Luiten eindigt The Open in mineur

De 32ste plaats op The Open op Royal Portrush was de hoogste finish die hij in de twintig eerder Majors behaalde en halverwege het toernooi op Royal Liverpool was een verbetering van die klassering zeker haalbaar. Hoewel de derde ronde geen terreinwinst opleverde maar hem enkele plaatsen kostte in het klassement, zat dat er ook bij de start van de slotronde nog in.

Bij de start, maar enkele holes later al niet meer want Luiten kwam op een opnieuw grauwe en grijze - en uiteindelijk ook heel natte - dag aan de westkust van Engeland geen moment in zijn spel en leverde vanaf het begin vlot slagen in.

Al op de eerste hole was er de eerste bogey van de dag nadat hij vanaf de tee de fairwaybunker rechts vond en niet meer kon doen dan terugspelen naar de fairway. Op de tweede hole waren de problemen nog groter. Zowel vanaf de tee als met zijn tweede én derde slag vond hij de rough en tot overmaat van ramp leverde hij van achter de green een slechte chip af die nauwelijks twee meter verder kwam en daarmee de opmaat vormde voor een dubbele bogey.

Heel even werd de Nederlander in beeld gebracht terwijl hij hoofdschuddend van de green liep, een beweging die hij in het verdere verloop van de ronde vast vaker maakte. Bijvoorbeeld op de par-4 vijfde waar de ligging na zijn tweede slag zó slecht was dat hij zijn bal onspeelbaar moest verklaren op weg naar de volgende bogey en ongetwijfeld ook na zijn ruim over de green geslagen teeshot op de par-3 zesde die de opmaat vormde naar alweer een verloren slag en de vrije val op het leaderboard nog wat extra vaart gaf. Al droeg de dubbel op de par-4 achtste na een out of bounds geslagen teeshot daar in nog sterkere mate aan bij.

Met +7 voor de dag en +8 voor het toernooi begon Luiten aan de weg terug naar huis die hem ongetwijfeld niet snel genoeg kon komen. Door het slechte spel, de slechte score, door het slechte weer en ongetwijfeld ook door de wetenschap dat hij met een goede laatste ronde niet alleen zijn beste finish op een Major binnen handbereik had maar ook heel goede zaken had kunnen doen op de Order of Merit, de wereldranglijst en wat al niet meer.

Het mocht niet zo zijn. De tweede negen gingen met drie bogeys en één birdie weliswaar iets minder slecht, maar met een slotronde in 80 slagen (dezelfde score als spelpartner Thomas Pieters) een totaal van +10 voor de wedstrijd zat die verbetering van het beste Majorresultaat er uiteindelijk ruim niet in.

Op zijn website schreef hij nadat hij was opgedroogd:

'Halverwege het Brits Open had ik uitzicht op een mooie eindklassering. De zaterdag was met een ronde gelijk par ook nog acceptabel, maar zondag ging het volledig mis. De baan speelde in de regen lastig en lang en ik had gewoon totaal de vorm niet. Mijn eerste twee afslagen gingen in fairwaybunkers en dat is het laatste wat je moet doen op Royal Liverpool. Zo begon ik met bogey en dubbel-bogey en daarna werd het niet beter helaas. Afslag op hole 8 out of bounds en nog een dubbel. De eerste negen holes speelde ik in 42 slagen, veel te veel natuurlijk. De tweede negen ging het iets beter, maar het einde was typerend voor de dag. Met twee slagen op een meter of veertig van de hole en met een bogey weglopen. Kortom een dramatische ronde in 80 slagen.'

'Een major spelen is mooi, de cut halen in zo'n groot toernooi is prima en ik realiseer me ook dat ik er vorig jaar rond deze tijd een heel stuk slechter voor stond. Maar deze ronde in 80 slagen is wel een heel grote teleurstelling.'