De Roos van het Noorden

Dag 1: Vliegen en vliegen

Met een uitnodiging voor de Thailand Golf Travel Markt in Chiang Mai op zak begin ik samen met enkele collega's aan de lange nachtvlucht naar Thailand waar de klok zes uur voor de onze loopt. Met KLM en Bangkok Airways reizen we naar Chiang Mai, in het noordelijke deel van Thailand, waar we zes golfbanen zullen spelen. Van Amsterdam naar de Thaise hoofdstad Bangkok leg je per vliegtuig zo'n 9200 kilometer af. De heenreis schijnt meestal iets korter te duren dan de terugreis in verband met de wind vanuit Europa: ongeveer 11,5 uur heen, terug 12,5 uur. Van Bangkok naar Chiang Mai duurt 1 uur en 20 minuten. Ga je een rondreis maken en besluit je een vlucht terug te nemen naar Bangkok voor je doorreis, let dan even op dat je naar het juiste vliegveld gaat: Suvarnabhumi International Airport (BKK) is het nieuwste vliegveld, voor de grote internationale vluchten zoals naar Amsterdam. Het oude is Don Mueang International Airport (DMK) dat nog steeds in gebruik is, maar vooral voor binnenlandse vluchten en lokale maatschappijen.

Dag 2: Buigen, kraken en bijkomen

Zo'n lange reis met overstap voel je best wel in je lichaam maar het programma dat deze eerste dag in Chiang Mai, door de Thai zelf de Roos van het Noorden genoemd, op ons wacht is vooral gericht op relaxen. Bij binnenkomst in het Empress Premier Hotel in het subdistrict Chang Khlan, krijgen we gelijk een lesje Thaise begroeting van de hotelmedewerkers, de 'Wai': de handpalmen tegen elkaar op borsthoogte, een rustige buiging, een prachtige glimlach en veelal gecombineerd met de woorden 'sawasdee kah' (als een vrouw het zegt) of 'sawasdee khrap' (als een man het zegt) wat 'welkom' maar ook 'tot ziens' betekent.

Maar het gebeurt niet alleen bij de binnenkomst. Steeds als je iemand tegenkomt in het hotel word je op die manier begroet. Een mooie gewoonte en natuurlijk is het gepast als jij dit als buitenlander ook doet. Voor je het weet buig je heel wat af, maar hoe begroet je eigenlijk fatsoenlijk als je je handen vol hebt? Ik besluit mijn buigspieren wat te trainen in de fitnesszaal en duik daarna even snel in de rooftop pool om vervolgens mijn eerste Thaise massage ooit te ervaren. Vooraf geef je aan welke delen van je lichaam wel een massage kunnen gebruiken, welke oliegeuren je fijn vindt en of je hard of zacht gemasseerd wil worden. Mijn keuze is: rug en schouders, gember en/of limoen en lekker hard. Nooit geweten dat die kleine dames zoveel kracht in hun handen hebben. De ontspanning wint echter snel van de pijn en ik val als een blok in slaap op de massagetafel.

Dag 3: Alpine, zilver en gember

Onze gids, de rustige Ukrit Yasuwan van Chiangmai Meesuk Tours, komt ons ophalen bij het hotel. Hij weet alles van golf in Thailand en is zelf ook verknocht geraakt aan de sport. Vanaf het hotel is het 32 kilometer rijden naar het Alpine Golf Resort, niet te verwarren met de Alpine Golf Club van dezelfde groep, want die ligt in Bangkok. Het Alpine Golf Resort ligt 1500 meter boven zeeniveau. Het kan daardoor in de ochtend wat koeler zijn dan je verwacht in Thailand maar alpineskiën zal hier nooit op het programma staan. Het is hier zelfs 31 graden in de koele periode van het jaar dus de korte broek gaat gewoon aan. Volgens mijn 20-jarige caddie Hlont (ze noemt zichzelf Helen omdat dat makkelijker voor buitenlanders is) zijn er 220 caddies op dit resort.

Alpine heeft drie lussen van negen holes in een vallei in het hart van de San Kamphaeng-bossen. De banen werden ontworpen door Ron M. Garl, die meer dan 250 golfbanen in vooral Noord- en Latijns Amerika uit zijn pen toverde, en door de Thaise Pirapon Namatra. De nieuwste lus van negen holes werd in 2016 geopend. Je passeerde daarmee drie typen landschap: rijstvelden, naaldbomen en moerasland. Inmiddels is de route zo aangepast dat, zoals ze het zelf omschrijven, iedereen 'gedwongen' wordt wat oude en nieuwe holes te spelen. Alsof dat een straf is. Al bij aankomst zie je dat je hier een waar golffeestje staat te wachten.

