Overdaad onder de Franse zon op luxe Terre Blanche

We parkeren onze Citroen C3 in de schaduw van een helblauwe Lamborghini Urus, een SUV met zulke grote wielen dat ze onder een trekker niet zouden misstaan. Een beetje in de war door de hoeveelheid wegwijzers op het enorme resort blijken we onze auto niet op het parkeerterrein van de golfbaan maar van de private lodges te hebben gezet. Naast super-de-luxe hotelkamers heeft Terre Blanche namelijk ook villa’s voor bezoekers die wat meer privacy willen en die de vanaf-prijs van € 700,- per kamer toch wat magertjes vinden. Voor deze villa’s betaal je tot € 5.000,-. Per nacht welteverstaan.

Nee, natúúrlijk hoeven we onze auto niet te verplaatsen. Jules, een perfect Engels sprekende stagiair uit Parijs, komt al met een vierpersoons buggy aanrijden om ons naar de golfbaan te brengen. We krijgen een soort toeristische route over een fraai kronkelend pad waar bomen en bloeiende struiken de villa’s zoveel mogelijk aan het zicht onttrekken. Privacy is erg belangrijk hier, legt Jules uit. Hij vertelt dat er naast deze huurvilla’s ook koophuizen te vinden zijn op het immense terrein, voor prijzen van 3,5 miljoen tot ver daarboven.

Sean Connery

Terre Blanche is van oorsprong een buitenverblijf van de Franse aristocratische familie Bouge, die het in de 18de eeuw in bezit nam. Het terrein bleef generatieslang in de familie, tot filmster en golfliefhebber Sean Connery er toevallig op stuitte en het met de hulp van een aantal bevriende investeerders wist te bemachtigen, met als doel er een golfbaan en een luxe hotel aan te leggen. De plannen liepen echter vast in een moeras van regels en bezwaren. Moedeloos verkocht Connery het deels gebouwde resort in de jaren 90 aan de Duitser Dietmar Hopp, die meervoudig miljardair was geworden met het software-concern SAP. Ook Hopp was en is een golfliefhebber, en zijn miljarden wisten in no time de muren te slechten waar Connery zo lang tegenaan was gelopen, onder andere door te beloven om bij de aanleg de natuurlijke omstandigheden zoveel mogelijk te respecteren.

Architect Dave Thomas (onder meer verantwoordelijk voor de aanleg van The Belfry) kreeg van Hopp carte blanche om in het ruwe bosgebied twee 18-holesbanen aan te leggen. Onder zijn leiding werden tientallen miljoenen kubieke meters aarde verplaatst om de aanleg mogelijk te maken. Met succes: zowel Le Riou als Le Château is van een ongekende klasse en perfect ingebed in de natuurlijke omgeving. Iets minder natuurlijk naar niet minder fraai is het luxe hotelcomplex, dat behalve over negentig kamers en zeventien villa’s ook over een uitgebreide spa, zwembaden, tennisbanen en maar liefst vier restaurants beschikt, waarvan minstens één op sterrenniveau.

Drie bonbonnetjes

Jules zet ons af bij de bescheiden entree van de golfbaan, waar we door de caddiemaster vriendelijk richting de proshop worden gestuurd om onze greenfeetickets op te halen. De twee keer € 180,- die we moeten aftikken, is even slikken. Maar voor dat geld krijgen we er wel een buggy bij. Terre Blanche is overigens niet de duurste golfbaan van Frankrijk. Met € 265,- is het minstens zo exclusieve Les Bordes, op honderd kilometer van Parijs, nog een flink stuk duurder.

We hebben nog even tijd voor we mogen afslaan, dus strijken we neer in het stijlvolle clubhuis Les Caroubiers, dat een fraai uitzicht biedt over de natuur en de golfbaan. Een snelle blik op de menukaart leert ons dat we blij mogen zijn dat we voor vertrek nog een stokbrood met kaas in de golftas hebben gepropt. Iedereen is hier bijzonder aardig, ook de man die de bestelling voor twee kopjes koffie komt opnemen. We laten ons overhalen om er drie bonbonnetjes bij te nemen, die er niet alleen prachtig uitzien maar ook heerlijk smaken. Inclusief fooi rekenen we € 35,- af alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Even later rijden we onder een strakblauwe hemel in onze buggy richting hole één. Le Riou is alleen toegankelijk voor gasten van het hotel, dus spelen wij Le Château, de baan die jaarlijks gastheer is voor toernooien van diverse professionele heren- en damestours. Het is warm en droog geweest de laatste tijd, maar daar is weinig van te merken: alles ziet er frisgroen en goed verzorgd uit. Ook prettig: we krijgen geen extra tweebal toegevoegd aan onze flight en de teetimes liggen ver uit elkaar.

Genieten geblazen

Le Château is een echte wedstrijdbaan: lang (6.680 meter) en op momenten intimiderend smal. Toch kun je hier met een gemiddelde handicap redelijk goed scoren, mits je vooraf goed kijkt hoe de holes lopen en probeert recht te blijven vanaf de tee. Vergeet ook niet te genieten van de omringende natuur, de doorkijkjes en de kreekjes die verschillende holes doorkruisen. De meeste staan gelukkig droog tijdens onze ronde.

De greens zijn zoals je mag verwachten op een golfbaan van deze klasse: superstrak, eerlijk en razendsnel. En hoewel alle achttien holes wel iets bijzonders hebben, is de signature hole (hole elf) een par-5 die vanaf de hoge tee een majestueus uitzicht biedt. De hole loopt naar beneden, zodat long hitters met een goede drive in twee slagen de green kunnen bereiken.

Veel te snel komt onze ronde ten einde. We hebben mooie parren gemaakt en zelfs een birdie, maar ook fraaie holes met domme slagen te kort gedaan. Het is dan ook een baan die je eigenlijk meteen nog een keer zou willen spelen.

Raden we Terre Blanche aan als golfbestemming in Zuid-Frankrijk? Zeker, maar wie het kan betalen moet eigenlijk voor de ‘full package’ gaan: aankomst op dag 1 en Le Château spelen, daarna sauna, duik in de infinity pool en cocktails aan het bubbelbad, ’s avonds een 8-gangendiner à € 380,- p.p. (exclusief wijn) in Le Faventia en daarna heerlijk slapen in een van de suites van het hotel, zodat je de volgende dag uitgerust Le Riou kunt spelen. Als stel tik je in dat geval ‒ met wat arrangementskorting ‒ € 2.000,- tot € 2.500,- af. Maar dan heb je wel twee onvergetelijke golfdagen.