/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fgolfers-magazine%2Fgolfersmagazine%2Fdata%2Fsource%2FNederlandse_Spelers%2Fspijk16-318060.jpg "lafeber")
Hoewel de winterviews gaan over het spel van het afgelopen jaar en de plannen voor volgend jaar als speler, kan een gesprek met Lafeber niet niet over die andere rol gaan. Al is het maar kort.
'Het is op sommige momenten echt een battle geweest om de neuzen dezelfde kant op te krijgen, maar we zijn goed bezig. De juiste mensen zitten op de juiste plaatsen, we zijn een weg ingeslagen die op termijn voor structurele verbeteringen moet gaan zorgen. Daar ben ik absoluut van overtuigd. Net als dat ik nog altijd achter de keuze sta beide rollen te combineren'.
Waarvan akte. Over naar het seizoen van Maarten Lafeber de golfer. Alweer zijn twintigste als broodspeler.
'Natuurlijk hoor ik ook wel dat mensen zeggen dat ik er maar mee moet stoppen. Maar waarom zou ik? Er is nog altijd niets wat ik liever doe dan golfen. Ik ben gek op dit spelletje, vind het prachtig om te spelen met een scorekaart op zak. Ik ben de eerste om toe te geven dat de resultaten teleurstellend zijn, maar is dat dan een reden om te stoppen? Ik ben een golfer. Dit is wat ik het liefste doe. Stoppen kan je maar één keer. Daar ben ik écht nog niet aan toe.'
Het gesprek zit er bijna op als Maarten Lafeber met nadruk stelt waarom hij doet wat hij doet. Doorgaan met golf. Doorgaan met zijn strijd om terug te keren op het hoogste niveau. Ondanks de geluiden dat hij met zijn 42 jaar misschien maar beter kan stoppen, ondanks – vooral – de teleurstellende resultaten van het afgelopen jaar. Want daar windt de Eindhovenaar geen doekjes om. 'Dit was zeker niet een van mijn betere jaren.'
Maarten Lafeber speelde veertien toernooien, haalde slechts vijf keer de cut, en verdiende een karige €6.912,- waarmee hij niet verder kwam dan de 130ste plaats op de Order of Merit.
'Ik begon met goede verwachtingen aan het seizoen, maar het ging al snel niet lekker. Het begon natuurlijk al met die diskwalificatie in mijn eerste toernooi. Ik zat lekker te lunchen, keek naar het leaderboard, en zag mijn naam nergens staan. Ik dacht 'er gaat iets niet goed', en toen ik buiten kwam, bleek ik getekend te hebben voor een verkeerde score. Nee, dat is niet de start die je wenst natuurlijk, al kan zoiets een keer gebeuren als je al zo lang pro bent.'
Vervelender voor Lafeber was dat zich ook een speltechnisch probleem aandiende. Zijn lange spel – normaal een van de pijlers – liet hem in de steek.
'Meestal kom je daar wel doorheen na een paar dagen of weken, maar nu bleef mijn lange spel onder de maat. Ik miste ook teveel cuts om echt in mijn ritme te komen, daarvoor heb je gewoon weken van vier toernooidagen nodig, geen gemiste cuts.'
'Ik werk met mijn team aan de goede dingen, maar ik kreeg het tijdens toernooien niet op de rit. En als je op de Challenge Tour vanaf de tee struggelt, wordt het heel lastig om te scoren. Je weet toch al dat het vooral een puttingcontest is, écht technische banen spelen we nauwelijks. We hebben het daar ook wel over gehad met de Tour. Niet alleen om de banen op de Challenge Tour diverser te maken, maar vooral ook omdat de aansluiting met de Europese Tour steeds moeilijker wordt. Als je daar voor het eerst komt via de Challenge Tour is het echt een wereld van verschil.'
'Eigenlijk is de Challenge Tour heel 'unrewarding'. Het is vooral speren en elke bal proberen te holen. De cut ligt op de Challenge Tour zo vaak op -4 of -5. Je moet gewoon voor elke vlag gaan. Dat is niet echt mijn spel, maar je moet er op een gegeven moment wel in mee natuurlijk. Al is het veelzeggend dat mijn spel in Kazachstan – wat een lastige baan is – en in het KLM Open het beste tot zijn recht kwam, al was de klassering dat niet.'
Met het KLM Open is meteen een kantelpunt voor Lafeber genoemd. Vanaf begin september wist hij dat hij promotie via de ranking wel kon vergeten en richtte hij zijn pijlen op Qualifying School. Daar – op Final Stage – bleef hij lang kansrijk om zijn kaart te heroveren.
'Als je op de Europese Tour de cut haalt, haal je eigenlijk altijd wel een aardige cheque op en doe je wat aan je ranking. Op de Challenge Tour is dat niet zo. Ja, in de laatste weken kan je snel een klapper maken, maar over het algemeen niet. Als je niet in de top-15 eindigt, de top-10 zelfs, dan heb je eigenlijk voor niets gespeeld. Na het KLM Open was me wel duidelijk dat ik me op Q School moest richten en dat ging ook lang goed. Eigenlijk tot laat in de vierde ronde stond ik er bij. Ik kon het alleen niet afmaken', zegt de routinier over de laatste plaats die hem uiteindelijk in Spanje ten deel viel.
Geen kaart voor de Europese Tour dus voor Lafeber, die zich daarmee op moet maken voor een vierde jaar op de Challenge Tour. Of toch niet?
'Ik ben er nog niet helemaal over uit – de resultaten kunnen me anders doen besluiten – maar in principe ben ik van plan om optimaal gebruik te maken van de startbewijzen die ik heb op de Europese Tour. Ik kan een behoorlijk aantal wedstrijden spelen, wil misschien ook gaan vragen om wat invites, en dan zien hoe ver ik vanaf daar kan komen. Mocht nou blijken dat ik op de Challenge Tour win in Kenia of zo, dan wordt het misschien toch interessant om vol op de Challenge Tour te gaan spelen, maar zoals ik er nu in sta, wil ik mijn kansen op de Europese Tour pakken. Of het nu een last minute vlucht wordt, of dat ik het eerder weet, ik moet gewoon zorgen dat ik er elke week helemaal klaar voor ben.'
(Foto: Golfsupport)