Het wonder van Marco Simone

'We hebben serieus overwogen om onze koffers te pakken en te zeggen: zoek het maar uit, dit heeft geen enkele zin. Maar wat doe je na zo'n opwelling? Je schouders eronder zetten. Toch overdrijf ik niet als ik zeg dat het soms niet veel scheelde of we waren vertrokken.' Ze zegt het met een lach, Lara Arias, als ze teruggaat naar de donkerste momenten op de baan die ze begin 2020 onder haar hoede kreeg met één duidelijke opdracht: over drie jaar vindt hier de Ryder Cup plaats, dus zorg dat de baan er klaar voor is.

De Spaanse zwijgt even, kijkt haar partner Alejandro Reyes aan, en zegt dan: ‘Ja, we twijfelden of dat haalbaar was.' Dat de baan er nu toch klaar voor is, is een klein wonder maar heeft heel wat voeten in de aarde gehad, erkent de golf course superintendent. 'Er moest zó veel gebeuren... dat kun je je bijna niet voorstellen.'

Arias en Reyes zijn een bijzonder stel. Beiden zijn golf course superintendent, werken samen én zijn werkzaam op het allerhoogste niveau. Zo was Reyes verantwoordelijk voor de baan van Le Golf National in aanloop naar en tijdens de Ryder Cup van 2018. En de afgelopen jaren waren de rollen omgedraaid, met Arias als eindverantwoordelijke voor de baan waar dit jaar de intercontinentale strijd plaatsvindt en Reyes als adviseur op de achtergrond.

'In eerste instantie zat ik er helemaal niet op te wachten', erkent Arias. 'We hadden tropenjaren achter de rug in Frankrijk en hadden ons net goed en wel gesetteld in Spanje. Toen de vraag kwam of we misschien geïnteresseerd waren, was onze eerste reactie dan ook niet heel enthousiast. Ook wij hadden gehoord dat het niet zo soepel liep. Er waren zelfs geruchten dat het toernooi teruggegeven zou worden.'

'Toch gingen we kijken. Het was immers een mooie kans. Nou, er waren dus nauwelijks machines, er was geen plek voor de staf, er was vooral heel veel niet. Zelfs geen kleding voor de crew! We hebben voor al die dingen moeten strijden. “Is kleding echt nodig?”, vroegen ze dan? “Ja!”, zeiden we. Alles moet kloppen als je het grootste toernooi van de wereld wilt organiseren. Hoewel we zeker niet alles kregen waar we om vroegen ‒ we hadden drie fairwaymaaiers en wilden er vier bij, maar kregen er twee; we wilden twee extra greenmaaiers maar kregen er geen ‒ besloten we uiteindelijk toch om in te stappen. Al waren er dus momenten waarop we dachten: waar zijn we aan begonnen?’

Aanleg met hindernissen
De baan van Marco Simone, gelegen op een klein halfuur ten oosten van Rome, opende in 1991 zijn deuren. Wie er daarna niet meer is geweest, zal niets herkennen. Het oorspronkelijke ontwerp van Jim Fazio en David Mezzacane ging volledig op de schop sinds de baan in 2015 de Ryder Cup kreeg toegewezen. Geen hole bleef hetzelfde. En ook de omgeving werd grondig aangepakt om de honderdduizenden toeschouwers en alle andere betrokkenen een goede ervaring te kunnen bieden.

'Eigenlijk ging het bij aanvang van die heraanleg al fout', zegt Arias. ‘Vooral waar het de gebruikte grassoorten betreft. Zonder heel technisch te worden: er worden altijd verschillende grassoorten gebruikt bij de aanleg van een baan, maar hier lagen soorten bij elkaar die niet goed samengingen. Er groeide een heel dominante soort direct naast de green, waardoor we de hele tijd bezig waren om de green ‘schoon’ te houden. Dat was gewoon een fout in het ontwerp die we maar moeilijk hersteld kregen. Net als de keuze voor gras dat net op het moment van de Ryder Cup in winterrust gaat. Ons werk was veel gemakkelijker geweest als er bij de aanleg beter was nagedacht over welke soorten gras men waar wilde hebben. Nu was het keihard werken om besmettingen te voorkomen.'

Het was slechts een van de vele hindernissen, merkt de frêle Spaanse op. 'Dan dachten we alles net een beetje op orde te hebben, bleek er bij de aanleg van de sproei-installatie geen rekening te zijn gehouden met de toplaag die er nog moest komen. Kampten we met aansluitingen die te laag zaten om te kunnen gebruiken, waardoor we niet konden sproeien op het moment dat het groeiseizoen begon, terwijl we probeerden een achterstand van meer dan een jaar goed te maken. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat er op veel holes geen aansluitpunten in de buurt van de greens zaten, waardoor we daar überhaupt niet konden bewateren.' Ze zucht, lacht en zegt dan: 'Ja, het was echt niet voor niets dat we er soms serieus over dachten om onze koffers te pakken!'

Wereld van verschil
Een baan speelbaar krijgen voor de Ryder Cup is één ding, maar het is minstens zo belangrijk dat je de vele toeschouwers, de duizenden vrijwilligers en alle pers goed door de baan kunt krijgen. 'Om een toernooi als dit te kunnen hosten, heb je ruimte nodig, véél ruimte', zegt Reyes. Hij pakt de kaart van het terrein erbij en wijst naar een punt op het complex. 'Hier lag een par-3-baan. Ontzettend leuk voor de leden, maar die ruimte hadden we gewoon nodig.'

Arias, aanvullend: 'Vlak land, dat was wat we nodig hadden. Je moet tenten kwijt kunnen, heel veel tenten. Gelukkig is daar bij de aanleg van de baan wél rekening mee gehouden, door tussen de holes ruimte te laten voor hospitality units, terwijl het publiek gewoon door kan lopen. De 'flow' is ontzettend belangrijk als je zo veel mensen op het terrein hebt. Dan moet je geen doodlopende stukken of bottlenecks hebben.'

'Er zijn nu aanpassingen gedaan die voor de leden niet prettig zijn, maar die het toernooi ten goede komen. Een voorbeeld? De huidige driving range is onder normale omstandigheden te ver van de eerste tee. Als het toernooi erop zit, verplaatsen we deze waarschijnlijk weer, zodat leden en gasten voor hun ronde nog even snel een paar ballen kunnen slaan.'

'Je kunt je nauwelijks voorstellen wat er allemaal bij komt kijken om de Ryder Cup te kunnen ontvangen. Er is geen detail dat niet keer op keer is besproken. Hoeveel publiek er door welk poortje gaat. Hoe ver de Amerikanen hun bal slaan en waar ze hun bal zullen laten landen. Ze weten dat de Europeanen beter zijn vanaf 95 meter naar de green en houden daar rekening mee bij de set-up.'

'Tussen wat we hier in het voorjaar van 2020 aantroffen en wat er nu ligt, zitten niet alleen jaren van keihard werken maar zit ook een wereld van verschil. Waar we aan het begin serieus twijfelden of de baan ooit goed genoeg zou zijn om het grootste golfevenement van de wereld te kunnen ontvangen, ben ik er nu absoluut zeker van dat hier straks een geweldige editie van de Ryder Cup wordt gespeeld.'

Dit artikel van Martijn Paehlig verscheen eerder in Golfers Magazine 7.