Mijn Drive: Max Huiberts

Mijn eerste keer

‘Dat was, als ik me goed herinner, in de zomer van 1991 op de baan van Brunsummerheide. Mario Been en ik kwamen dat jaar allebei nieuw bij Roda JC. Hij golfde al en ik ging mee voor de gezelligheid, en om misschien een bal te slaan of anders het karretje te besturen. Natuurlijk wilde ik het na een paar holes ook wel eens proberen. Ik tenniste en dacht: hoe moeilijk kan het zijn? Die bal lag tenslotte stil. Nou, mijn eerste vijf swings waren dus allemaal airshots. Mijn zesde poging was wel raak en met de driver raakte ik hem ook meteen goed. In mijn beleving was het zeker tweehonderd meter – het zal dus wel honderd meter geweest zijn – maar belangrijker was dat ik na die bal zeker wist dat ik dit spel onder de knie wilde krijgen. Ik denk dat dat voor veel voetballers geldt. Ook in de huidige selectie van AZ zitten een paar jongens die golfen.’

Clubgebonden of vrije golfer?

‘Ik ben jaren lid geweest op Sluispolder, bij Alkmaar. In die tijd speelde ik ook best veel. Maar toen ik voor AZ als internationaal scout aan de slag ging, kwam het er veel te weinig van. Ook in mijn huidige functie is dat het geval. Het hoeft echt niet uit te kunnen, maar als je zoals ik nu misschien nog vijf keer per jaar speelt, dan heeft een lidmaatschap geen toegevoegde waarde. Ik ben inmiddels dus een vrije golfer, maar er komt ongetwijfeld een dag dat ik weer meer tijd heb en dan word ik vast en zeker weer ergens lid.’

Golfvakantie of lekker thuis?

‘Ik ben op mooie plekken geweest om te golfen. Vroeger ook nog wel eens op golfvakantie, maar dat komt er al jaren niet meer van. In deze functie houdt het werk bijna nooit op en mijn vrouw golft niet, dus als er tijd is voor vakantie dan is dat ook echt quality time. Dat het WK deze keer in de winter plaatsvindt – heel gek natuurlijk, maar wel een begrijpelijke beslissing met een WK in een land waar het zelfs in de winter zo warm is – is voor ons als voetbalorganisatie heel raar: je begint straks in december weer aan een compleet nieuwe voorbereiding en niemand weet hoe het doorwerkt in de rest van het jaar. Maar daardoor kan ik wel voor het eerst in lange tijd weer eens op vakantie zonder dat er een transferdeadline is.’

Mooiweergolfer of door weer en wind?

‘Ik ging door weer en wind. Het maakte me echt niet uit. Ik kon bij wijze van spreken de pest in hebben als de baan gesloten was omdat deze te nat was, of omdat het gevroren had of er een dik pak sneeuw lag. Ik moet bekennen dat die tijd wel geweest is, al heeft dat ook te maken met het feit dat ik niet zo vaak meer speel. Als je dan eens tijd hebt om de baan in te gaan, dan liever wel met lekker weer.’

Sport of ontspanning?

‘Zeker gelet op hoe vaak ik nu nog speel, en hoe weinig tijd ik er dus voor heb, zeg ik ontspanning. Tegelijkertijd is de voormalig profsporter nooit ver weg. Als ik de baan in ga, wordt het altijd een wedstrijdje. Of met degene met wie ik speel, of met mezelf. In de tijd dat ik veel speelde, ging ik vaak met oud-collega's Barry van Galen en John Bosman de baan in. Dan speelden we altijd wel ergens om. Niet om grote bedragen, hoor. Meestal was het om wie de lunch moest betalen.’

Beste rondje

‘Ik speel eigenlijk altijd strokeplay. Het is goed dat stableford er is, maar als je echt wilt weten wat je kunt, dan moet je elke slag tellen en elke hole uitspelen. Mijn beste rondje speelde ik op Sluispolder: ik was -1 na negen holes. De enige keer dat ik onder par speelde, en ook nog eens terwijl het best slecht weer was. Al gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat ik de tweede negen in +5 speelde, waardoor ik dus uiteindelijk binnenkwam met +4. Maar met mijn handicap toch een score waar ik best trots op was. Ik ben met mijn handicap nooit onder de tien gekomen, maar speel mijn handicap meestal wel.’

