Column: Altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd

Een oud-collega vroeg me ooit, waarschijnlijk omdat ik weer eens wat liep te neuriën of omdat de radio wat hard stond, of er wel eens een minuut voorbij ging dat ik niet naar muziek luisterde of een deuntje in mijn hoofd had. Het antwoord op die vraag was simpel. Nee. Nooit. Al heb ik lang niet altijd de keuze wélk wijsje er in mijn hoofd zit. Een op hol geslagen juxebox. Daar vergelijk ik mijn hoofd wel eens mee. Liedjes komen en gaan en vaak is er maar een half woord nodig om een nieuw plaatje in mijn hoofd te starten. Het begint al bij het opstaan. Niet zelden vraag ik me af hoe ik in hemelsnaam nu uitgerekend aan dít liedje kom, zo vlak na het ontwaken. Ik bedoel, wat triggert na het openen van de ogen Racey's Lay your love on me, een hitje toen ik nog maar net van de kleuterschool was? Hoezo fluit ik op weg naar de brievenbus om de krant te pakken Spandau Ballet's Gold? Het zijn in de regel geen liedjes die hoog op mijn playlist staan. Zo ze daar al een plekje hebben. Zwemmen in Bacardi Lemon? Brrrr...

Dat Kinderen voor Kinderen vaak afgedraaid wordt is dan wel weer logisch sinds het liedje 'Ik word altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd' door een deejay als tune voor een ochtenditem wordt gebruikt. In datzelfde stoffige laatje van mijn hersens zitten meer kinderliedjes want niet zelden hoor ik mezelf minuten later zomaar 'op een onbewoond eiheiland' zingen en met een beetje pech zelfs iets van K3. Hét moment om de radio aan te zetten, Spotify aan te slingeren of zelfs een cd-tje op te zetten en de muziekregie in handen te nemen.

Op de golfbaan is dat niet anders. Althans, meestal. Er zijn maar weinig banen waar op de driving range muziek aanstaat dus gelukkig zit ik dan zelf aan de knoppen. Soms leg ik mijn telefoon tussen de rangeballen, soms heb ik oortjes in, maar altijd zet ik iets aan tijdens het ballen slaan. Ook op de baan mag ik graag naar een muziekje luisteren, al doe ik dat maar zelden. Ik had een tijdje een speakertje aan mijn tas hangen maar de vraag of iemand bezwaar had tegen een moppie muziek werd zo zelden positief beantwoord dat ik hem er maar weer af heb gehaald. Ook de anekdote waarbij twee jongens in Amerika uit het bos kwamen rijden met Bob Marley op de speakers van hun buggy haalde zelden iemand over.

In de baan ben ik dus meestal aangewezen wat mijn hersenen me aanbieden en dat is zoals gezegd altijd afwachten. Op de eerste tee gooi ik er meestal een muntje in voor Three Little Birds van Bob Marley (iets met Ajax) of One Word van Anouk (een herinnering aan mijn vader) in de hoop dat ik daar een paar holes mee kan doen. Goed voor het ritme van de swing, goed om de swinggedachte en het tempo te sturen, goed voor de focus. Waarschijnlijker is het echter dat ik al voor de tweede tee een ander liedje in mijn hoofd heb door wat misschien wel de grootste uitwas is van die op hol geslagen jukebox. Ik hoef vaak maar één woord te horen, of ergens in mijn hoofd wordt een plaatje opgezet met precies dát woord in een hoofd- of bijrol. Vraagt iemand me iets over Anne van Dam...vrijwel zeker dat ik dan minutenlang Herman van Veen 'Anne, de wereld is niet mooi hoor zingen'. Zegt iemand dat we even door moeten lopen dan kan ik er vergif op innemen dat Bruce Springsteen het podium pakt met Born to Run. Dat De Dijk's Als het golft (dan golft het goed) te pas en te onpas opduikt mag natuurlijk helemaal geen verbazing wekken. En dit zijn voorbeelden van nummers die vaak voorbijkomen, het aantal nummers dat door een onverwacht (Boem!) of juist vaak gebruikt (Lekker ritme!) woord getriggerd kan worden is enorm.

Elke gek zijn gebrek denk ik dan maar. Nu alleen hopen dat er ooit een ander liedje komt waar het woord ritme zo prominent in naar voren komt. Of is er iemand die wél met plezier naar Frizzle Sizzle luistert?