Na een lunch bezoeken we de zilveren tempel Wat Si Suphan die in de zestiende eeuw werd gebouwd, althans het origineel. Pas in een later stadium werden de zilveren ornamenten toegevoegd, allemaal met de hand gevormd en gegraveerd. Het zilver is noodgedwongen (diefstal) wel vervangen door aluminium maar dat maakt de aanblik niet minder indrukwekkend. De glimmende kunstwerken tonen verhalen over het boeddhisme en de geschiedenis van de tempel om de religie en de kunst van zilverbewerking door te geven aan de nieuwe generaties. De tempel van buiten bekijken mag iedereen tegen een kleine vergoeding voor de stichting die hem onderhoud, de tempel betreden is alleen toegestaan voor mannen.

Dag 4: Gassans, James Bond en een traan

De Gassan Legacy Golf Club ligt in Lamphun, iets ten zuidoosten van Chiang Mai. In 2013 werd de oude baan gerenoveerd door Lee Schmidt van Schmidt-Curley Golf Design, die onder meer geprezen werd voor zijn Rose-Poulterbaan op het beroemde Mission Hills in China. Gassan Legacy GC nieuwe stijl ging open in 2014 en is een fraai plaatje met valleien, bos, moeras en uitzicht op de bergen. De lay-out is bijzonder met vijf par-3 en vijf par-5 holes, maar zorgen daarmee wel voor een geweldige afwisseling en flinke uitdagingen. In de folders van de baan staan twee Engelse zinnen die omschrijven waar je mee te maken krijgt: 'Gassan Legacy rewards accuracy over distance' en 'thougthful play over pure power'. Ik doe weinig met die subtiele waarschuwingen voor de vele enorme waterpartijen en bunkers die hier loeren op toeristenballen. Mijn eerste afslag verdwijnt al in het water en uit frustratie laat ik onze gids Ukrit, die graag mee wilde spelen maar dat niet durfde toe te geven, een nieuwe bal voor mij slaan. Uiteraard midden fairway en verder dan iedereen van onze flight, dus zijn kans op verder meespelen is definitief verkeken.

In de middag is het de beurt aan een ander lid van de Gassan-familie: de Gassan Panorama Golf Club (2006). Ook in Lamphun en op slechts acht kilometer van de iets oudere Legacy. Het meest opvallende aan deze golfbaan zijn de groen met gouden koepels op het clubhuis die een mix van Europees en, zo wordt het specifiek genoemd, ''Dubai Arabisch' moeten zijn. Opnieuw veel water. Alle achttien holes zijn in en rond een grote waterpartij geplaatst dus water is altijd in het spel. Een goede golfbaan, maar het oogt hier wel een stuk onnatuurlijker dat bij Gassan Legacy. Zou je deze vlakke baan van bovenaf bekijken dan zou je denken dat je op een Nederlandse polderbaan bent. Par-5 holes heeft Panorama niet, maar wel een een par-6 hole van 609 meter – onheilspellend.

De koffers zijn inmiddels verhuisd naar het Bodhi Serene Hotel in de oude stad van Chiang Mai. Serene stilte verwacht je niet echt in een grote stad, maar in Chiang Mai is het toch altijd opvallend rustig, ondanks het vele verkeer, de vele brommers en niet te vergeten de tuktuks die je voor een prikkie met veel kabaal overal naartoe racen.

's Avonds worden we verwacht voor een diner bij het mooie Anantara Chiang Mai Resort, waar we eenmaal aangekomen heel geheimzinnig een oud gebouw worden ingeloodst met daarin een restaurant met de naam The Service 1921. De eigenaar neemt ons mee naar het einde van een eetzaal en tovert ons een geheime eetkamer in, verstopt achter een boekenkast. Het gebouw bleek ooit een Brits consulaat geweest te zijn, dus de kans is groot dat ook James Bond hier weleens een vorkje heeft geprikt. De sfeer in de geheime kamer is elegant en mysterieus maar lekker ontspannen. De recepten zijn uiteraard voor de Chef's Eyes Only, maar de gerechten onthullen een fusie van diverse Aziatische en andere keukens, bijvoorbeeld: 'Fresh Tasmanian Salmon salad with spicy and lime sauce, Szechuan black-bone chicken, marinated with Thai draught beer, then stir fried with fresh chili, ginger and garlic.' Het water loopt me nog in de mond als ik eraan terugdenk.

