Afslag op Golfpark Almkreek: Iedereen welkom

Slik. Normaal gesproken zitten er in onze tas minstens drie sleeves met ballen. Niet dat we ons kunnen heugen wanneer we voor het laatst zes ballen kwijtraakten tijdens een rondje, maar het is een geruststellend gevoel als je enige marge hebt. Dus dat we uitgerekend op de eerste tee van de grote baan van Golfpark Almkreek tot de conclusie komen dat we slechts twee sleeves ter beschikking hebben, waarvan er eentje maar één bal telt, is even slikken. Vooral omdat we op zoek gingen naar ballen nadat we de scorekaart eens goed bestudeerd hadden en tot de conclusie waren gekomen dat er op zestien van de achttien holes water in het spel komt. Misschien toch maar even langs de goed uitgeruste shop voor we afslaan? Die netten met vijftien lakeballs voor € 7,50 liggen er natuurlijk niet voor niets.

QR-code

We besluiten de gok te wagen. Ook omdat we spelen met een lid dat ons bezweert dat het alleszins meevalt met dat water, hoewel hij wel opmerkt dat veel van de dichte bosschages tegenwoordig voorzien zijn van rode paaltjes. Het komt het speltempo ten goede als je niet gaat zoeken in de soms nagenoeg ondoordringbare begroeiing, maar weg blijft weg. Op de tee bedenken wat je gaat doen is dan ook zeer aan te raden en alleen om die reden is het al jammer dat er geen hole-informatieborden zijn. Op de tees staat alleen een paal met daarop het nummer van de hole en de par, maar zelfs het aantal meters vind je er niet op terug. Ja, op de scorekaart zie je een minuscule plattegrond en bij de balie konden we een QR-code scannen voor een pdf van het baanboekje op onze telefoon, maar dat voelde niet goed. In de eerste plaats omdat we 'old school' de telefoon liever niet voor elke slag uit de tas halen. Ten tweede omdat we het, nou ja, gewoon prettig vinden om de hole te lezen in de natuurlijke omgeving. En last but not least omdat het nu en dan echt nodig is om je er op de tee van te vergewissen wat de loop van de hole is. Vormen die bomen nu de achtergrens van de fairway of loopt deze toch net anders?

Welcome to the club

Als we de green van de zestiende naderen, zien we daarachter tientallen beginnende golfers in de weer. Een clinic, zoveel is duidelijk, maar het is vooral de enorme omvang van de groep die ons goed doet. Op Almkreek – en op de andere banen van de HGE-groep – wordt sterk ingezet op nieuwe golfers. Gratis kennismakingslessen, probeerdagen, lage greenfeetarieven, een grote diversiteit aan abonnementsvormen en duidelijke informatie over welke baan je met welk niveau het beste kunt spelen. Daarin valt dan ook wat te kiezen hier. Er is een par-3-baan waar je terecht kunt zonder enige golfervaring, er is een par-3/4-baan met veertien holes waar je met een baanpermissie op zak de volgende stap in je golfloopbaan kunt zetten en er is de 18-holesbaan waar gasten meer dan welkom zijn. Maar je kunt dus ook lid worden en gebruikmaken van een van de vele abonnementsvormen. Nooit eerder werden we bij een gastbezoek zo nadrukkelijk gewezen op wat er allemaal mogelijk is voor het geval je vaker wilt komen spelen. De NGF-campagne ‘Welcome to the club’ is hier volledig omarmd en ook nog voorzien van een eigen signatuur.

