Gek op golf - de drive van Jeroen Pauw

Mijn eerste keer

'Dat is een jaar of zeven geleden, op Curaçao, met vrienden die daar wonen. Ik moet toegeven dat ik kampte met de bekende vooroordelen – oude mensen met geruite broeken die achter een kar aan lopen, je kent het wel. Maar na die eerste keer was ik om. Lang geleden heb ik gehockeyd, dus een beetje gevoel voor de bal had ik wel. En al snel bleek dat ik de bal best goed kon raken. We namen een paar lesjes en bij een van die eerste lessen sloeg ik, onder toeziend oog van de pro die ons mee de baan in had genomen, de bal 298 yards. Het was niet zo dat ik verder meteen uitblonk, maar ik had wel het gevoel: misschien heb ik hier aanleg voor. Die gedachte bleek niet veel later onjuist. Ik had redelijk snel mijn GVB en handicap 20. Dat mensen zeiden: speel je echt pas drie jaar? Maar vanaf het moment dat mijn hoofd aanging, ging het mis. Alles wat ik eerst een beetje op gevoel deed, lukte niet meer. Ik kreeg de putting-yips, de chip-yips, en heb mezelf meermaals afgevraagd of ik niet beter kon stoppen met dit spel. Maar ja... is er iemand die dat daadwerkelijk doet? Ik kan het me niet voorstellen.'

Clubgebonden of vrije golfer?

'Op Curaçao, waar ik een aantal maanden per jaar verblijf, ben ik lid op Blue Bay. Ik speel er een keer of vier in de week. In Nederland speel ik op verschillende banen in de buurt van kantoor. Waterland in Amsterdam-Noord, BurgGolf Purmerend omdat je er altijd wel terecht kunt, en soms op de Amsterdam Old Course. Ik vind het nog altijd jammer dat Amstelborgh niet meer bestaat. Dat was pal tegenover ons kantoor en daar kon ik heerlijk een paar uur oefenen om daarna nog even de par-3-baan te spelen.'

Mooiweergolfer of door weer en wind?

'Ik vind het niet erg om in de regen te spelen, maar om te beginnen aan je ronde als het al regent, dat vind ik niets. Een beetje miezer, oké, maar heel hard plenzen? Dan ben je bij hole twee al doorweekt, zijn je grips nat en glijden de clubs uit je handen. Dan is de lol er snel af. Bovendien ben ik brildragend, dan houdt het met regen al snel op. Zit je een beetje door de druppels heen te kijken en zie je eigenlijk net niets. Daar doen we het toch niet voor?'

Sport of ontspanning?

'Het zou ontspanning moeten zijn, maar ik blijk dus veel competitiever dan ik ooit had gedacht en ben vaak veel te gespannen. Zeker in de tijd dat ik niets meer raakte, werd ik steeds nerveuzer, omdat ik zo graag beter wilde. Het klinkt misschien gek, maar ik denk wel eens dat ik in golf juist die competitie zoek, de competitie met jezelf vooral, omdát ik er niet zo goed in ben. In mijn werk weet ik wat ik kan. Bij golf moet je het altijd maar weer afwachten. Ik kan zonder overdrijven zenuwachtiger zijn voor een rondje met vrienden dan voor een grote presentatieklus live op tv. Een rondje golf met vrienden. Voor de lol! Dus ontspanning, ja, maar helaas niet altijd.'

Grootste golffrustratie

'Wat ik wel eens gekmakend vind, is dat je er gewoon geen grip op hebt. Het is altijd weer afwachten. Een hobby zul je het mij alleen al om die reden nooit horen noemen. Dan klinkt het net of het altijd leuk is. Een paar jaar terug mocht ik eens een rondje met Joost Luiten spelen. Hij had net de cut gemist in het KLM Open, maar hij had de bal die dag volledig onder controle. Hij legde precies uit wat hij van plan was en dat gebeurde ook. Ik vroeg hem hoe dat kon: de ene week de cut missen, de andere week totale controle. Druk, spanning, was zijn antwoord. Weet je waar hij ook tegenaan liep en wat ik misschien wel het meest frustrerende vind? Hij zei dat hij soms op de driving range stond voor een ronde en de ene na de andere perfecte bal sloeg, maar in de baan bakte hij er dan niets van. Dat vond ik zó deprimerend om te horen. Dat topgolfers tegen dezelfde onbenullige dingen aanlopen als waar deze klunzige golfer tegen aanloopt.'

Nieuwe spullen of oud allegaartje?

'Twee jaar geleden heb ik een nieuwe set laten aanmeten bij mijn favoriete winkel, Jumbo Golf in Amsterdam. Soms ga ik samen met mijn vriendin 'zomaar' naar die winkel toe. Even lekker tussen de spullen snuffelen. Je hebt altijd wel wat nodig, maar ik vind het ook een fijne plek om te zijn. Prettige sfeer, aardige mensen. Als ze er een bar zouden hebben, zou de tent volgens mij de hele tijd volzitten. Goed, daar heb ik me dus laten fitten, en de verlengde Titleist-set die daar uitkwam, heb ik twee keer aangeschaft. Eentje voor in Nederland en eentje voor op Curaçao. Ik kan wel telkens als ik die kant opga alles meezeulen, maar na een paar keer heb je zo veel voor die extra bagage betaald dat het slimmer is om daar een set te hebben.'