Het wordt tijd om het nachtleven van Chiang Mai te ontdekken. Overal voelt het veilig op straat ook al hebben we geen idee waar we naartoe lopen. We passeren de muren van de oude stad en komen terecht op de levendige Loi Kroh Road waar de woorden Tattoo, Massage en Thai Boxing het straatbeeld kleuren, maar de sfeer is er uitermate goed en vriendelijk. We duiken een bar met een pooltafel in. Voor we het weten heeft de klok half drie geslagen en kennen we iedereen in de bar, al jaren zo lijkt het. Tussendoor zijn bezwete Thaise boxers een kleine bijdrage komen vragen omdat ze net hun wedstrijd hebben gewonnen. De vrolijke bardames houden de internationale gasten bezig met darten, poolbiljart of bar- en bordspelletjes zodat je vooral maar lang blijft, veel blijft nuttigen en de volgende dag weer terugkomt. De gastvrijheid is echt. Natuurlijk met geld als doel, maar zo is het leven voor velen hier. Je leeft per dag en elke dag moet je wat zien te verdienen, op welke manier dan ook. De echte verhalen hoor je ook pas als je de locals beter leert kennen en ze hun verdriet durven tonen want dat zit niet in de aard en opvoeding van de Thai; ook al voel je je rot, je laat het niet aan vreemden merken. Het is misschien wel het grootste trieste geheim van dit prachtige Land van de Glimlach.

Dag 5: Golf in cijfers, longans en ramboetan

's Ochtends en 's avonds staat alles in het teken van de Thailand Golf Travel Markt waar touroperators en media uit de hele wereld kennis kunnen maken met Thaise golfbanen met als doel meer golfers naar Thailand te krijgen. Al meer dan een eeuw rolt de witte bal over de groene velden in Thailand, wat tot 23 juni 1939 officieel nog Siam heette. Er zijn zelfs golfwedstrijden vastgelegd uit 1905 op de Royal Bangkok Sports Club. Met meer dan 200 golfbanen en ongeveer 900.000 golfende Thai mag je de golfsport hier, maar eigenlijk in heel Azië, gerust razend populair en booming noemen. Elk jaar wordt er weer een flink aantal banen bijgebouwd en per jaar bezoeken zo'n 700.000 golftoeristen Thailand. Het klimaat is geweldig voor golf, de natuur is uniek en er is voldoende ruimte buiten de grote steden. Opvallend op de golfbanen is het grote aantal spelers uit andere Aziatische landen, vaak zeer kleurrijk uitgedost en flink beschermd tegen elk zonnestraaltje.

Onze middag wordt opgevuld met golf bij het Mae Jo Golf Resort & Spa in Chiang Mai. De golfbaan uit 2004 is aangelegd door de Thaise golfbaanarchitect Seni Thirawat bij een oude fruitboomgaard en is een heerlijke en uitdagende parkbaan. Het wemelt op de baan van de verschillende boomsoorten en de namen van de gebruikte grassen zullen de meeste golfers niet bekend in de oren klinken: 'zoysia grass' op de fairways en 'korean velvet' op de greens. Niet raar als je weet dat deze golfbaan bij de Mae Jo University ligt, de oudste agrarische school in Chiang Mai. Een golfcourse bij een fruitboomgaard heeft nog een bijkomend voordeel. Caddie Nuth stopt me tussen de holes door vol met fruit want er groeit zat langs de fairways: longan, lychee, mango, pomelo, ramboetan en tangerine. Hoe vaker je de fairway mist, hoe vaker je wordt gevoerd! 'Nee' zeggen was geen optie volgens Nuth. Mijn buikje was flink gevuld na afloop.

Dag 6: Gassan 3

Opnieuw een Gassan-baan op het menu. Deze keer het Gassan Khuntan Golf & Resort in Lamphun. Deze baan wordt omgeven door het Doi Khuntan National Park en ligt ten zuiden van Chiang Mai, gebouwd op Khuntan Mountain. Het is wellicht een van de meest uitdagende golfbanen van Thailand en je zult veel fotomomentjes hebben met de flinke hoogteverschillen, de prachtige oerwoudachtige vegetatie, de witte spoorbrug Tha Chomphu van de spoorlijn die onder meer tussen Chiang Mai en Bangkok loopt (een treinreis van ongeveer 12 uur), eilandgreens, diepe bunkers en de bijzonder gevormde velden met gewassen in de baan. Van de drie gespeelde Gassan-banen is dit zonder twijfel de meest interessante. Gassan Khuntan heeft 27 holes, ontworpen door Pravit Reungpo: de White Bridge Course (A), River Course (B) en Mountain Course (C). De laatste lus (par-34) werd pas in 2018 geopend en loopt langs en over de spoorlijn van de State Railway of Thailand: afslaan over de rails, oversteken onder de brug. Wees gerust, de trein rijdt hier niet elk kwartier.

