Golfgedicht: Ellendige putter

Zijn putter was eens zijn beste vriend,

hij putte goed met veel vertrouwen.

Zelfs een en ander overziend

barstte hij van zelfvertrouwen.

Zo’n korte slag was immers niet te missen,

de hole leek steeds tweemaal zo groot.

’t Was op de green waar hij genoot,

daar kon hij zich niet vergissen.

Maar toen opeens, hij was verbaasd

een korte putt ging mis, later weer ernaast.

Daarna bleef hij die korte puttjes missen

en kwamen steeds meer ergernissen.

Nog later werd hij bang die putter vast te pakken

want bleef de korte puttjes steeds maar missen.

Dat moest dan echt wel aan die putter liggen.

Werd woest en smeet de stok, hoog in de takken.

Daarna, spoorslags naar de shop.

Hij kocht acuut een nieuwe putter.

Er kwam geen eind aan zijn geschutter

De drie putts bleven, het hield niet op.