Een vakman die stopt

Het afscheid is voorlopig, zo lijkt het. Hij gaat nu de kinderen naar school brengen, kijken hoe ze sporten. Papa was jarenlang altijd weg. Toen zoonlief zijn arm brak, was McLaren op Whistling Straits. Ryder Cup. De verjaardagen van zijn dochter in juli moest hij vaak missen. The Open Championship.
Er waren tijden dat niemand een idee had door wie een topspeler werd gecaddied. De bagman van Jack had echter zo’n opvallend grijzig afrokapsel dat iemand toch maar eens naar zijn naam vroeg. Angelo Argea.
Hij hoorde in 1963 dat Nicklaus in een toernooi in Las Vegas een caddie nodig had en meldde zich. Argea, die in 2005 overleed, werkte twintig jaar voor de beste golfer van de twintigste eeuw.
Jack Nicklaus won ongeveer veertig toernooien met Angelo Argea aan de tas. Volgens de Golden Bear bereidde zijn caddie zich altijd tot in de puntjes voor. Maar Argea bemoeide zich naar verluidt niet met de clubkeuze, de afstanden tot de pin en de slopes op de green.
Arnold Palmer wist heel goed hoe hij de Amerikaanse banen moest spelen, maar voor The Open huurde hij altijd Tip Anderson uit St Andrews in. Toen Palmer in 1964 niet meedeed, raadde hij Tony Lema aan om Anderson te vragen. Natuurlijk won Lema.

Anno 2022 heeft een topcaddie een ander takenpakket. We weten ook wie ze zijn, al zien we op de rug altijd de naam van de speler. Sinds een paar jaar zit in het wekelijkse infopakket van de Tours bijna altijd een lijstje met de namen van de caddie.
John McLaren is als caddie meegegroeid. Dat vond hij logisch. Tegen Ewan Murray van The Guardian zei hij dat spelers die zeggen ambitieus te zijn ook de meest professionele caddie moeten inhuren. Hij twijfelt aan de waarde van goede vrienden aan de tas. Een caddie moet volgens hem iemand zijn die de speler uitdaagt, iemand die iets anders weet in te brengen.
McLaren sluit een comeback niet uit. Net als Jim Mackay die jarenlang voor Phil Mickelson werkte en daarna als baanverslaggever voor NBC werkt. Maar hij is weer terug. Bones is de nieuwe caddie van Justin Thomas.
O ja, die lange sokken die John McLaren de bijnaam Long Socks opleverden? Hij droeg ze omdat hij ooit zijn onderbenen ernstig verbrandde. Van zijn arts moest de Engelsman ze tegen zonnestralen beschermen. Geen gimmick dus, maar pure noodzaak.