Rob Hoogland: 'Kweek maar eelt op je ziel'

De bondscoach is weg. Net als de directeur. Twee klachten van NGF-medewerkers, ingediend bij het Centrum Veilige Sport Nederland, een meldpunt voor grensoverschrijdend gedrag, matchfixing en doping, waren genoeg. Bij het ter perse gaan van deze editie - heerlijk dat ik deze uitdrukking nog eens kan gebruiken in dit digitale tijdperk - was nog niet bekend wat de meldingen inhielden. Ongetwijfeld hebben ze niets met matchfixing en doping van doen.

Het kostte mij moeite Maarten Lafeber en Jeroen Stevens onmiddellijk te diskwalificeren. Wij leven in een watjestijdperk. Weerbaarheid kweken is welhaast verboden, en dat terwijl je daar in de slecht bewaakte vuurwerkfabriek die onze planeet is geworden juist veel aan hebt.

Laatst, bij NPO Radio 1, werd ik een uur lang doorgezaagd in het nachtprogramma MISCHA! van Mischa Blok. Ik vertelde haar dat ik ooit, als jochie van acht of negen, na een meningsverschil met mijn moeder riep dat ik voor altijd zou weglopen. ‘Wil je brood mee?’ vroeg zij. Wéér een laag eelt op mijn ziel. Ik heb er veel aan gehad.

Maar goed, nu het toch zover is gekomen, moeten we maar eens van de gelegenheid gebruikmaken (wat zei Johan Cruijff ook alweer over nadelen?) om de topsportcultuur binnen de NGF flink bij te mesten. Het is hard nodig, met slechts een handjevol spelers en speelsters op het hoogste Europese niveau. Landen die veel minder golfers huisvesten - en waar de golfbanen in sommige gevallen zeven maanden per jaar gesloten zijn - hebben er tientallen. Niet dat er bij de NGF geen pogingen worden ondernomen, met Golf Team Holland en dat soort vehikels, maar het blijft bij halfslachtige, weinig succesvolle pogingen.

‘De NGF ziet het waarborgen van topgolf als een van haar kerntaken’, lees ik steeds. Welnu, Maarten Lafeber was lange tijd parttime bondscoach. Hij wilde ook als speler actief blijven. Ik heb hier al eerder betoogd dat dat de gang van zaken illustreerde.

Doorbreek nou eindelijk eens de suffe, in hogere kringen tamelijk nepotistische gezelligheidscultuur die het Nederlandse golf zo typeert. Er zijn genoeg mensen die kansrijke langetermijnplannen kunnen smeden. Ga eens met Joop Alberda praten, de man achter de grote volleybalsuccessen van de Nederlandse mannen in de jaren negentig. Of met Iwan Groothuis, ceo van vakantieparkgigant De Krim op Texel, eigenaar van de prachtige golfbaan op dat eiland en een groot golfliefhebber. Hij is zowel een denker als een doener, met inspirerende ideeën over het topsportbeleid binnen de NGF en de financiering ervan (‘Als je je best doet, vind je miljoenen.’). En benoem een bondscoach - ik vrees dat het voorlopig geen Nederlander kan zijn - die zich 24 uur per dag als een waanzinnige van zijn taak kwijt.

Was dit een grensoverschrijdend stukje?

Meld het maar bij het CVSN.

Abonnee worden?

Rob Hoogland, Jan Kees van der Velden, Ingeborg Slikker, Melanie Jane Luiten, Ivar van der Moolen en Jurrian van der Vaart zijn de vaste columnisten van Golfers Magazine. Elke maand hun bijdrage lezen? Neem dan nu een abonnement op Golfers Magazine.