Winterviews 2015 - Daan Huizing

'Dan moet het volgend jaar maar gebeuren'.

Hij zegt het zoals alleen hij het lijkt te kunnen zeggen. Nuchter, bijna met een air alsof het hem allemaal niet zoveel doet. Maar een goed verstaander hoeft niet diep te graven om te zien hoezeer Huizing baalt dat hij ook in 2016 op de Challenge Tour speelt. Na zijn snelle opmars in 2013, was het bij zijn debuutjaar op het hoogste niveau niet makkelijk in 2014, en dat echode in 2015 nog een beetje na. Althans, de gevolgen daarvan.

'Het was wel even wennen op de Challenge Tour, ja. Misschien nog niet eens zozeer aan het begin van het seizoen, maar meer het middendeel, als de wat mindere toernooien op de kalender staan. Ik begon vorig jaar met een paar wedstrijden op de Europese Tour – ik speelde best goed maar maakte wat foutjes en miste twee keer de cut – en daarna speelde ik in Kenia, wat ook een heel leuk toernooi is. Later in het jaar volgden de mindere banen, de minder leuke plekken, dan wordt het verschil wel heel groot en dat is niet altijd even leuk. Al lag het verschil er natuurlijk voornamelijk in dat ik erg matig speelde. Vanaf de tee geen probleem, maar naar de green toe was het erg matig en dat op relatief makkelijke banen. Dan wordt het vanzelf minder leuk.'

Zo snel mogelijk terug naar het hoogste niveau is dan ook niet voor niets het devies van vrijwel iedereen op het circuit. Maar zo makkelijk is dat niet, moest ook Huizing ervaren.

'Ik heb aan het begin van het jaar goede stappen gemaakt. De samenwerking met Tim (Giles) en Phil (Allen) werkt uitstekend. Ik kon het alleen niet altijd laten zien, ik had moeite met 'makkelijk spelen' en liep veel te veel te harken. Ik ben heel erg van het analyseren, nadenken over wat ik doe, maar soms is het ook beter om dat niet te doen, en gewoon te 'doen'. Ik hoef echt het wiel niet opnieuw uit te vinden. Ik weet wat ik moet doen om terug te komen op de Europese Tour, maar moet dat wel gewoon doen. Vaker dan ik het afgelopen jaar heb gedaan. Het ging teveel in golfbewegingen en dan kom je er uiteindelijk niet zoals je gezien hebt.'

Wie kijkt naar de uitslagen van de Soestenaar ziet direct wat hij daarmee bedoelt. Dan miste hij een paar keer (ruim) de cut, dan eindigde hij keurig in de top-10, en in Noord-Ierland en Frankrijk waren er serieuze kansen op de zege.

'Vooral in Bretagne heb ik het echt laten liggen, dat was wel heel teleurstellend. Ik stond na die wedstrijd wel in de top-15 van de ranking maar kon het niet doortrekken. Het laatste toernooi (in Oman, red) lukte het weer wel. Daar had ik de goede omstandigheden gecreëerd, was mijn mindset uitstekend. Dat ik het uiteindelijk niet red was heel jammer, maar ik ging daar wel met een positief gevoel vandaan. Ik heb niets geforceerd, speelde slag voor slag en hield me aan mijn plan. Dat is de kant die ik op moet.'

Uiteindelijk eindigde Huizing als 25ste op de Order of Merit en slaagde hij er op Qualifying School niet in een van de 25 kaarten te veroveren. Met de gemiste cut op Final Stage sloot hij ook de noodroute naar de Europese Tour af, en dus wacht een tweede jaar op de Challenge Tour. Teleurstellend, maar Huizing is niet bang nogmaals tegen dezelfde dingen als dit jaar aan te lopen.

'Ik denk dat het dit jaar makkelijker wordt. Niet qua spel, maar ik hoef nu de overstap van het ene naar het andere circuit niet te maken. Dus dat gevoel van wennen heb je al niet. Daarbij begin ik weer met een paar wedstrijden op de Europese Tour en heb ik daarna redelijk wat tijd om goed gericht te trainen. Het spel moet stabieler worden, technisch beter, zonder dat ik dus het wiel opnieuw uit moet vinden. Ik vond laatst wat oude aantekeningen terug en zie dat wat ik vijf, zes jaar geleden deed, nog steeds goed moet zijn. Natuurlijk moet je altijd kijken waar het beter kan, maar de kern van waar ik tegenaan loop is nauwelijks veranderd. Dat blijft een work-in-progress zullen we maar zeggen. De top-15 is ook volgend jaar het doel. Ik moet straks gewoon gaan knallen.'

_{(Foto: Golfsupport)}