Bunkerblues

Golf is het mooiste spel dat er is, maar als het even – of wat langer – niet loopt, dan kan het ook behoorlijk frustrerend zijn.

Laatst had ik zelf zo'n periode. Mijn achilleshiel – matig bunkerspel – drong zich weer eens naar de voorgrond. Van het ene op het andere moment leek elke lip te hoog. 'Als ik jou de bunker in zie stappen, kan ik er al een slag bij optellen', liet collega F. zich ontvallen. 'Lees je je eigen instructies wel?', grapte iemand anders niet veel later toen hij me zag worstelen. Als de spreekwoordelijke boer met kiespijn erkende ik grootmoedig dat ik dat misschien te weinig deed, net als dat ik moest toegeven dat een bunkerles een goed idee was.

De tips die ik tijdens het maken van de instructies voor dit magazine kreeg van Inder, van Hiddo, van wie niet, werkten allemaal een flinke tijd. Maar ergens onderweg sluipen de oude fouten er toch weer in en lever ik onnodig veel slagen in. Ik troost me met de gedachte dat ik niet de enige ben met de bunkerblues (lees de rubriek ‘Mijn Drive’ met Bjorn Remmerswaal maar eens in Golfers Magazine 6, het nummer dat deze week verschijnt). Maar andermans bunkerleed helpt niet om zelf uit een golfdip te komen.

Wat dan wel? Beseffen hoeveel geluk je hebt dat je deze mooie sport in goede gezondheid mag beoefenen. Ik schaamde me terstond voor mijn zelfbeklag in het zand toen ik Michiel Diepenbroek voor de rubriek ‘Passie voor Golf’ had gesproken. Na een hersenbloeding knokte hij zich terug naar zijn oude handicap én daar voorbij. Een handicap bovendien waar ik ook zonder die medische historie een diepe buiging voor zou maken.

Je kunt een eind komen met wilskracht, maar wat zeker ook helpt is oefenen, les nemen en die instructies er nog maar eens op naslaan. We maken ze tenslotte niet voor niets.

Golfers Magazine 6 ligt vanaf deze week in de winkels en op de mat. Golfers Magazine voortaan thuis ontvangen? Sluit dan nu een abonnement af.