Winterviews 2015 - Wil Besseling

Het was eigenlijk nauwelijks een seizoen te noemen, 2015. Daarvoor speelde Besseling te weinig wedstrijden, en in de wedstrijden die hij speelde haalde hij zelden het benodigde niveau. En daar keek de voormalig wereldkampioen eigenlijk ook niet eens van op. 

'Ik wil het er zeker niet allemaal op afschuiven, maar het heeft mij zeker niet geholpen dat ik vaak pas laat in het toernooi kwam. Dat ik weinig wedstrijden mocht spelen met mijn kaart, wist ik van tevoren – goed, daar leg je je bij neer – maar dat het zo'n impact zou hebben dat ik zo weinig speelzekerheid had, had ik niet verwacht. Daarbij legde ik mezelf teveel druk op in de wedstrijden die ik dan mocht spelen. Dan had ik echt het gevoel dat het nu moest gebeuren. Dat helpt ook niet. Er zijn mensen die goed met die dingen om kunnen gaan, maar zo ben ik dus duidelijk niet. Nogmaals, ik wil het er zeker niet allemaal op af schuiven, maar geholpen heeft het me ook niet.'

Wil Besseling speelde maar acht wedstrijden op de Challenge Tour en hij wist ook wel dat hij daarmee niet moest rekenen op een plek bij de top-15, maar zelfs de wel gestelde doelen kwamen nooit in zicht.

'Ik wilde me in elk geval bij de top-70 spelen zodat ik ook de laatste wedstrijden van het seizoen mocht spelen en een kaart voor 2016 had. Maar ik kwam er niet eens in de buurt. De wedstrijden waar ik in kwam speelde ik over het algemeen gewoon niet goed genoeg. Zo eerlijk moet je zijn', zegt Besseling over de slechts drie keer dat hij prijzengeld mee naar huis mocht nemen.

'Ergens in de zomer heb ik toen heel bewust de beslissing gemaakt om niet meer te hopen op nog een paar starts op de Challenge Tour, maar me heel gericht te gaan focussen op Qualifying School en het KLM Open en daarnaast speelde ik een aantal wedstrijden in Nederland. Dat beviel heel goed. Ik wist precies waar ik aan toe was. Kon het heel goed plannen. En bereikte uiteindelijk nog bijna mijn doel ook.'

Besseling speelde een prima KLM Open (T47) en kwam in Qualifying School akelig dicht bij een kaart voor de Europese Tour. Na vijf rondes stond hij rond de 25ste plaats, om na zes rondes te zien dat hij net één ronde langer goed had moeten spelen voor een van de weinige beschikbare kaarten.

'Ik speelde echt niet slecht hoor die laatste ronde, maar het liep allemaal net van me weg. Wat de eerste dagen wel lukte, viel nu net even niet. Nee, met spanning of zo had dat niets te maken. Het liep gewoon net niet zoals het moest. Natuurlijk was dat teleurstellend. Ik ging naar Girona voor een kaart voor de Europese Tour, maar besef me zeker hoe weinig mensen het voor elkaar krijgen om alles Stages met succes te doorlopen. Ik kwam heel dichtbij en heb nu voor 2016 in elk geval weer een goede kaart voor de Challenge Tour waarmee ik mijn seizoen goed in kan delen. Dat gaat me zeker helpen.'

De laatste jaren mogen voor de wereldkampioen van 2006 dan niet gelopen zijn zoals gehoopt, en hij mag inmiddels al dertig jaar zijn, zijn ambities zijn onveranderd.

'Het zou te ver gaan om na al die tijd te zeggen dat ik een vaste waarde op de Tour hoor te zijn op dit moment, maar ik weet dat ik goed genoeg ben om op de Tour te komen en te blijven. Die ambitie is er nog steeds. Ik werk hard, heb vorig jaar mijn hele team aangepast, werk met Tom, Inder, Chris, Floris en Annemiek (O'Mahoney, Van Weerelt, Van der Velde, Vos en Zeijerveld) aan de goede dingen en merk dat ik stappen zet. Ik ga 2016 niet in om een jaartje op de Challenge Tour te spelen maar echt met het doel door te stromen naar de Europese Tour. Zolang ik me verder blijf ontwikkelen is en blijft dat een reëel doel.'

_{(Foto: Golfsupport)}