt getrakteerd op een dagje op de links. Slapend op mama's arm, of voortgeduwd in een nauwelijks meewerkende kinderwagen, staan, zitten of liggen ze zij aan zij met oude heren in blazer met keurig geknoopte stropdas. En bijna niemand (een enkele Amerikaan daargelaten...) vindt het nodig 'Get in the hole' te schreeuwen.

De enorme winkel is op zondag nagenoeg uitverkocht, de spelers nemen op de oefendagen alle tijd voor handtekeningen, de enorme hoogwerkers met cameramensen zijn de enige bakens in het verder vlakke linksland en daar tussendoor lopen zo'n 150 spelers die stuk voor stuk hopen dat het hun week wordt, dat de bal net even de goede kant op stuitert en rolt. Favorieten zitten aan de verkeerde kant van de draw. 'Mindere goden' stijgen boven zichzelf uit. Het publiek klapt en geniet. 

The Open is een prachtig golffeest. 

Ik mis het nu al.

(MP)

(Foto: Golfsupport)