Luiten evalueert seizoensstart

Natuurlijk krijgt hij het gemor mee en natuurlijk doet hem dat wat, erkent Luiten. Maar het is ook weer niet zo dat hij er van wakker ligt. 'Mensen roepen op social media al snel van alles zonder dat er enige onderbouwing voor is, of zonder dat ze weten hoe het echt zit. Nee, dat is niet altijd leuk om te lezen. Tegelijkertijd moet ik er soms erg om lachen, maar soms lees je iets als je net balend van de baan stapt en dan wil je het liefst even terugbijten.' Lachend: 'Aan de andere kant: je hebt pas echt een probleem als mensen niet meer over je praten toch?'

De reden dat er op de social media kritisch over Luiten wordt geschreven laten zich raden: vooral die ene hoge score per toernooi die de laatste maanden eerder regel dan uitzondering lijkt, en de moeite die hij rond de greens ervaart, zorgen voor discussie en ophef.

'Natuurlijk baal ik van die scores, dat lijkt me duidelijk. Als je een 74 of erger maakt, dan val je meteen weg in het klassement en kan je een goede uitslag vergeten. Ja, het maakt wel uit of je de eerste ronde zo'n score hebt en je je daarna terugspeelt in het toernooi, of dat je een goede uitgangspositie verspeelt door een slechte ronde in het tweede deel van het toernooi. Dan stap je toch met een ander gevoel van de baan al is het resultaat hetzelfde.'

Gevraagd naar de reden voor die hoge rondes antwoordt Luiten:

'Uiteindelijk is het terug te voeren op het ontbreken van topvorm en waarom die er wel of niet is, weet je nooit precies. Dat is ook topsport, dat het in golven gaat. Het sterkste onderdeel van mijn spel – van tee tot green – is nu niet op zijn best waardoor er meer druk op mijn korte spel komt te staan. Dat is nooit het beste deel geweest, maar dat valt nu dan meer op omdat ik de ijzers niet sla zoals ik ze kan slaan. Als dat weer gaat lopen dan weet ik zeker dat die slechte ronde ook zo van de kaart is en dat die dubbele bogey dan hooguit een bogey is, misschien zelfs wel niet meer dan een par. Als je die hoge holescore weghaalt, zoals in Oostenrijk of Italie, dan doe je mee om de overwinning. Zo kort zit het bij elkaar. En ik weet als geen ander dat het echt van het ene op het andere moment kan klikken. Als dat zover is dan doe ik gewoon weer bovenin mee. Daar twijfel ik geen moment aan.'

Dat klinkt ouderwets als Joost Luiten, vastberaden en zelfverzekerd, terwijl – tegelijkertijd – hij ook erkent dat het bij tijd en wijle aan hem vreet.

'Het is frusterend. Zeker. Drie goede rondes en dan die éne ronde, die ene hole, waardoor je weer wegzakt. Ik haal, ook zonder topvorm, drie keer redelijk eenvoudig de cut, maar verspeel een topnotering door een mindere dag. En dan eindig je niet hoog op het leaderboard maar ergens rond plaats veertig. Zo snel gaat dat. Die slechte ronde moet er uit. Simpel.'

'Natuurlijk gaat het op een gegeven moment tussen je oren zitten, maar daar moet je tegelijkertijd niet teveel aandacht aan besteden. Je moet doen wat je moet doen en dat is keihard werken om terug te komen waar je hoort te zijn. Wat dat betreft is dit gat in de kalender ook wel lekker, het geeft even rust en tijd om de puntjes op de i te zetten. Tussen het laatste toernooi en het begin van het seizoen zaten maar een paar weken waardoor je niet de voorbereiding hebt gehad die je had willen hebben en de afgelopen tijd heeft de kou in Nederland ook niet echt geholpen. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Daar twijfel ik geen moment aan. Wat ik zeg, als ik van tee tot green mijn eigen niveau haal, dan komen die goede resultaten vanzelf weer.'

Voor nu is het zaak om de voorbereiding op de herstart van het seizoen goed vorm te geven, waarbij een grondige evaluatie van de eerste drie toernooien zeker aan de orde is. Oók het begin van de samenwerking met zijn nieuwe caddie.

'Het is zeker anders dan het was met Maarten (Bosch, red). Daarmee had ik een goede vriend op de tas terwijl het met Jason echt nog zoeken is. In de baan, tijdens de rondes, gaat het heel goed, het is een heel goede caddie, maar daarbuiten is het wat lastiger en ontbreekt de klik een beetje. Dat kan groeien, maar tegelijkertijd is dit ook het moment om goed na te denken of dit de juiste weg is. Elkaar een tijdje spreken bij een bak koffie is heel wat anders dan dagenlang samen optrekken.'