Darius van Driel: 'Het begint langzaam te landen'

Even na half negen in de ochtend wandelt hij door de schuifdeuren op Schiphol de aankomsthal in met in zijn hand het beeldje van de neushoorn die je als winnaar krijgt en om zijn schouders het jasje dat de winnaar van het Magical Kenya Open aangemeten krijgt. 'Ik zei al tegen mijn vrouw: deze doe ik aan naar elk feestje waar we naar toe gaan.' Dan, lachend: 'Het is nog net geen groen jasje, maar rood staat me ook goed.'

Het kan snel gaan in het golf. Afgelopen november nog moest de 34-jarige geboren Leidschendammer terug naar Qualifying School nadat hij als 134ste op de order of merit zijn volle speelrecht verloren was, een goede drie maanden later durft hij de vergelijking met het jasje van de winnaar van The Masters aan. 'Zo snel kan het 180 graden draaien', is hij zich bewust van de impact die de zege kan hebben op de rest van zijn loopbaan.

'Ik voelde helemaal geen spanning voor het ingaan van de laatste ronde, ook niet tijdens de ronde zelfs. Ik speelde goed en had 's ochtends op de leaderboards gezien dat er een score mogelijk was op de slotdag. Dan moet je het natuurlijk nog wel doen ook, maar mijn spel voelde de hele week al goed en ik ging met vertrouwen de baan in. Ik wist dat als ik -12 of -13 binnen zou brengen ik waarschijnlijk wel in een play-off zou zitten en dat -14 genoeg zou zijn voor de zege. Dat werd dus mijn doel.'

Matchplay

'De eerste holes speelde het een beetje als matchplay tegen Elvira, maar het gevaar kan natuurlijk ook uit andere groepen komen. De informatie tijdens de ronde was niet goed, maar toen ik die eagle maakte op tien wist ik dat ik een gaatje geslagen had. Het was een beetje jammer dat ik op elf meteen weer een bogey maakte, maar die birdie op twaalf maakte dat meteen weer goed.'

Het gat bleef in stand en niemand kwam dichterbij. Al wist Van Driel dat tot het laatste moment niet.

'Eigenlijk wist ik zelfs bij die chip op achttien nog niet hoe het er voor stond. Ik had het aan Ken Brown gevraagd maar die durfde het ook niet met zekerheid te zeggen dus ik wilde daarom ook voor die birdie gaan. Het leek op tv denk ik een lastiger chip dan het in werkelijkheid was', zegt hij over de bal die hij op de slothole tot nauwelijks tien centimeter van de cup sloeg waarna hij aan een tap-in genoeg had om de overwinning veilig te stellen.

Gekkenhuis

'Ik had niet verwacht dat het me zoveel zou doen', kijkt hij terug op het interview dat hij direct na het verlaten van de green gaf aan de DP World Tour. 'Toen werd ik wel even emotioneel. Als kind sta je op de oefengreen te putten 'voor de overwinning in The Masters' en nu had je ineens écht een putt voor de winst, die je nog maakt ook.'

Wat volgde was een 'gekkenhuis', zo omschrijft Van Driel de uren na de zege.

'Je wordt nadat je je scorekaart getekend hebt van hot naar her gesleept. Interviews, foto's, handtekeningen, het gaat maar door. Gelukkig zijn er persmedewerkers van de Tour die je goed begeleiden maar het is en blijft hectisch. Zo wilde ik heel graag even bellen met thuis, maar kon niemand me mijn telefoon geven en zelf had ik geen idee waar die was.'

Categorie-3

Na het circus dat nu eenmaal hoort bij een overwinning, volgde het lange wachten op de luchthaven, een enkele uren vertraagde vlucht, een doorwaakte nacht, en uiteindelijk de aankomst op Schiphol.

'Het begint allemaal langzaam te landen nu, ook de wetenschap dat alles anders is nu. Ik had een categorie waarbij je de grote toernooien allemaal niet in kwam, maar mag nu in categorie 3 alles spelen. Ik had mijn schema gebouwd rond de Rolex toernooien, maar nu ik daar wel in kom later deze week eens goed kijken hoe ik mijn jaar nu in ga delen. Mijn doel aan het begin van het seizoen was om de top-50 te halen en het slottoernooi in Dubai te mogen spelen. Misschien dat ik nu zelfs wel wat hoger dan dat mag kijken. Zo snel kan het gaan.'