Vrolijke lach

Er staat een onuitwisbaar beeld in mijn oude-witte-mannengeheugen gegrift. Een Afrikaans stel loopt over een stoffige weg. Hij oogt ontspannen, op slippers en in korte broek. Zij is zwaar bepakt en bezakt en draagt ook nog eens een overvolle waterzak op haar hoofd. Niet helemáál conform de hedendaagse westerse mores, zal ik maar zeggen.

Ik denk er weleens aan als ik de Brit Lee Westwood (bijna 48 alweer) en zijn huidige vriendin op de kwelbuis ontwaar. Ooit was Lee getrouwd met de zus van de Schotse Tourspeler Andrew Coltart. Ze kregen twee kinderen. Nu is hij alweer enkele jaren innig met zijn landgenote Helen Storey, tegenwoordig zelfs op de golfcourse.

Drie jaar terug liet hij Helen zijn tas dragen toen zijn vaste caddie ‒ de befaamde Billy Foster, die vroeger ook een tandem met Seve vormde ‒ tijdelijk niet beschikbaar was. Voor het eerst in vier jaar won hij (de Nedbank Challenge). De samenwerking bleek zo succesvol dat Lee besloot zijn vriendin tot zijn vaste caddie te benoemen.

Billy Foster lozen voor een vrouw. Dat is pas lef hebben!

'Westy' is dit jaar met name op de PGA Tour aan een imponerende comeback bezig. Hij laat de Amerikanen weer versteld staan met zijn loepzuivere drives en ijzerspel, en lijkt op de greens beter dan ooit. Maar wat míj vooral opvalt, is dat de fragiele Helen zijn tas rondsjouwt. Het is potdorie net die scène op die stoffige Afrikaanse weg, dacht ik ook tijdens The Players, waar Lee uiteindelijk tweede werd, net als de week daarvoor. Meneer ‒ zo te zien deinst hij nog steeds niet terug voor een stevige pint lager: zijn BMI lijkt mij aan de hoge kant ‒ loopt lekker ontspannen zijn rondje en zij huppelt er zwaar bepakt en bezakt achteraan.

Er zijn meer spelers die hun tas door hun wederhelft laten of lieten dragen. Ik noem er enkele: Steve Stricker, Patrick Reed in het begin van zijn professionele carrière, Thomas Aiken toen hij in 2014 het Zuid-Afrikaanse Open won, laatstelijk Darius van Driel.

Ik neem mijn golfpet af voor de dames. Zo’n tas weegt niet niks en moet toch een uurtje of vijf worden meegesleept. Maar om de een of andere reden maakt Helen Storey ‒ zij was ooit Lees fitnessinstructeur ‒ pas echt indruk op mij, misschien wel omdat zij zijn golfbag met een nauwelijks van haar gezicht verdwijnende vrolijke lach draagt alsof het een ultralight handtasje is. Bovendien verklaarde zij desgevraagd al dat zij er geen problemen mee heeft dat die krent haar géén 10% caddiefee uitkeert. ‘Ze krijgt een nieuwe keuken’, zei Lee destijds, na zijn zege in de Nedbank Challenge.

Oók niet helemaal conform de hedendaagse westerse mores, als je het mij vraagt.

.

Rob Hoogland is vaste columnist van Golfers Magazine. Elke maand zijn bijdrage lezen? Sluit dan hier een abonnement af voor zijn bijdrage en nog heel veel andere golfverhalen.