Debacle in Duitsland

Het was zondag 25 juni 2023 precies 35 jaar geleden dat het Nederlands elftal in Munchen als winnaar van het veld stapte en zo de titel van het EK 1988 in de wacht sleepte. De kansen op nieuw Nederlands succes waren ook deze 25e juni groot, met een laatste groep met daarin maar liefst twee Nederlanders én een ruime marge ten opzichte van de rest van het veld. Drie slagen voorsprong waren echter niet genoeg voor de Nederlandse nummer 1 die op de slotdag in het zuiden van Duitsland geen moment in zijn ritme kwam en zo naast zijn zevende zege greep. Net als voor Daan Huizing was de slotdag van Joost Luiten er een van heel hard werken en vooral lang blijven hopen maar uiteindelijk misgrijpen.

Hoewel het vanaf het begin van de dag moeizaam ging, bleef Luiten lang koploper. Eén birdie maakte hij slechts op de slotdag, tegenover drie bogeys, en hoewel hij daarmee niet verder kwam dan een 74 bleef hij tot het laatst in the mix. Pas op de zeventiende hole, na een korte gemiste putt van nauwelijks een meter, moest hij de leiding afgeven aan Lawrence, en nadat hij, na een ongelukkige bounce met zijn teeshot op achttien, geen birdie maakte op de slothole, was het definitief gedaan. Even flirtte zijn putt uit de fringe met de hole, maar zoals het al de hele dag net niet wilde, wilde het ook op de slothole niet.

Waar winnaar Lawrence zijn tranen na de onverwachte zege voor de camera de vrije loop liet, was het niet moeilijk om te veronderstellen dat ook bij Luiten de emoties hoog zaten. In vijf van de de eerdere acht keren dat Luiten als koploper naar de laatste dag ging, maakte hij het karwei wel af, maar op Eichenried lukte dat niet. De drives waren net niet scherp, de ijzers nauwelijks een schim van de eerste drie dagen, en ook op de greens wist Luiten weinig te maken. Dat hij met een slotronde in +2 toch tot het allerlaatst meedeed zei dan ook veel over de lastige omstandigheden, al was Luiten wél maar een van de weinige spelers in de top van het klassement die niet op zijn minst íets onder par speelde.

De tweede speler uit de top-10 die niet onder par wist te komen op de slotdag, was Daan Huizing. De eveneens in het oranje gestoken Nederlander maakte op de slotdag eenvoudigweg (veel) te veel bogeys (7) om een rol van betekenis te kunnen spelen. Dankzij vier birdies en een eagle wist hij de schade nog te beperken, maar de topnotering, en zelfs de kans op de overwinning die er bij de start zeker was, zat er geen moment in.

De tweede plaats was voor Luiten goed genoeg om de tiende plaats op de Order of Merit in te nemen en zich te plaatsen voor The Open terwijl Huizing dankzij zijn zevende plaats voor de vierde keer in zijn loopbaan in de top-10 eindigt en flink stijgt op de jaarranglijst. Het waren doekjes voor het bloeden. De kans dat Darius van Driel met zijn twaalfde plaats als gelukkigste Nederlander uit Duitsland vertrok groot.

Voor Luiten en Huizing weegt de top-10 niet op tegen de gedachte hoe deze zondag ook had kunnen verlopen.