Rosanne Boere over de waarde van wilskracht

Om Rosanne Boere gedreven te noemen, is misschien zelfs nog te voorzichtig uitgedrukt. De achttienjarige amateur maakt op de Hilversumsche alweer voor de tweede keer haar opwachting in het Big Green Egg Open, en wat haar betreft zeker niet de laatste keer. 'Ik wil over een paar jaar vast op de LET spelen.'

'Nee joh, ik vind het juist heerlijk om uren achter elkaar te oefenen. Lekker mijn oortjes in en dan aan de slag. Ik heb zelfs altijd een reservekoptelefoon bij me voor het geval de batterijen leegraken. Ik kan rustig de hele dag in mijn eentje trainen, maar zonder muziek hou ik het veel minder lang vol.' Ze moet lachen om haar eigen woorden. Niet uitbundig, zo zit ze nu eenmaal niet in elkaar, maar de glimlach is niet te missen. Ze lacht niet alleen om de bekentenis dat ze eigenlijk niet zonder muziek kan ('ik luister naar van alles, de ene keer Michael Jackson, dan weer Nederlandse rap, soms naar podcasts'), maar duidelijk ook om het plezier dat alleen dénken aan oefenen haar al geeft.

'Sinds ik ben begonnen met golf ben ik er zó gek van dat ik het liefst elke dag naar de club ga om te trainen', staat er op haar website. Een dag niet gegolfd is een dag niet geleefd, had er ook kunnen staan. 'Mijn vader, moeder en oudere broer waren lid op Golfclub Kleiburg in Brielle en vanaf het moment dat ik als achtjarige lid mocht worden, ben ik altijd gek geweest van het spel. Daarvoor al zelfs. Toen ik zes of zeven was, ging ik wel eens met mijn vader mee en ik wíst dat dit mijn sport was. Andere sporten? Ik wilde ooit op paardrijden, maar dat vonden mijn ouders niet goed. Blij toe, moet ik toegeven. Ik kan me niet voorstellen dat ik niet zou golfen. Al was een van de argumenten tegen paardrijden dat het een heel dure sport was.' Ze is even stil, lacht nu iets uitbundiger en zegt dan: 'Ik denk niet dat golfen zoals ik het nu doe veel goedkoper is dan paardrijden. En als je paardrijdt, moet je voor zo’n dier zorgen, de stal schoonmaken... Nee, heel erg vind ik het niet dat ’m dat niet is geworden.'

Broer

'Ik begon met jeugdlessen, samen met andere kinderen, maar al snel namen mijn tweelingbroer en ik er privéles bij', vertelt de op 15 april 2005 in Dirksland geboren en in het Zuid-Hollandse Brielle opgegroeide speelster van Jong Oranje. 'Wat me zo aantrok in de sport? Jeetje, ik kan wel zeggen dat je jezelf altijd weer kunt verbeteren, maar dat dacht ik als achtjarige vast nog niet. Ik denk dat ik het vooral heel fijn vond om buiten te zijn en samen met mijn familie naar de baan te gaan. We golfden allemaal, dus dat was gewoon leuk. Eerst was het voor de gezelligheid, maar langzaam maar zeker steeds meer om beter te willen worden. En op Kleiburg was ook best veel jeugd, dat was supergezellig. Samen trainen, samen de baan in, samen eten. Golf was toen totaal niet individueel. Tegenwoordig is er weinig jeugd meer over en train ik vaak alleen. Jammer, maar niet heel erg, ik vind dat niet eenzaam. Op de club train ik regelmatig met Sander, de pro. En ik heb natuurlijk de trainingen van de NGF, waar je met meer mensen van je eigen leeftijd bent, die allemaal gedreven zijn.'

De gedreven Boere, die eerder dit jaar het NK tot achttien jaar won en met Oranje een bronzen medaille veroverde op het ELTK, had al snel het idee dat ze meer wilde met golf dan alleen trainen en clubwedstrijden spelen. 'Rond mijn twaalfde, dertiende bedacht ik voor het eerst dat ik pro wilde worden. Vanaf mijn elfde zat ik in de C-selectie. Dan krijg je een beetje een idee van wat je er allemaal voor moet doen en laten en kreeg ik de drive om steeds beter te worden. Nee, ik had niet echt rolmodellen. Ik had veel verhalen over Christel Boeljon gehoord. En Anne van Dam werd destijds steeds beter en ik keek wel tegen haar op. Maar ik wilde op die leeftijd vooral net zo goed worden als mijn broer.' Gniffelend: 'Die ben ik inmiddels wel voorbij.'