Contour

Vanaf geel is de baan een kleine zesduizend meter lang en na drie holes bereiken we al het verste punt. Bij tegenwind heb je op de weg daarheen, met par-4's van achtereenvolgens 362, 377 en 370 meter, een flinke klus te klaren. De fairways zijn ruim zat, maar door listige ondulaties en de lengte is het, zoals onze flightgenoot zo mooi zei, vooral een kwestie van de eerste holes door zien te komen. Inderdaad, rustig in de ronde komen zit er niet in. Ook niet nadat je het verste punt hebt bereikt, want vervolgens wacht de par-5 vierde. Op papier de moeilijkste hole van de baan (S.I. 1) en ook in de praktijk enorm lastig. Een beetje raar misschien ook wel. Je drive moet, vanaf geel, minstens 210 meter lang en aan de rechterkant van de fairway zijn om een tweede schot door de bocht van de haakse dogleg te hebben. Heb je die lengte niet dan kom je in de bocht klem te zitten achter hoge bomen. En zelfs als je de bocht wel haalt wacht daarna een forse uitdaging. Je tweede slag moet héél goed zijn om in drie naar de pal achter een grote waterhindernis liggende green te kunnen. De enige meevaller bij het aanspelen van de green is dat deze veel dieper ligt dan je vanaf de fairway denkt.

De holes drie tot en met zeven liggen aan de overkant van een smalle weg en zijn van later datum dan de overige holes. Toen dit deel in 2007 geopend werd, was het verschil met de rest duidelijk te zien. Inmiddels hebben de bomen ook hier contour gegeven aan de baan, waardoor deze meer een geheel vormt.

Informatie

Desondanks verschillen de tweede negen holes substantieel van de eerste negen en zijn ze, zo horen we van onze spelpartner, ook de populairste. Zelf waren we daar na ons bezoek niet helemaal over uit. Weliswaar is de eerste helft van de ronde iets meer rechttoe-rechtaan, maar op de back nine zijn we wat meer zoekende en valt ons extra op dat de tees achterblijven bij de rest van de baan. Veel schuine plekken maken de teeshots niet aangenaam.

De weg naar de volgende tee wijst zich door de vele bordjes vanzelf, maar over hoe je de hole nu het beste kunt spelen hebben we, door de ontbrekende hole-informatieborden, niet voor niets eerder al wat opgemerkt. Neem de par-5 elfde, stroke index 2. Als we niet met een insider hadden gespeeld, hadden we geen idee gehad hoe we deze hole moeten spelen en wisten we in elk geval niet dat een drive die ook maar een fractie links van de fairway terechtkomt in de rough belandt. Vanaf de tee kun je dat niet zien, omdat er een heuveltje voor ligt, maar het kan dus wel voor onnodig oponthoud zorgen, zeker als je geen gids bij je hebt. En nu we het toch over onzichtbare elementen hebben: ook als je drive op de par-4 veertiende keurig op de fairway ligt, is de kans groot dat je een blind schot naar de hoger gelegen green hebt. Het kan, we zien het vaak, maar of we er echt fan van zijn? Daarbij kunnen we ons soms, zo ook op Almkreek, niet aan de indruk onttrekken dat bepaalde (semi)blinde slagen bij de aanleg nooit zo bedoeld zijn. Maar ja, bomen groeien nu eenmaal. Niet tot in de hemel, maar soms wel net te hoog of te groot.

Of we genoeg ballen hadden? Laten we het zo zeggen: de afsluitende par-4 achttiende is een dogleg naar rechts waar je, al naar gelang de lengte van je teeshot, meer of minder van de bocht af kunt halen door meer of minder over de waterhindernis heen te spelen. Wij speelden meer op save dan we misschien wilden, maar om de laatste hole alleen wandelend af te leggen was ook geen aantrekkelijk vooruitzicht. Daarvoor was onze hernieuwde kennismaking met Almkreek ons veel te goed bevallen.

Dit artikel was eerder ook te lezen in Golfers Magazine (editie 9 / 2023). Het volgende nummer van Golfers Magazine ligt alweer bijna in de winkel. Heb je 'm liever standaard elke maand op de deurmat? Neem dan hier een abonnement.

Praktisch

Golfpark Almkreek

Website: golfpark-almkreek.nl

Adres: Hoekje 7b, 4286 LN Almkerk

Reserveren: (0183) 40 35 92

Handicapvereiste: 54

Baan: 18 holes, par 72, Geel 5962 meter, Rood 5119 meter