Winterviews 2015 - Maarten Lafeber

Hij schreef het zelf op zijn website, en hij wil het tegen Golfers Magazine best nog eens herhalen. Want ook hij hoorde de verhalen dat hij misschien wel ging stoppen, misschien wel moest stoppen zelfs. Zijn leeftijd, het vooruitzicht van weer een jaar op de Challenge Tour. De liefhebber pur sang las het met verbazing, maar vooral ook met onbegrip. Hoezó zou het eind 2015 klaar zijn voor Lafeber?

'Precies. Waarom? Van mij kwam die gedachte in elk geval niet kan ik je verzekeren. Ja, als ik een deelkaart van de Challenge Tour had gehad, had ik het wat rustiger gehad in 2016, maar daar is nooit sprake van geweest. Nee, ook niet als ik de cut op de Qualifying School niet had gehaald. Ja, ik eindigde buiten de top-70 van de Order of Merit, maar als je de categorieën van de laatste jaren bekijkt en wat ze gespeeld hebben, dan had ik ook zonder die gehaalde cut in Girona misschien wel negentig procent van de toernooien kunnen spelen. Dus daar was sowieso geen sprake van. Wat ik nu dankzij School wel kan, is en behoorlijk aantal wedstrijden op de Europese Tour spelen omdat ik daar een categorie voor behaald heb. En daar ga ik gebruik van maken ook. Uiteindelijk wil ik full-time terug naar het hoogste niveau, maar ik wil er komende jaar zoveel mogelijk spelen als ik kan.'

Met de kaart die de routinier heeft kan hij naar verwachting 8 á 9 wedstrijden starten ('In elk geval, ik verwacht nog wel wat meer eigenlijk') maar het is inderdaad niet de volle kaart waar hij op in had gezet. Daarvoor scoorde hij op Qualfying School net niet goed genoeg, maar behaalde hij bovenal te weinig topnoteringen door het seizoen heen waardoor de top-15 van de Order of Merit nooit in zicht kwam.

'De eerste helft van het jaar ging het redelijk volgens plan en stond ik er goed bij, op een gegeven moment rond de dertigste plaats of zo. Ik had een paar goede uitslagen, zesde in Schotland bijvoorbeeld. Daar kon ik de rest van het seizoen mee in. Maar op de toernooien waar het moest gebeuren, gebeurde het niet. Vanaf België werd de tendens wat negatief. Ik had daar uitstekend vooruitzichten op misschien wel een derde plaats, maar eindig bogey, dubbel, par, om vijftiende te eindigen. St Omer was ook geen succes te noemen. Door privé-omstandigheden, maar ook omdat ik die baan gewoon echt he-le-maal niets vind. Echt, als je mijn naam daar volgend jaar op de lijst ziet staan, bel me maar om te zeggen dat ik terug moet komen', lacht Lafeber.

Dan, serieus weer: 'Met een goed slot van het seizoen had ik nog een eind kunnen komen, maar uiteindelijk liep het niet zoals gepland. Niet in de wedstrijden waar ik hoopte het verschil te kunnen maken, en ook niet op Qualifying School als je kijkt naar de positie waar ik in Spanje eindig. Zo simpel is het.'

Waar het precies in zat dat het niet lukte, weet Lafeber nog niet exact, daarvoor spreken we hem nog te kort op het seizoen. Wat hij wél weet is wat er allemaal wél goed ging, en ook wat er nog beter moet om definitief terug te keren op het hoogste niveau.

'Ik ben weer met Tom (O'Mahoney) gaan werken dit jaar en dat bevalt heel goed. We kennen elkaar natuurlijk door en door, hebben keihard gewerkt, en Tom zag al snel dat het met mijn swing wel goed zat. Ook vanaf de tee doe ik niets onder voor veel van die jonge gasten en sla ik net zo ver. Waar het alleen echt beter moet, is op de greens. Het is zeker niet dat het putten slecht is, maar wil je meer lage rondes binnen brengen, dan moet ik gewoon meer gaan holen. Dat heb ik dit seizoen te weinig gedaan dus daar moet ik deze winter hard aan werken. Maar fysiek, mentaal, noem maar op, zit het allemaal goed. Ik heb met Hof Hoorneman Bankiers, The International en GANT een goed stel sponsors achter me staan, krijg van thuis alle steun, en voel dat er nog altijd van alles in het vat zit.'

Een ander punt dat Lafeber aanhaalt in zijn terugblik, is de betrekkelijke 'eenzaamheid' van het afgelopen jaar. Hij geeft toe dat dat het leven op de Challenge Tour er niet leuker op maakte.

'Zeker in mijn eerste jaar op de Challenge Tour (2014, red) kostte me het wat tijd om aan het verschil – in uitstraling, in banen, in ambiance – tussen de twee circuits te wennen, maar dit jaar was het zeker ook het gegeven dat er niet veel landgenoten waren dat het minder maakte. Twee jaar geleden waren we met zijn velen, en komend jaar gelukkig ook weer. Dat is niet alleen gezelliger, ik geloof er ook heilig in dat we daar allemaal profijt bij hebben door samen op te trekken, samen te trainen op locatie. Dus dat we in 2016 met acht man op de Challenge Tour zijn gaat ons allemaal helpen op weg naar 2017.'

Die aanname van Lafeber is niet alleen gebaseerd op een 'gevoel', Lafeber gaat hier ook een actieve rol in spelen. Een héél actieve rol zelfs.

'Ik begin 1 januari als bondscoach bij de Nederlandse Golf Federatie en zal op basis van mijn twintig jaar topsportervaring, en in samenwerking met onder meer de coaches en de spelers, vorm gaan geven aan het beleid. Natuurlijk is dat een geweldige uitdaging, maar wel een uitdaging waar ik zin in heb én een uitdaging die in onze beleving goed te combineren is met mijn ambities om als speler terug te keren op het hoogste niveau.'

_{(Foto: Golfsupport)}