Harman laat uitdagers kansloos en wint 151ste Open

De uitspraak dat de Majors pas beginnen als de back-nine op zondag begonnen zijn, kon al snel de prullenbak in op Royal Liverpool waar het de hele dag onaangenaam regende waardoor de sfeer nooit echt los kwam.

Dat laatste, het ontbreken van zondagse sfeer, kan echter ook heel goed het gevolg zijn van het spel van de Amerikaanse winnaar, en in het verlengde daarvan, het spel van de overgebleven 'uitdagers'.

Die haakjes staan niet voor niets om het woord uitdagers, want al voor het eerste teeshot was duidelijk dat er een klein wonder nodig was om de nummer 26 van de wereld van zijn eerste Majorzege af te houden. Niet alleen stond de uit Georgia afkomstige 36-jarige pro een straatlengte voor, had hij niet zaterdag al laten zien dat hij niet instortte als er wat van die voorsprong verdween?

Het was precies hoe het ook zondag ging. Hij maakte een ongelukkige bogey op de tweede hole, moest een onspeelbare bal nemen op de par-5 vijfde voor een tweede bogey en plots was het gat nog maar drie slagen en was het te danken aan een nipt gemiste birdieputt door Rahm een hole verderop dat het gat zelfs niet terugging naar twee.

Het had een keerpunt in de ronde kunnen zijn, maar waar Rahm miste maakte Harman de birdie op de par-3 zesde wel, en maakte hij er ook nog een op de par-4 zevende, waardoor het gat bij het bereiken van de turn weer 'gewoon' vijf was.

Natuurlijk was de spanning zichtbaar bij de man die tot nu toe maar twee zeges boekte op het hoogste niveau, de John Deere Classic in 2014 en het Wells Fargo Championship van 2017. Zijn waggle ter voorbereiding van zijn slag, leek met de hole langer te worden, maar Harman bleef er, in elk geval zichtbaar dan toch, onaangedaan onder. Of het nu was voor ballen van het midden van de fairway, uit een lastige ligging, of op de green; hij nam er elke keer zijn tijd voor, ademde nog eens diep, en sloeg vervolgens precies de bal die nodig was of rolde de putt in of bij de hole.

Als de koploper niets fout doet moet het dus van de achtervolgers komen, maar net als op moving day, lukte het niemand om een sprong te maken. Runners-up Jon Rahm, Sepp Straka en Jason Day kwamen met -7 nog het dichtstbij, Tom Kim, op dezelfde score en positie, speelde goed en won veel slagen met de beste ronde van de dag (67), maar moest van te ver komen om echt een gevaar te worden, McIlroy (-6) begon sterk met drie vroege opeenvolgende birdies, maar kreeg de bal daarna weer nauwelijks in de hole, terwijl Fleetwood niet echt kansen creëerde en de kansen die er waren niet genoeg wist te benutten of ergens onderweg teveel slagen inleverde en daardoor eindigde op -4.

En zo werd het op de back-nine langzaam een zaak van het wegstrepen van holes voor de man die in 2017 al eens als koploper naar de slotronde van een Major ging. Waar hij destijds struikelde in het zicht van de finish was daar op Hoylake geen sprake van. Met koelbloedig golf speelde de leftie zichzelf de geschiedenisboeken in om zich na 72 holes en een doornatte slotronde in 70 slagen, en met een totaal van -13, met maar liefst zes slagen voorsprong tot Champion Golfer of the Year laten kronen.