De onverdraaglijke spanning van Q

Q is de zeventiende letter van ons alfabet, geliefd bij Scrabble-spelers. Slechts zes van de 4.775 bladzijden van de Van Dale gaan over woorden die beginnen met deze letter.

Q is in de James Bond-films de man die zorgt voor snelle auto’s en tal van innovatieve gadgets voor 007.

Q & Q was een uitstekende en buitengewoon populaire jeugdserie die in de jaren zeventig door de KRO werd uitgezonden.

In golf staat Q voor qualification, kwalificatie.

Q-school

Het begrip Q-school staat voor een reeks wedstrijden die toegang bieden tot tal van professionele circuits. Iets wat tot nachtmerries, hyperventilatie, trillende handen, teleurstellingen en ‒ jawel, dat soms ook ‒ vreugde kan leiden. Dat zal in de maand november niet anders zijn. De zogenaamde Second Stage is de tweede stap richting een speelbewijs voor de DP World Tour 2024. Wie net te licht is bevonden, kan op de Challenge Tour van het volgende seizoen acteren. Wie helemaal faalt, is aangewezen op circuits als de Pro Golf Tour en de Alps Tour. Of maakt de keuze om maar helemaal te stoppen.
Tijdens een Final Stage in de jaren negentig op het Zuid-Spaanse San Roque zag ik na een korte lunchpauze in de hal een jongeman op de grond zitten. Handen voor zijn ogen. Ik vroeg of ik iets voor hem kon doen. Hij keek mij met betraande ogen aan en zei: ‘Yes sir, please tell me what I must do with the rest of my life’.

Meedoen aan deze golfmarathon is een dure longshot. Bijna drieduizend euro inschrijfgeld, waar reis- en verblijfskosten nog eens bovenop komen. En dat voor een minimale kans om vanaf First Stage uiteindelijk door te stromen naar Final Stage, de cut te halen of zelfs bij de top van het veld te eindigen. Het is weinigen gegeven om na veertien rondes – zoveel moet je er spelen als je alle fases doorloopt – succes te boeken. Voor zover ik weet was Maarten Lafeber in het najaar van 1997 de eerste en enige Nederlander die daarin slaagde.

Druk

Het systeem van de Europese qualifying schools begon in 1976 met 261 mannen die in Engeland op Foxhills en Walton Heath speelden. 127 van hen kregen een kaart voor het seizoen 1977. Dat was buitengewoon gul van de PGA European Tour, zoals het circuit toen heette, al mocht het niet baten. Het gros redde het niet: negen mannen, 7,1 procent van de geslaagden, behielden hun kaart. En dat was in de tijd dat je in de top 150 van de order of merit moest eindigen om dat voor elkaar te krijgen.

Het aantal te veroveren kaarten ging na dat eerste jaar in rap tempo omlaag: 71 in 1980, 50 in 1985, 40 in 1995 en nu dus 25. Om het onzekere herfstweer in Groot-Brittannië te vermijden was de tour al in 1979 naar Portugal uitgeweken. Daarna was het de beurt aan Spanje (1982-1989), Frankrijk (1990-1994) en sinds 1995 weer Spanje.

Het veroveren van een kaart voor de DP World Tour is voor velen hét doel. Maar als je een kaart voor het circuit hebt, dan begint het pas. Als geslaagde van Q-school sta je laag in de pikorde ‒ in ieder geval onder de promovendi van de Challenge Tour, die vaak ook nog eens een hoger spelniveau hebben.

Dit jaar moet je in de top 118 van de order of merit eindigen om je kaart te behouden. Eind augustus stonden slechts acht geslaagden van de qualifying school van 2023 boven de gevreesde streep en dreigde voor de rest van de mannen die vorig jaar die zo gewenste kaart pakten een hernieuwde gang naar ‘school’. Of, erger nog, hetzelfde lot als die arme drommel op San Roque destijds.

De druk is enorm en nauwelijks voorstelbaar. Probeer je maar eens voor te stellen dat je in de loop van het jaar van je leidinggevende of opdrachtgever te horen krijgt dat je in vergelijking met anderen ondermaats presteert. Dat je echt nog een tandje bij moet zetten omdat je anders in november aan een reeks cursussen en tests moet meedoen en je targets moet halen. Lukt dat niet, dan wacht je het jaar erop werk op een lager niveau ‒ met navenante beloning. En dat is een proces dat zich met een beetje pech keer op keer herhaalt.
Veel golfpro’s maken dit mee. Geen wonder dat het gros aan het begin van het seizoen zegt: ‘Eerst voldoende verdienen om mijn kaart veilig te stellen. Daarna zien we wel verder.’
De gang terug naar start kan iedereen overkomen en is echt niet alleen voorbehouden aan jonge aanstormende talenten of dromers. Joost Luiten ontkwam afgelopen seizoen alleen aan Q-school omdat hij eenmalig gebruik kon maken van zijn positie op de Career Money List. Maar vorig jaar moesten mannen als Kiradech Aphibarnrat, Marcel Siem, Mike Lorenzo-Vera en Renato Paratore gewoon weer naar ‘school’.

Terug naar nu. Hoe overleef je, om te beginnen, die lange laatste fase: 108 holes met na vier ronden een cut. Hoe speel je je bij de beste 25?
Onthoud om te beginnen dat je het toernooi niet hoeft te winnen om te slagen. Zes degelijke ronden onder par zijn al voldoende. Vorig jaar was een totaal van zeventien onder par al voldoende. Een van de belangrijkste aspecten: bogeys mogen, maar houd de doubles en triples van de kaart. Neem ook een goede caddie mee ‒ liefst geen vriend, kennis of familielid. Bereid je goed voor, maar overdrijf niet. En denk aan die fraaie golfterm: ‘Play within yourself’. Speel naar je krachten, blijf weg van je zwaktes en vooral: blijf rustig en hou het simpel. Al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Als je First en Second Stage hebt overleefd, ben je al een heel eind. Maar in de zes rondes die in Final Stage nog voor de deur staan, kan er nog van alles gebeuren.

Final Stage loopt dit jaar van vrijdag 9 november tot en met woensdag 15 november. Helaas heeft niemand uitzendrechten en ook de scores worden niet hole voor hole doorgegeven. Veel refreshen dus de pagina van de DP World Tour.