Sponsoring

Boere, die speelt vanaf handicap +2,1, doet en laat er veel voor om haar doelen te bereiken. 'Omdat je zoveel aan het trainen en onderweg bent, gaat dat zeker ten koste van je sociale leven. Je kunt niet altijd leuke dingen gaan doen als er een wedstrijd wacht. Ook de combinatie van topsport en school was niet makkelijk. De mavo was geen enkel probleem, maar het jaar havo dat ik daarna deed – ik was tenslotte nog leerplichtig – bleek ingewikkelder. Ik kon het wel, maar ik miste door toernooien veel stof en moest er best hard voor werken. Ik volg nu nog een paar vakken voor deelcertificaten, ook omdat het goed is om iets naast golf te doen. Ik zie wel voor me dat ik dat blijf doen. Dat ik van jaar tot jaar bekijk of, en wat, ik naast golf kan doen. Maar in alle eerlijkheid: school is niet echt mijn ding.'

Dat ze liever op de golfbaan staat dan in de schoolbanken zit, is misschien wel de voornaamste reden dat ze niet de stap maakt die nagenoeg haar hele generatie wel maakt(e). Als een van de weinigen vervolgt ze haar loopbaan niet in Amerika om daar golf en studie te combineren op een college. 'Ik heb er wel over nagedacht, maar ben tot de conclusie gekomen dat het niet mijn route is. Ik denk dat ik het niveau van de studie wel aan zou kunnen, maar dat ik daar dan veel tijd aan kwijt zou zijn. Tijd die je dan niet in golf kunt stoppen. En omdat je in die teams alleen met hoge cijfers aan spelen toekomt, zag ik het niet zitten. Het is jammer, hoor, dat eigenlijk iedereen om me heen die kant opgaat. Tegelijkertijd is het niet de enige manier waarop je er kunt komen. Vroeger niet en nu niet. Natuurlijk is er wel eens twijfel of dit de goede keuze is, maar waarom zou het dat niet zijn? Ik heb hier ook volop mogelijkheden. De mensen op Kleiburg steunen me volledig. Het is zelfs een van de redenen waarom ik geen Hoofdklasse speel. Ik vind dat ik het niet kan maken om over te stappen naar een andere club voor die zes weken competitie als ik kijk naar wat er hier allemaal voor me geregeld wordt. Zo heb ik dankzij Stichting Topsport Brielle geen zorgen over de financiële kant. Welke achttienjarige amateur heeft nu de beschikking over een gesponsorde auto? Ideaal ook voor mijn ouders dat ze niet meer steeds hoeven te chauffeuren. Dat ze dat altijd hebben gedaan, is geweldig. Maar dat ik nu zelf kan bepalen wanneer ik naar de baan ga, dat is heel fijn. Naast Auto Hoogeboom zijn er nog andere partijen die de jeugd van Kleiburg of mij persoonlijk steunen. Alles binnen de regels van de amateurstatus natuurlijk. Het geld zit in een potje en als ik het nodig heb voor een toernooi of zo, dan kan het daarvoor gebruikt worden. Dat geeft rust. Want zoals ik al zei: ik denk niet dat paardrijden duurder was geweest dan op deze manier met golf bezig zijn.'

Toekomstplannen

Boere heeft een helder plan voor de komende jaren. 'Het doel is duidelijk: ik wil spelen én winnen op de Ladies European Tour. Of dat nu over drie, vier of vijf jaar is, daar leg ik me niet op vast, maar dat is wel waar ik heen wil. Ik wil aan alle grote internationale amateurtoernooien mee gaan doen om punten voor de WAGR (World Amateur Golf Ranking, red.) te verdienen. Ook wil ik, als amateur nog, af en toe meedoen aan een wedstrijd van de LETAS, om te kijken waar ik sta en om ervaring op te doen. En natuurlijk is er het Big Green Egg Open op Hilversum. Vorig jaar hoorde ik een week van tevoren dat ik mocht starten op de Rosendaelsche. Ik was niet nerveus, misschien ook omdat ik het zo kort van tevoren hoorde, en ik vond het vooral ontzettend leuk en leerzaam. Het spelen voor publiek gaf me extra energie. En hoewel ik de cut net niet haalde, zag ik dat ik de slagen die ik moest slaan ook kón slaan op het moment dat het moest. De meiden daar zijn over het algemeen natuurlijk een stuk verder in hun ontwikkeling, maar het niveauverschil was zeker niet heel groot. Ik denk dat als ik één onderdeel moet aanwijzen waarop het meisje met wie ik speelde écht verder was, dan was dat mentaal. Als ík een fout maakte, dan nam ik die slag mee naar de volgende slag of hole en kostte het me zo nog een hole. Zíj maakte ergens een double bogey, maar kwam de hole daarna terug met een birdie. Dat moet ik ook leren. Ik kan mezelf nu nog wel in de weg zitten. Niet voor niets heb ik een briefje op mijn kar zitten met de tekst 'Rustig blijven'. Ik ben er nog niet, maar ik werk er hard aan met Sander. Net als aan alle onderdelen van mijn spel. Alles moet altijd beter en daar moet je tijd in investeren, hoe goed je ook bent. Talent is belangrijk, maar zonder wilskracht red je het niet.'