Dag 7: Highlands, Lanna Secrets en Thana

Vanuit het Novotel ChiangMai Nimman JourneyHub Hotel, vlakbij vliegveld, vertrekken we al om 6:30 naar Chiang Mai Highlands Golf & Spa Resort waar we meedoen aan een toernooi met veel van de deelnemers van de TGTM. Opnieuw een baan van Lee Schmidt met drie lussen van negen holes: Valley Course, Highlands Course en Mountain Course. De baan is aangelegd in het gebied waar monnik Khruba Sriwichai leefde die onder meer de weg naar de beroemde Doi Suthep tempel liet aanleggen. Deze golfbaan tussen de uitlopers van de groene bergen ten oosten van Chiang Mai, leent zich met zijn lange en redelijk brede holes en snelle greens prima voor een toernooi als dit. Door de grote baanbezetting en een tekort aan buggies moeten we de buggy's dit keer delen met flightgenoten. De caddies moeten nog wel mee van de organisatie, dus per buggy zitten twee caddies boven de achterwielen en dat in de regen. Arme dames. Bij de local rules staat dat er een overvloed aan wildlife is en dat je die altijd moet zien te vermijden. Bedoelen ze krokodillen, slangen, enge spinnen, apen? Weinig gezien, zelfs geen birdies.

Na het toernooi worden we met koffers en al naar The Oasis Spa Chiang Mai Lanna gebracht voor een pre-flight massage van ongeveer twee uur. Mijn keuze was gevallen op 'Lanna Secrets' waarbij met eeuwenoude massagetechnieken uit het noorden van Thailand alle geblokkeerde energiepaden worden vrijgemaakt.

Ik word vriendelijk wakker gemaakt en ruik twee dagen lang kruidiger dan ooit.

In 1 uur 25 minuten vliegen we naar Bangkok (BKK) voor onze laatste overnachting bij het Eastin Thana City Golf Resort. Dit 'compacte' resort op steenworp afstand van het vliegveld en 25 minuten van het entrum van Bangkok is zelfs zonder een verplichte tussenstop de moeite waard om te bezoeken. Direct naast de 194 hotelkamers en suites ligt een 18-holes parkbaan, ontworpen door niemand minder dan Greg Norman. Enkele holes zij zelfs verlicht zodat je ook in de avond kunt spelen. De Thana City Country Club werd aangelegd in 1993 maar werd in 2018 compleet vernieuwd en rebranded. De bunker van de 18de is in aangelegd in de vorm van een 'great white shark', het logo van Greg Norman, maar dat zie je alleen vanuit een vliegtuig of met een drone die hier vast verboden is. Voor meer sport zijn er tennisbanen, squashbanen, basketbalvelden, badminton en zwembaden. Vanwege de strategische ligging en voorzieningen een geliefd hotel voor het bedrijfsleven en bruiloften.

Dag 8: Back to reality

Het is bizar hoe snel je gewend raakt aan die vriendelijkheid en bescheidenheid van de Thaise bevolking. Op het vliegveld schrik ik van mezelf als ik vol afschuw luister en kijk naar die ongeduldige en luidruchtige Nederlanders die vinden dat het inchecken of boarden niet snel genoeg gaat. Ik snap die haast om hier weg te gaan absoluut niet. Thailand heeft mijn hart gestolen. Wanneer mag ik weer?

Caddies helpen jou, jij helpt de caddies

Vrijwel op elke golfbaan is het verplicht om gebruik te maken van een caddie. Bijna altijd zijn dit vrouwen. Bij golfbanen met 27 holes zijn er soms wel 220 caddies beschikbaar. Al bij aankomst bij het clubhuis staan ze, keurig opgesteld, vriendelijk lachend te wachten op jou als speler en zijn ze klaar om alle golftaken, behalve het slaan, van je over te nemen. Ze hebben een paraplu mee voor regen en bescherming tegen de zon, zonnebrandcrème, wat drinken en soms ook wat snacks. Zij rijden je rond in de buggy (altijd aan te raden i.v.m. hoge temperaturen), dus met een vierbal heb je vier buggy's. Verder pakken ze je clubs, geven ze je de afstand tot de green of vlag, markeren ze je bal op de green en geven de juiste lijnen aan en uiteraard maken ze je clubs schoon. Veel meer dan hun ogen, neus en mond zie je niet omdat ze zelf volledig zijn ingepakt als bescherming tegen de zon. Voor de caddie betaal je de caddiemaster meestal 300 Thaise baht, wat ongeveer 9 euro is. Er wordt wel verwacht dat je na afloop de caddie nog fooi geeft van minimaal 200-300 baht. Dat is hun inkomen. Bij sommige golfbanen moet je een beoordeling van jouw caddie in een brievenbus achterlaten.

De vriendelijke Thaise caddies worden door macho buitenlanders soms redelijk als oud vuil behandeld, dus ze zijn maar wat blij als je tijdens je ronde wat flauwe humor in de strijd gooit, bijvoorbeeld:

- vraag op de tee van een par-5 om je putter als ze de driver geeft;

- vraag op de green om je driver;

- verhoog je looptempo naar de green flink als ze de paraplu boven je hoofd probeert te houden om je te beschermen tegen de zon.

Heus, het maakt hun en jouw ronde een stuk leuker!