Taylor wint in onrustig Phoenix

De slogan van LIV Golf is 'Golf but louder'. Dat kan in veel weken van het jaar misschien zo zijn, maar niet in de week van het WM Phoenix Open. Normaal gesproken al niet, maar het leek wel of het publiek er deze week een schepje bovenop wilde doen om te laten zien waar de gekte het grootst is.

Dat was duidelijk Phoenix. En dat was niet bepaald iets om trots op te zijn.

Waar het toernooi normaal gesproken een langgerekte commercial voor golf is, liep het deze week meermaals flink uit de hand. Het begon nog 'bescheiden' met een dronken toeschouwer die van een tribune viel en daardoor naar het ziekenhuis moest worden afgevoerd. Zaterdag werd er nog een tandje bovenop gedaan en waren zoveel toeschouwers laveloos dat de organisatie niet alleen de deuren sloot voor nieuwe toeschouwers, opvallender nog was dat de bierkranen dicht gingen. Het bracht de gemoederen, gelet op de beelden van een enkele vechtpartij, nauwelijks tot rust. Ook een nachtje slaap bracht weinig verandering, want op zondag ging het zo mogelijk van kwaad tot erger met constant geschreeuw en volop beledigingen van spelers die dat niet allemaal stoïcijns ondergingen. Zo was bij Spieth duidelijk 'the f word' te horen toen een fan hard schreeuwde in zijn back-swing, liep Zach Johnson helemaal leeg tegen een paar irritante fans en was het Byeong Hun An die het golffeest het meest treffend samenvatte als een grote 'shit-show'. Daar was geen woord aan gelogen. Het leek wel of het evenement voor duizenden slechts een excuus was om het op een onbeheerst zuipen te zetten, met de daarbij horende excessen, en er wacht de organisatie voor volgend jaar een grote uitdaging om zowel het feest te behouden als de extremen uit te bannen.

Been at my son’s hockey game & a mate asked how’s WMPO going? I said it’s Saturday, it’s not about the golf. He just sent me this video with the quote “you’re right!” #WastedManagent #PhoenixOpen
pic.twitter.com/9djhn4mdTi

— Luke Elvy (@Luke_Elvy) February 11, 2024

Play-off

Tussendoor werd er ook nog gegolfd. Al ging dat ook niet van een leien dakje. Slecht weer zorgde ervoor dat het schema van het toernooi behoorlijk door de war werd gegooid en de vierde en laatste ronde gespeeld werd in drieballen vanaf 1 en 10 in dezelfde groepen als van de deels op zondag gespeelde ronde omdat er simpelweg geen tijd was om de groepen in te delen op basis van actuele stand op het leaderboard.

Alle onrust ging voorbij aan Nick Taylor die zichzelf eerder in de week met een rondje zestig - een evenaring van het toernooirecord- naar een kansrijke positie speelde en als gedeeld leider naar de slotronde ging. Met nog een paar holes te spelen leek hij echter, net als vorig jaar, mis te grijpen en was het routinier Charley Hoffman die drie slagen los stond van de rest van het veld.

Zo ver wilde Taylor het niet laten komen en met de finish in zicht speelde hij zichzelf terug in het toernooi. Hij maakte birdie op vijftien, zestien én achttien om een play-off af te dwingen en maakte het in die verlenging af met een birdie op de tweede extra hole en boekte zo de derde overwinning op het hoogste niveau.