Les of zelf knutselen?

'Ik heb nog steeds af en toe les, maar ben vooral van de instructieboeken. Ik heb een plank vol. Mentale tips, maar ook technische instructies. Daarnaast kijk ik vaak filmpjes. Maar waar de een zegt dat je bij het chippen de bal nooit in het midden moet hebben, zegt de ander dat je hem daar juist wel moet leggen. Soms zie, hoor of lees je iets waarbij je denkt: dit is het! En dan gaat het ook een tijdje goed. Maar de volgende keer kan het zo weer weg zijn. Een paar maanden geleden was ik nog bij Andrew Hastie op de Amsterdam Old Course, omdat het niet goed ging. Eerst zei hij wat ik allemaal wél goed deed – dat vind ik sowieso prettig, als een leraar daarmee begint. Daarna zei hij dat ik te vroeg omhoogkwam. Nou, daar ga ik dan mee aan de slag. Maar vervolgens komen er zo veel gedachten in mijn hoofd dat ik op een gegeven moment echt niet meer weet wat ik moet doen. Zie ik mezelf tijdens het tv-kijken weer opstaan om mijn swing te oefenen.'

Direct naar de eerste tee of altijd naar de driving range?

‘Ik heb die warming-up wel nodig. Bovendien vind ik het lekker om de tijd te nemen. Idealiter ben ik zo'n anderhalf uur van tevoren op de baan, zodat ik alles op mijn gemakje kan doen. Rustig afrekenen, mijn flesje water vullen en dan naar de driving range. Over het algemeen sta ik daar niet zomaar ballen te slaan en wil ik in gedachten nog wel eens een hele baan spelen. Driver vanaf de denkbeeldige tee, een ijzer naar de green dat ik – als ik de bal niet zo goed raakte – laat volgen door een chipje. Soms schrijf ik de score die ik in gedachten maak zelfs op. De man met wie ik in Nederland vaak speel, gaat zelden naar de driving range maar slaat een prima eerste slag, terwijl ik mijn eerste bal links de sloot in sla. Bij mij duurt het, hoe ik me ook voorbereid, vaak tot de derde hole voor ik er een beetje lekker in zit. Dan ben ik verlost van de zenuwen en speel ik behoorlijk aanvallend. Ik ga vaak voor het hero-shot, ook omdat ik het leuker vind om na afloop in het clubhuis van een geslaagde wonderslag na te genieten dan van een goede kaart.'

Doorlopen of rustig aan?

'Ik denk dat ik wel een snelle speler ben. Sterker nog, ik moet er nog wel eens op letten dat ik achter de bal blijf. Ik ren niet door de baan, maar anticipeer wel op wat ik moet doen. Ik haal de headcovers aan het begin van de ronde van mijn clubs en doe die er tussendoor niet steeds op. Wat kan er gebeuren? Op weg naar mijn bal kijk ik al naar de ligging, bedenk ik welke club ik moet pakken en hoe ik de slag wil spelen. Als ik dan bij de bal ben, check ik alleen nog even op mijn horloge of de afstand klopt en dan ben ik klaar om te slaan.'

Droomflight

'Ik zou een paar topgolfers willen meenemen. Tiger Woods, omdat hij natuurlijk hét fenomeen is, maar ook Phil Mickelson. Hoewel dat de sfeer misschien niet ten goede komt. Ik vind Mickelson een fascinerende figuur en denk dat het met hem erbij sowieso tot een leuker gesprek komt. Wie de laatste in de groep is, weet ik nog niet. Wel dat hij of zij een slechtere golfer moet zijn dan ik. Dat vind ik altijd wel prettig. Als ik de minste van de groep ben, word ik altijd nerveuzer.'

Golf op tv

'Ik kijk ontzettend graag golf, kan uren voor de tv zitten. Die serie op Netflix, Full Swing, vond ik ook heel leuk. Ik ben nog bij Khalid & Sophie geweest om erover te praten. Als je iemand wilt overtuigen dat golf echt niet alleen kak is, dan moet je ze die serie laten kijken. Leg na het zien van beelden van de zestiende hole in het Phoenix Open nog maar eens uit dat wij hier na één plastic bekertje complete voetbalwedstrijden stilleggen. Eigenlijk zou je mensen nog makkelijker mee de baan in moeten kunnen nemen om kennis te maken met de sport. Gewoon een paar ballen laten slaan en ervaren hoe dat is. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die na zo'n eerste kennismaking zei: dit nooit meer. Iedereen wil het nog wel eens proberen. Tja, eigenlijk help je mensen aan een soort drug