Zilveren drama

Eerder in de week had de regerend nummer 1 van de wereld het baanrecord van Nick Price, 63, geëvenaard. En hij zou de eerste Australiër ooit worden die The Masters won. Met andere woorden: de 41-jarige Norman was op weg om van The Great White Shark The Great Green Shark te worden. En passant was hij ook verzekerd van welhaast eeuwige deelname op Augusta National.

Op de eerste hole hookte Norman zijn drive tussen de bomen. Een veeg teken. Vanaf hole acht maakte hij vijf vijven op rij: par-bogey-bogey-bogey-double bogey. De vijf op twaalf was het gevolg van een teeshot dat in Rae’s Creek verdween.

In plaats van zes slagen achter stond Faldo nu twee slagen voor. Maar even leek er nog iets mogelijk: een chip voor eagle op vijftien schampte de hole, maar viel niet. Norman, zich realiserend dat dit zijn laatste kans was, stortte ter aarde, een trieste kopie van de stervende zwaan. Uiteindelijk ging hij in 78 slagen rond en werd nog maar net tweede – vlak voor de piepjonge Phil Mickelson. Faldo kreeg een 67 achter zijn naam en won met vijf slagen voorsprong zijn derde Masters. ‘Cor Blimey O’Riley’, zei Peter Aliss tegen de BBC-kijkers. ‘It’s just a stick and ball game, but it tears your heart out on occasion.’

Pas in januari werd Norman definitief afgelost als de nummer 1 van de wereld. Na zijn nederlaag op Augusta sputterde hij nog wat tegen, maar moest hij het toch afleggen tegen Tiger Woods. Al met al was hij 331 weken de nummer 1 op de wereldranglijst. Na Tiger, die van 1997 tot en met mei 2014 in totaal 683 weken de lijst aanvoerde, een knappe prestatie. Geen van de 21 andere spelers die zich ’s werelds nummer 1 mochten of mogen noemen, kwam ook maar in de buurt van de tweehonderd weken.

Een paar keer dreigde Norman een eigen wereldtour te beginnen – in 1994 met de steun van zijn landgenoot en beruchte mediatycoon Rupert Murdoch, de disruptor-in-chief. Maar Norman kreeg de World Golf Tour niet van de grond, al leidde zijn opstand uiteindelijk wel tot de huidige reeks World Golf Championships. Toen vorig jaar het idee van de Premier Golf League werd gelanceerd, was Norman er als de kippen bij om het idee te ondersteunen.

Het drama van april ’96 was niet het eerste drama voor Norman. In 1986 ging hij in alle vier de Majors na 54 holes aan de leiding. Maar hij won alleen The Open op Turnberry, de baan die nu eigendom is van de vorige Amerikaanse president.

Na het drama van april ’96 was het nog niet helemaal gedaan met Norman. In 1997 won hij twee toernooien van de PGA Tour en bracht zijn totaal op twintig. Wereldwijd boekte hij een zege of negentig. Tekenend is wel dat hij op de Europese en de PGA Tour veel meer play-offs verloor dan won: veertien om vijf.

Maar al met al was zijn golfcarrière voorbij op die veertiende april 1996. Het Groene Jasje zou nooit een plaatsje krijgen in zijn welgevulde garderobe.

Deze column van Jan Kees van der Velden stond eerder in Golfers Magazine 2. Golfers Magazine voortaan thuis ontvangen of een (digitaal) nummer los kopen? Dat kan allebei hier.