Lexi: 'Ik mikte op de paden naar de fairway'

Ze won haar eerste Major toen ze 19 was en leek op weg om golf te gaan domineren. Er volgden meer overwinnen, maar ook diepe dalen. Een televisiekijker betrapte haar tijdens een Major in 2017 op het verkeerd terugplaatsen van haar bal, wat resulteerde in vier strafslagen. Ze nam ze een pauze om mentaal en emotioneel weer in evenwicht te komen en begin dit jaar keerde ze social media de rug toe. Maar nu is Lexi terug. Ze heeft weer gewonnen, staat in de top-10 op de wereldranglijst, heeft voor een 25-jarige veel meegemaakt en is klaar om te knallen.

De afgelopen jaren waren niet makkelijk voor je. Hoe gaat het?
'Echt, ik hoop dat niemand hoeft mee te maken waar ik in 2017 mee te maken kreeg. Ik wil mensen laten zien dat je alles aankunt wat het leven op je pad brengt. Je moet doorbijten, positief blijven en nooit opgeven. Als je dat doet, gaat het bergafwaarts. We zijn allemaal mensen. We hebben emoties. We voelen ons soms bedroeft of depressief, maar je moet sterk genoeg zijn om hier doorheen te komen. Als ik zie wat mijn moeder heeft meegemaakt en hoe positief ze blijft, dan heb ik het nog niet zo slecht. Golf is maar een spel. Dat is soms moeilijk te geloven, want ik neem het heel serieus en het is al heel lang mijn leven, maar uiteindelijk is het maar een spel. En ik heb geweldige vrienden en familie, wat er ook gebeurt.
Het gaat goed met me. Ik heb hard aan mezelf gewerkt, om uit te vinden wie ik buiten de baan ben. Want ik ben niet alleen Lexi de golfer. Ik ben niet perfect. Ik ben menselijk. Ik heb slechte weken en seizoenen, want ik ben geen robot. Ik wil dat mensen dat weten en dat ze niet te veel van me moeten verwachten.'

Denk je dat het moeilijker voor jou was omdat je al zo jong op de tour kwam?
'Ja, je krijgt veel op je bord. Ik doe al mee sinds mijn twaalfde. Ik wil niet zeggen dat ik in de schijnwerpers stond, maar sinds dat eerste U.S. Women's Open is er een hoop op me afgekomen. Ik heb altijd willen golfen en het hoort erbij, maar er waren veel 'downs'. Gelukkig maken die de 'ups' ook beter. Ik heb zoveel over mezelf geleerd; dat ik kan vechten, mijn doorzettingsvermogen. Juist in de lastige en de goede situaties leer je wie je bent.'

Hoe was het om op 12-jarige leeftijd je debuut te maken?
'Het was heel spannend, maar ik was ook opgewonden. Op weg naar de baan was ik mijn handtekening nog aan het oefenen. De kans om op je twaalfde op dat niveau te spelen, dat was het moment dat ik me realiseerde dat ik op de LPGA wilde spelen. Ik haalde de fairway niet eens, ik mikte op de paden die er naartoe liepen. Maar ik wist dat ik hier wilde zijn. Volgens mij kwam ik niet in de buurt van de cut, maar ik had iets van: Oké, ik moet beter worden, veel beter, maar als ik de tijd en moeite erin stop, gaat het me lukken.'

Zie je jezelf als rolmodel voor jonge golfsters?
'Toen ik net begon wilde ik echt iets voor golf betekenen, het spel beter achterlaten dan toen ik net begon. Ik vind het geweldig dat die jonge meiden ons volgen en steunen. Ze hebben geen idee hoe je speelt. Ik zou zes over kunnen maken en dan zeggen ze nog: 'Geweldig gespeeld!'. Ze zijn zo lief, ze máken de sport. Zonder de fans zou golf niet hetzelfde zijn. Door hun heb ik me een paar jaar geleden door moeilijke tijden weten te knokken. Ik wil dat kinderen op jongere leeftijd een club oppakken. Het is een geweldige mogelijkheid om jezelf te leren kennen. Golf is een geweldig spel.'

Je bent in vorm, heb je specifiek ergens aan gewerkt?
'Ik ken mijn sterke en zwakke punten en weet beter waar ik aan moet werken. Dat leer je van mislukkingen en successen. Ik heb een paar dingen in mijn swing veranderd. Ik moet gewoon vertrouwen hebben, rechts mikken en mijn draw slaan. Zo speelde ik vroeger. Toen ik jonger was lijnde ik gewoon rechts op en sloeg ik een grote hook. Ik wist dat hij naar links zou komen. Dat is er een beetje uitgegaan toen ik een rechte bal ging spelen, maar die kon ik zowel links als rechts missen. Nu ben ik weer terug bij mijn oude draw en dat voelt goed.'