Grootste golffrustratie

‘Ik ben niet zo snel gefrustreerd in de baan. Daarvoor is het echt te veel ontspanning geworden. Ik vind het frustrerender als je eindelijk tijd in je agenda hebt gevonden en dan geen starttijd kunt krijgen. Of als de greens slecht onderhouden zijn en maar wat hobbelen. Of als je ronde langer dan vijf uur duurt omdat je overal staat te wachten. Speltechnisch denk ik allereerst aan een gemiste korte putt. Al is die natuurlijk te herleiden tot die slechte green.’

Af en toe of zo vaak ik kan?

‘Het is nu dus al jaren af en toe. Maar als ik eenmaal gestopt ben met werken, dan zie ik mezelf niet dagelijks op de tennis- of padelbaan staan, maar op de golfbaan. De rust, de ontspanning, de natuur, het spelelement. Het zou mooi zijn als mijn vrouw tegen die tijd ook begonnen is en dan heerlijk samen achttien holes de baan in. Ja, bij voorkeur achttien. Negen holes passen beter in een volle agenda, maar dan stap je toch van de baan af met het gevoel dat je nog maar net begonnen bent.’

Les of zelf knutselen?

‘Toen ik begon met golf, was het vooral dat laatste. Ik heb veel geleerd door om me heen te kijken. Naar de jongens met wie ik de baan in ging, naar die gasten op tv. Daar ben ik best een eind mee gekomen. Maar op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik op die manier niet verder ging komen. Ik heb toen een paar lessen gehad van Mark Metgod. En op Sluispolder ben ik aan de slag gegaan met Rob Meinsma voor mijn korte spel, de slagen van honderd meter tot de green. Dat heeft me heel veel opgeleverd.’

Nieuwe spullen of oud allegaartje?

‘Ik ben redelijk trouw aan mijn spullen. Ik heb een aantal sets van Callaway gehad, maar speel nu alweer een tijdje met een iets vergevingsgezindere set van Wilson Staff. Zeker nu ik niet meer zo vaak speel, helpt dat toch een beetje. Mijn driver en wedges zijn wel van Callaway gebleven en de driver is een stok die me altijd goedgezind is. Eigenlijk vanaf het begin dat ik speel, heb ik altijd mijn best gedaan de driver onder de knie te krijgen. Ik denk dat dat aardig gelukt is. Ik kan er redelijk ver mee slaan, maar ben ook in staat ermee te doseren en bijvoorbeeld 180 meter te slaan als dat nodig is. Als ik iets in mijn tas moet vervangen, dan zijn dat de fairway woods. Niet omdat ze niet goed zijn, maar omdat ik die clubs nog altijd niet onder de knie heb.’

Droomflight

‘Ik zou Joost Luiten meenemen, zodat hij ons kan voorzien van wat nuttige tips. En omdat golf niet altijd zo serieus moet zijn, zou ik voor de humor met Theo Maassen willen spelen. Die vind ik erg goed en grappig. Verder zou ik de beste voetballer aller tijden willen uitnodigen. Lionel Messi. Ik denk dat Joost en Theo zich daar wel in kunnen vinden.’

Mooiste baan

‘Tijdens scoutingtrips en trainingskampen heb ik op allerlei plaatsen gespeeld. Bekende banen als Quinta do Lago en Vale do Lobo bijvoorbeeld. En ik speelde eens op een baan in Paraguay met het destijds grootste talent van het land toen ik zo ongeveer de hele dierentuin voorbij zag komen. Maar ook in Nederland heb je prachtige banen. Neem de Kennemer, de Rosendaelsche, De Lage Vuursche. Maar de allermooiste? Moeilijk... Of het de mooiste baan is, durf ik niet te zeggen, maar ik bewaar wel de mooiste herinneringen aan een rondje op Kingston Heath in Melbourne. Ik was daar om een paar wedstrijden te bezoeken, werd via via voorgesteld aan Jesper Olsen, oud-voetballer van Ajax en Denemarken, en die nodigde me uit om daar een rondje te spelen. Olsen speelde in zijn tijd ook als linksbuiten en was wel iemand tegen wie ik opkeek. Maar het is een heel leuke man en het was een prettige bijkomstigheid dat ik die middag van hem won.’