Blog: Asociale media?

‘Maar wat moet ik dan? Alles maar laten gaan? Of juist op elk bericht reageren? Meestal doe ik dat eerste, maar heel soms denk ik ‘ik reageer wel’, maar dan denk ik daarna meestal meteen ‘het heeft geen zin, ze hebben echt geen idee’ en dan laat ik het maar weer’, zei Luiten hoofdschuddend terwijl hij nog een hap eten nam. Geen idee hoe we op het onderwerp kwamen, misschien vroeg ik ernaar, misschien had iemand het net daarvoor nodig gevonden een sneer uit te delen, hoe dan ook, ineens hadden we het een paar maanden geleden tijdens het diner uitgebreid over de vraag wat je nu het beste kan doen tegen/met/aan negatieve commentaren op internet.

Tsja… wat kán je het beste doen?

Via Luiten – en de beheerders van zijn mailbox – weet ik dat het vaak weinig kies is wat er soms over hem wordt uitgestort. Golf mag dan een nette sport zijn die meestal niet vol in de schijnwerpers staat, wat dat betreft is Luiten niet anders dan veel andere sporters of bekende Nederlanders die door toetsenbordridders fel aan worden gepakt. Scroll voor de lol eens door de reacties onder een willekeurig tweet van bijna willekeurig welke bekende Nederlander en de schellen vallen je van de ogen. Hoge bomen vangen veel wind en de beste stuurlui staan aan wal, ik weet het, maar ik vraag me altijd af waarom mensen het nodig vinden zich zo negatief te uiten over iemand die ze in basis toch een warm hart toe zullen dragen. Waarom zou je berichten over hem of haar anders immers volgen?

Bij Luiten gaan de berichten die in de openbaarheid verschijnen (zijn persoonlijke mailbox ken ik natuurlijk niet maar ik kan me voorstellen dat het daar niet heel anders toegaat) vooral over zijn prestaties, zijn soms meereizende partner, zijn keuze voor caddie, coach en speelschema. De teneur is zonder uitzondering dat het beter moet, dat hij overschat is, de verkeerde keuzes maakt en dat Luiten maar beter… Enfin, u hebt een beeld.

Vanachter het veilige – en vaak anonieme – toetsenbord permitteren mensen zich meer dan recht in iemands gezicht. Nog niet zo lang geleden werd in dat kader een leuk experiment gedaan in het tv-programma Wie denk je wel dat je bent. Kandidaten werd gevraagd wat ze van tv-persoonlijkheid Prem vonden. Iets gestuurd door de presentatoren waren de oordelen zonder uitzondering negatief. Op het moment echter dat de ‘schreeuwlelijk’ ineens voor ze stond draaide de mening razendsnel bij. Althans, face to face werd in elk geval gedaan of ze hem wel mochten, werden de scherpe commentaren teruggebracht tot normale menselijke omgangsvormen.

Meestal, vrijwel altijd, laat Luiten het dus maar gaan omdat hij ook wel weet hoe de wereld in elkaar zit. Hoezeer zijn vingers soms ook jeuken. Maar soms, heel soms, kan hij zich net als veel andere ‘slachtoffers’ niet inhouden en is hij er klaar mee.

Zoals deze week dus.

Niet dat het nou heel extreem was wat @Alex1Goos twitterde in reactie op de tweede ronde van Nederlands meest succesvolle golfer, maar voor Luiten was het de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. ‘Negatief zijn is ook een vak’, schreef hij in reactie op een opmerking dat het ‘wederom een kleurloze week’ was. De voorbije weken en maanden las ik ruim ongenuanceerder en onvriendelijker berichten, dus net als bij de uitbrander van de leraar na het geklier in de tekenles, kreeg daarmee misschien wel degene die het laatste onschuldige propje lanceerde, en niet de etter die de hele tijd kroontjespennen in het plafond gooide, een reprimande, waarvan Luiten ook wel wist dat hij er weinig mee opschoot, maar – refererend aan zijn woorden in dat Turkse hotel – moet hij dan maar alles laten gaan?

Er wordt wel vaker gezegd dat de sociale media misschien wel meer ‘asociale media’ zijn en daar zit absoluut een kern van waarheid in. Waarom zou je dingen die je ‘in het echt’ niet in je hoofd zou halen om te zeggen, vanachter de veilige omgeving van je toetsenbord wél op een ander afvuren? Het is echt niet minder kwetsend dan als het recht in je gezicht gezegd wordt. Natuurlijk kan je zeggen ‘laat gaan’ — en dat is in de meeste gevallen vast ook het verstandigst – maar is het niet nog veel verstandiger je soms een keertje te bedenken hoe je getypte woorden op een ander over kunnen komen en dan niet de sendknop maar de deleteknop in te drukken?

(Dit blog verscheen ook op nvgj.nl)

Meer over dit onderwerp is woensdag te horen in @degolfpodcast

(Dit blog verscheen ook op nvgj.nl)