Uit Golfers Magazine: Toptalent klaar voor Big Green Ladies Open

'Nee joh, ik vind het juist heerlijk om uren achter elkaar te oefenen. Lekker mijn oortjes in en dan aan de slag. Ik heb zelfs altijd een reservekoptelefoon bij me voor het geval de batterijen leegraken. Ik kan rustig de hele dag in mijn eentje trainen, maar zonder muziek hou ik het veel minder lang vol.' Ze moet lachen om haar eigen woorden. Niet uitbundig, zo zit ze nu eenmaal niet in elkaar, maar de glimlach is niet te missen. Ze lacht niet alleen om de bekentenis dat ze eigenlijk niet zonder muziek kan ('ik luister naar van alles, de ene keer Michael Jackson, dan weer Nederlandse rap, soms naar podcasts'), maar duidelijk ook om het plezier dat alleen dénken aan oefenen haar al geeft.

'Sinds ik ben begonnen met golf ben ik er zó gek van dat ik het liefst elke dag naar de club ga om te trainen', staat er op haar website. Een dag niet gegolfd is een dag niet geleefd, had er ook kunnen staan. 'Mijn vader, moeder en oudere broer waren lid op Golfclub Kleiburg in Brielle en vanaf het moment dat ik als achtjarige lid mocht worden, ben ik altijd gek geweest van het spel. Daarvoor al zelfs. Toen ik zes of zeven was, ging ik wel eens met mijn vader mee en ik wíst dat dit mijn sport was. Andere sporten? Ik wilde ooit op paardrijden, maar dat vonden mijn ouders niet goed. Blij toe, moet ik toegeven. Ik kan me niet voorstellen dat ik niet zou golfen. Al was een van de argumenten tegen paardrijden dat het een heel dure sport was.' Ze is even stil, lacht nu iets uitbundiger en zegt dan: 'Ik denk niet dat golfen zoals ik het nu doe veel goedkoper is dan paardrijden. En als je paardrijdt, moet je voor zo’n dier zorgen, de stal schoonmaken... Nee, heel erg vind ik het niet dat ’m dat niet is geworden.'

Broer

'Ik begon met jeugdlessen, samen met andere kinderen, maar al snel namen mijn tweelingbroer en ik er privéles bij', vertelt de op 15 april 2005 in Dirksland geboren en in het Zuid-Hollandse Brielle opgegroeide speelster van Jong Oranje. 'Wat me zo aantrok in de sport? Jeetje, ik kan wel zeggen dat je jezelf altijd weer kunt verbeteren, maar dat dacht ik als achtjarige vast nog niet. Ik denk dat ik het vooral heel fijn vond om buiten te zijn en samen met mijn familie naar de baan te gaan. We golfden allemaal, dus dat was gewoon leuk. Eerst was het voor de gezelligheid, maar langzaam maar zeker steeds meer om beter te willen worden. En op Kleiburg was ook best veel jeugd, dat was supergezellig. Samen trainen, samen de baan in, samen eten. Golf was toen totaal niet individueel. Tegenwoordig is er weinig jeugd meer over en train ik vaak alleen. Jammer, maar niet heel erg, ik vind dat niet eenzaam. Op de club train ik regelmatig met Sander, de pro. En ik heb natuurlijk de trainingen van de NGF, waar je met meer mensen van je eigen leeftijd bent, die allemaal gedreven zijn.'

De gedreven Boere, die eerder dit jaar het NK tot achttien jaar won en met Oranje een bronzen medaille veroverde op het ELTK, had al snel het idee dat ze meer wilde met golf dan alleen trainen en clubwedstrijden spelen. 'Rond mijn twaalfde, dertiende bedacht ik voor het eerst dat ik pro wilde worden. Vanaf mijn elfde zat ik in de C-selectie. Dan krijg je een beetje een idee van wat je er allemaal voor moet doen en laten en kreeg ik de drive om steeds beter te worden. Nee, ik had niet echt rolmodellen. Ik had veel verhalen over Christel Boeljon gehoord. En Anne van Dam werd destijds steeds beter en ik keek wel tegen haar op. Maar ik wilde op die leeftijd vooral net zo goed worden als mijn broer.' Gniffelend: 'Die ben ik inmiddels wel voorbij.'

Wil je het hele interview met Rosanne lezen? Bestel dan hier editie 7 of ga naar de lokale kiosk om het laatste nummer aan te schaffen. Voortaan Golfers Magazine thuis ontvangen? Sluit dan nu een abonnement af.