'Ik kon mijn drives nauwelijks op de planeet houden'

MacIntyre werd zesde in zijn debuut op The Open (en was hiermee de eerste Schot in de top-10 sinds Colin Montgomerie) en eindigde 11de in de Race to Dubai, wat hem de titel Rookie of the Year opleverde. Recente winnaars van deze award? Jon Rahm en Brooks Koepka...

Was je seizoen op de Challenge Tour een goede voorbereiding op de Europese Tour?
'Het maakte me tot de speler die ik nu ben. Ik heb alleen leren reizen, alleen leren zijn. Ik miste de cut in mijn eerste vijf toernooien en begon te twijfelen of ik wel goed genoeg was. Toen veranderde ik wat dingen, nam Greg (caddie Greg Milne, red.) op de tas en we vonden onze weg. We zijn pas 23 en maken nog steeds fouten, maar we leren en de dingen gaan de goede kant op.'

Je noemde Greg, maar hoe belangrijk is het team om je heen?
'Dankzij hun speel ik golf. Ik zou het niet kunnen zonder de steun van iedereen – mam, pap, mijn manager en natuurlijk de swinggoeroe zelf, David Burns. Hij heeft mijn spel enorm veranderd. Toen ik tweeënhalf jaar geleden bij hem kwam, kon ik mijn drives nauwelijks op de planeet houden. Nu stap ik met mij driver de tee op, sla zo hard mogelijk en weet ongeveer welke kant de bal op gaat Na elke ronde kijken we terug en zo leren we elke week, elke dag. Familie betekent alles. Ze hebben zo veel ingeleverd. Mijn vader heeft twee banen, en mijn moeder had er drie of vier. Ze kunnen nu eindelijk wat rustiger aan doen, gelukkig. Ze hebben me een kans gegeven en daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.'

Was er een moment dat de puzzelstukjes in elkaar vielen?
'De week tussen Marokko en het British Masters. Ik miste in Marokko de cut en trok me terug uit het toernooi in China de week erop. Ik had geen plezier meer in golf. Ik wilde niet eens meer spelen, als ik eerlijk ben. Dus nam ik een week vrij en speelde wat shinty (een Schotse voorloper van hockey, red.) en ontdekte waar het leven om ging. We speelden een uitwedstrijd en we hadden heel veel lol in de bus, en ik realiseerde me dat wat ik doe geen werk is. Je doet het omdat je het leuk vindt, en dat is de instelling die ik sindsdien heb. Je moet golf geen opdracht vinden. Geniet ervan, elke dag, elke week. Dat heb ik gedaan en hier staan we dan.'

Je nestelde je snel tussen de topspelers. Was je daar nerveus dat je moest spelen met je idolen? Je hebt lef nodig om Kyle Stanley aan te vallen op het niet roepen van 'Fore'...
'Ik zei aan het begin van het seizoen dat ik pas echt zou weten dat ik op de Europese Tour zou spelen als ik met een topspeler in de flight zou zitten. Het was Ernie (Els, red.). Op de eerste tee in Johannesburg kreeg ik de bal nauwelijks de lucht in, zo nerveus was ik. Maar ik was pas echt 'star struck' met Rory en Rickie in het Schots Open. Ik speelde in mijn geboorteland en iedereen stond achter me. Daar doe je het voor – ik wil hun niveau halen. Wat betreft Kyle, ik was er niet blij wat er gebeurde. Vanaf dat de bal vertrok ging hij al op het publiek af en hij stond daar maar te kijken. De bal raakte Greg's moeder. Ik zei wat ik ervan vond en hij was daar niet blij mee. Er vielen harde woorden en het was niet aangenaam. Maar je moet 'm zeggen dat het niet klopt. En dat kon hij niet hebben.'

Wat zijn nu je doelen?
'De laatste paar weken probeer ik de top vijftig van de wereld in te komen. Ik heb het net niet gered (hij staat nu 67ste, red.), maar mijn goede debuutseizoen heeft een hoop deuren geopend. Ik kan World Golf Championships spelen. Als ik blijf doen wat ik nu doe, is het slechts een kwestie van tijd.'