Winterviews 2015 - Anne van Dam

Wie verwacht dat Anne van Dam dolgelukkig is kort nadat ze met een 23ste plaats in het Dubai Ladies Masters opschoof naar de veilige 72ste plaats op de Order of Merit, kent de twintigjarige Arnhemse niet goed genoeg. Natuurlijk is er tevredenheid vanwege het feit dat ze als een van de weinige spelers die via Qualifying School doorstroomde haar kaart behield, natuurlijk is ze blij dat ze niet terug hoeft naar diezelfde Qualifying School en dat ze voor 2016 een beter speelrecht heeft afgedwongen, maar er is toch ook sprake van teleurstelling, geeft ze grif toe.

'Ik had er niet aan moeten denken om terug te moeten gaan naar School. Dat is iets waar je één keer in je loopbaan langs moet, maar daarna wil je er niet meer komen. Daarbij vond ik ook dat ik er echt niet hoorde nu. Ik speelde de laatste weken heel sterk en wist dat deze baan (Emirates GC, red) me lag. Ik ging echt voor een top-10 klassering, dus in die zin was ik wel wat teleurgesteld ja. Maar goed, dat is ook hoe ik in elkaar zit. Ik wil altijd maar beter en meer, dat is misschien ook wel mijn valkuil', zegt de speelster van Golf Team Holland over een van de lessen die ze dit jaar leerde.

'Ik heb de neiging altijd meer te willen, op korte termijn ook. In Australië, bij mijn eerste wedstrijd, haalde ik de cut, maar wilde ik eigenlijk meteen meedoen om de overwinning. En als dat dan niet lukt, baal ik. Er is niets mis met die doelstelling, maar het is soms beter om niet alles van die ene dag af te laten hangen, om de langere termijn in het oog te houden. Dát is waar het uiteindelijk om gaat.'

Zeker in een rookieseason komt er veel op een speler af, verandert er veel ten opzichte van de jaren er voor, zo ervoer ook Van Dam.

'Het is heel anders, dat heb ik aan het begin wel een beetje onderschat. Ik ben iemand die denkt dat ze het altijd wel alleen kan. Maar daar sta je dan als negentienjarige in je eentje in Australië... dat is wel even wennen.'

Ik was altijd gewend met een team te reizen, meiden die ook goede vriendinnen zijn, coaches, begeleiders, en nu moest ik heel veel dingen onderweg zelf regelen. Ik had die eerste maanden wel een relaxte caddie, maar ik moest zelf mijn weg vinden. Pas na een paar wedstrijden in Europa had ik het gevoel dat ik mijn plek een beetje aan het vinden was. Al zie ik die tijd in Australië tegelijkertijd wel als een van de hoogtepunten van het jaar - naast de overwinningen in Nederland en Finland natuurlijk. Ik was er nog nooit geweest, heb veel mooie dingen gezien, en wist een ding heel zeker: dit was waar ik het allemaal voor doe, dit is waar ik wil zijn.'

Een golfjaar in het algemeen – en een debuutjaar in het bijzonder – is vaak opgebouwd uit pieken en dalen. De pieken waren zowel het begin (Australië) als het eind (Dubai), maar daar tussenin zat ook een mindere periode, geeft Van Dam toe.

'Na de eerste serie wedstrijden in Europa zat ik privé even niet helemaal lekker. Als je dan zo onderweg bent, dan kan je je best eenzaam voelen. Dan kan dit nog zo je droom zijn, dan is het niet altijd even leuk. Gelukkig had ik mensen om me heen – familie, vrienden – die er ook toen voor me waren. Die me bij wijze van spreken midden in de Nederlandse nacht belden om te vragen hoe het ging, die me echt steunden. Ik ben daar heel dankbaar voor.'

'Ook met mijn begeleidingsteam ben ik heel tevreden. Ik ben blij dat ik in Golf Team Holland zit, heb de steun van sponsors als Audi, Titleist, Kjuss en natuurlijk de Vrienden van Anne, en heb goede mensen om me heen. Zo ben ik bijvoorbeeld gaan werken met Rob Mouwen en Martijn van Oosterhout, heb in Eric der Kinderen een coach die me door en door kent, en Pieter Bijnen neemt heel veel regelwerk uit handen en heeft ook nog een aantal weken mijn tas gedaan. Al besef ik me heel goed dat je nog zoveel goede mensen om je heen kan hebben: je zal het uiteindelijk toch echt zélf moeten doen.'

Als iemand in staat moet worden geacht die noodzakelijke stappen te zetten, dan is het wel Van Dam. Aan haar arbeidsethos ligt het in elk geval niet, net zo min aan haar heilige wil om het beste uit zichzelf te halen.

'Misschien heb ik dit jaar juist ook wel geleerd om af en toe even af te remmen. Als niemand mij zei dat ik nu even moest stoppen, dan ging ik altijd maar door, en door, en door. Daar heb ik nu wat meer balans in en dat kan voor volgend jaar alleen maar beter worden. Met de kaart die ik nu heb kan ik mijn seizoen beter plannen. Dit jaar speelde ik 13 toernooien en kwam ik er vaak pas op het laatste moment in. Ik vond dat erg onrustig.'

'Wat ook niet hielp was dat ik dan weer een week speelde en dan weer twee weken niet. Ik vond het heel moeilijk om zo goed in mijn ritme te komen. Mijn beste periodes waren dan ook als ik door kon blijven spelen, als ik niet weer terug moest vallen in een soort trainingsmodus. We hebben nog niet overlegd hoe we volgend jaar precies in gaan vullen, maar daar ga – en kan – ik zeker rekening mee houden. Maar eerst even rust, tijd voor leuke dingen. Het afgelopen jaar zijn veel mensen er voor mij geweest als ik ze nodig had, nu wil ik er even zijn voor hen.'

Waarna ze besluit: 'Het is nu bijna een jaar geleden dat ik die eerste wedstrijd in Australië speelde en het gevoel dat ik daar had – dit is wat ik wil – is eigenlijk alleen nog maar sterker geworden.'

_{(Foto: Golfsupport)}