In getallen gevangen

Bij golf gaat het vooral om het getal in relatie tot par. De speler met het laagste eindcijfer wint immers het toernooi. Maar in de geschiedenis van het KLM Open waren er meer cijfers die ertoe deden.

getallen

5

Joost mag dan twee keer gewonnen hebben, maar daarmee staat hij ruim in de schaduw van recordhouder Flory Van Donck. De in 1912 geboren Belg was maar liefst vijf keer de beste: in 1936, 1937, 1946, 1951 en 1953. Met die vijf zeges heeft Van Donck een veilig lijkende marge op andere meervoudig winnaars. Zes spelers wonnen het toernooi drie keer, niemand was vier keer de beste, en van de nog actieve spelers heeft alleen Luiten meer dan één zege op zijn naam staan.

60

De -23 van Kristoffer Broberg zal nog wel even in de boeken staan als de laagste winnende score ooit. Althans, als niet weer iemand uit zijn slof schiet op Bernardus Golf. Dat was immers waar de Zweed in 2021 zijn recordscore neerzette. Niet alleen zijn eindtotaal was de laagste in het KLM Open ooit, zijn 61 van dag 3 (-11) was de laagste score onder par op Nederlandse bodem. Maar het was niet de laagste score over achttien holes in het KLM Open. Die staat nog altijd op naam van Tobias Dier. De Duitser ging op de Hilversumsche in de eerste ronde van het toernooi in 2002 in zestig slagen rond en legde daarmee de basis voor zijn overwinning.

9

Het KLM Open is vaak spannend. Dikwijls wordt de beslissing pas na een verlenging geforceerd, ook afgelopen jaar weer. Soms duurt zo’n verlenging kort, soms juist erg lang. Zo stond het record voor de langste play-off ooit lange tijd op naam van het KLM Open van 1989, toen Roger Chapman, Ronan Rafferty en José María Olazábal negen extra holes nodig hadden om tot een winnaar te komen. Chapman viel al na één hole af, waarna Rafferty en Olazábal nog acht holes nodig hadden om tot een beslissing te komen. Het record staat nog steeds op naam van de winnende Spanjaard, al moet hij het sinds 2013 delen met de Fransman Raphaël Jacquelin, die in het Spaans Open ook negen extra holes nodig had om als winnaar van de baan te stappen.

1912

Het is alweer 111 jaar geleden dat de eerste editie van het Nederlands Internationaal Kampioenschap plaatsvond. Het toernooi, dat in den beginne nog over 36 holes gespeeld werd (pas in 1934 vond de eerste 72 holes-editie plaats), was die eerste keer een prooi voor de in België werkzame Engelsman George Pannell. Met rondes in 42, 40, 38 en 38 slagen (er werden vier rondes van negen holes gespeeld op de Haagsche) bleef hij de overige elf (!) deelnemers nipt voor.

3

Meervoudig winnaars waren er volop in de ruim honderdjarige geschiedenis van het toernooi. Maar het aantal back-to-back winnaars, spelers dus die het toernooi twee opeenvolgende edities wonnen, ligt vele malen lager. Henry Burrows was in 1920 en 1921 de eerste die dat kunstje uithaalde, Sid Brews deed het in 1934 en 1935, en Flory Van Donck volgde hem op in 1936 en 1937. Daarna was het lang wachten op een speler die meerdere jaren op rij de beste was: Sewsunker Sewgolum won zowel in 1959 als in 1960, waarna Bob Byman in 1977 en 1978 de laatste was die twee edities op rij won. Er is één man die zelfs een derde zege aan zijn reeks wist toe te voegen: Aubrey Boomer was in 1924, 1925 én 1926 de sterkste. Opvallend genoeg staat de naam 'Boomer' ook in 1927 bovenaan de einduitslag. Helaas voor Aubrey betrof dat zijn broer Percy.

24

Een blik op de lijst met winnaars van het KLM Open biedt een kleurrijk beeld. Er staan meer dan vijftien verschillende landenvlaggen bij de tientallen winnaars, al komen sommige vlaggetjes (veel) vaker voor dan andere. Zo mochten we tien keer een Spaanse winnaar feliciteren, hing er negen keer een Zuid-Afrikaanse vlag in top, en doen Nederland met acht en België met zeven zeges het zeker ook niet slecht. Het valt echter allemaal in het niet bij het grote aantal overwinningen dat geboekt werd door de Engelsen: maar liefst 24 keer was een man van de andere kant van het kanaal de beste in het KLM Open.

29

De KLM is met afstand de trouwste naamsponsor van het Dutch Open. Van 1981 tot en met 1990, en daarna weer vanaf 2004, was de naam van de nationale luchtvaartmaatschappij onlosmakelijk verbonden met het grootste golftoernooi van het land. Je zou bijna vergeten dat het toernooi ook wel eens anders heeft geheten dan het KLM Open. Toch is het zo. Vijf keer schreven we over het Heineken Dutch Open en het TNT Dutch Open en twee keer over het Sun Microsystems Dutch Open. Wat we al zeiden: het is niets vergeleken met de 28 keer (29, als je de editie van 2023 meetelt) dat de KLM zijn naam aan het toernooi verbond.

12

Met 27 keer werd het KLM Open het vaakst op de Hilversumsche gespeeld. Drie banen (Domburgsche, Rosendaelsche en The International) waren slechts één keer gastheer, waarmee ze desondanks in bijzonder gezelschap verkeren, want het toernooi werd in de ruime eeuw van zijn bestaan op slechts twaalf banen gespeeld. Overigens verdwijnt volgend jaar de '1' die bij The International staat. Na drie edities op Bernardus Golf gaat het toernooi, net als in 2019, weer naar de onder de rook van Schiphol gelegen baan. Het zal voor de hoofdsponsor voelen als thuiskomen.

1000

Dat er een hole-in-one gemaakt wordt tijdens het KLM Open is niet heel bijzonder, maar er waren wel een aantal heel bijzondere bij. Wat te denken van de wonderslag van Andy Sullivan, die met zijn hole-in-one op de vijftiende van de Kennemer een ruimtereis won (nee, hij maakte de reis nooit)? Of de geslaagde slag van Leonie Schaper, die een hole-in-one sloeg in het tented village tijdens de KLM-actie 'sla een wereldbal' en daarmee twee vliegtickets naar Maleisië verdiende? En natuurlijk was er de ace van Mikko Ilonen, die in 2017 de boeken inging als de duizendste hole-in-one ooit gemaakt op de DP World Tour sinds het circuit in 1972 werd opgericht. Helaas voor de Fin stond er net geen prijs op die hole, al regelde toernooidirecteur Daan Slooter wel snel een fles champagne. Op zo'n moment kun je natuurlijk niet met lege handen staan.

Tour
  • Adobe Stock