Sungjae Im had niet altijd die karakteristieke slow motion backswing, die hem de bijnaam 'the walking Iron Byron' opleverde (naar de swingmachine waarmee de USGA decennia lang golfballen testte).
Vroeger had hij een conventioneler tempo, maar vier jaar geleden vertraagde hij als oefening zijn take-away om zijn ball-striking te verbeteren. Dat lukte. 'En nu heb ik het gevoel dat mijn backswing elke keer langzamer wordt', aldus de Zuid-Koreaan.
De overwinning in de Honda Classic van de nog jonge Im komt niet als een verrassing. Hij was in 2018 Player of the Year op de Korn Ferry Tour en werd vorig jaar Rookie of the Year op de PGA Tour, wat wel bewijst dat je kunt golfen.
Maar de manier waarop hij de lastige Champion Course van PGA National op de slotdag naar zijn hand zette met een 66 (-6), was ronduit indrukwekkend. Hij maakte birdies op twee van de drie holes van de waterrijke Bear Trap (15 en 17), terwijl deze bijna twee slagen boven par speelden.
'Het was man tegen machine', verzuchtte zijn flightgenoot Mackenzie Hughes, die de 66 van Im wel wist te evenaren, maar over 72 holes toch een slag tekort kwam.
'Ik was de man, die ballen in de bunker sloeg en de tribune op achttien raakte, en hij is net een machine. Het was echt indrukwekkend.'
Er eindigden in totaal maar zestien spelers onder par. Met -6 hield Im net Hughes (-5) en overnight leader Tommy Fleetwood (-4 na een 71) achter zich.
'Ik ben zo blij dat ik op de PGA Tour speel en kan golfen', aldus Im, die geen huis in Amerika heeft, maar een reizende tourspeler is. 'Het maakt niet uit dat ik in een hotel zit, dit is een van de mooiste dagen van mijn leven.'
- Getty Images