Winterviews 2015 - Jurrian van der Vaart

'Aan het begin van het jaar zat ik er mentaal echt he-le-maal doorheen. Dichter bij stoppen ben ik nooit geweest dan aan het eind van vorig seizoen, en dat werkte stevig door in de eerste maanden van het jaar. Niet alleen dat ik het niet had gered in Amerika, maar überhaupt de laatste maanden daar. De druk was enorm. Elke week spelen met op de achtergrond de vraag of je je huur wel zou kunnen gaan betalen. Sterker, of ik wel geld zou hebben om eten te kunnen kopen. En dat maandenlang. Op een gegeven moment is de rek er dan wel uit', kijkt Van der Vaart terug op het slot van het vorige seizoen waarin hij berooid terugkwam uit Amerika. Failliet en met een droom minder om na te jagen.

'Natuurlijk doet dat wat met je. Ik ben niet naar Amerika gegaan om het daar niet te redden, dat ten eerste, en ten tweede had ik op een gegeven moment het gevoel dat ik op de belangrijke momenten steeds door het ijs zakte, dat ik aan het chocken was. Dat wás niet zo, maar dat ging ik op een gegeven moment wel denken. Eenmaal in Nederland heb ik het daar ook uitgebreid met mijn mentale begeleider over gehad. Ze zei dat het ondenkbaar dat het daar aan zou liggen, dat ik niet in staat zou zijn om prestaties te leveren, alleen met al die druk die zich er omheen opstapelde, kon het gewoon niet meer. Met alle druk die er op lag had ik hooguit eerder om hulp moeten vragen.'

'We hebben toen de afspraak gemaakt dat ik pas weer zou gaan golfen als ik er écht helemaal klaar voor was. Dat was best raar, maar ook een soort opluchting omdat ik nu echt de tijd kreeg – nam – om me helemaal voor te bereiden op Qualifying School. Ik begon met vier uur golf per week – dat was echt bijna vakantie – en bouwde dat uiteindelijk uit naar dertig uur, zeg maar het aantal uren dat je kwijt bent aan een toernooi.'

Op het moment dat Van der Vaart weer in het strijdperk stapte, ging dat niet direct geweldig. Sterker, in zijn eerste wedstrijd op de Alps Tour - waarvoor hij tussendoor nog wel even zijn kaart had behaald op Qualifying School - miste hij de cut, ondanks het feit dat hij er heel goed voorstond.

'Toen dacht ik wel even 'nu doe ik het weer', maar aan de andere kant kon ik het beter relativeren. Ik sloeg een slechte bal op een slecht moment. Dat soort dingen gebeuren. Ik besloot op een gegeven moment om me meer op de PGA Holland wedstrijden te richten dan op die van de Alps Tour. Niet alleen scheelde dat behoorlijk in de kosten, het was ook prima te plannen. De wedstrijden van de PGA en het KLM Open hebben er mede toe bijgedragen dat ik mijn seizoen uit kon spelen doordat het nieuwe sponsors opleverde.'

Alles wat de inmiddels dertigjarige Nederlander deed stond dit jaar in het teken van Qualifying School. Dáár moest het gebeuren.

'Maar daar gebeurde het dus niet', zegt Van der Vaart over de uitschakeling in Second Stage. 'Dat is absoluut de grootste teleurstelling van het jaar. In de eerste fase was het goed, scherp, maar in Second Stage ontbrak de echte scherpte, zat er teveel ruis op de lijn.'  

Dát de echte scherpte ontbrak, snapt Van der Vaart wel. Waar Qualifying School het hele jaar zijn doel was geweest om hogerop te komen, stond hij daags voor het zover was ineens met een kaart voor de Challenge Tour in zijn handen. Na twee dagen zat het slottoernooi van de Alps Tour er door slecht weer ineens op, en wie stond er op dat moment bovenaan het leaderboard?

'Ik had graag de kans gehad het op de baan af te maken, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet een hele mooie bonus was. Voor aanvang van het toernooi vroeg Darius (Van Driel, red) me nog of ik wist hoeveelste ik moest eindigen om nog een kans te maken, maar ik was daar echt helemaal niet mee bezig. Ik wilde goed spelen, wist dat ik met een top-10 misschien nog bij de beste acht kon komen, maar met meer was ik niet bezig. Ook dat toernooi in Israel was vooral voorbereiding op, niet per se een doel op zichzelf.'

Toen het stof na 36 holes was gaan liggen, de rekening opgemaakt, bleek Van der Vaart niet alleen de top-8 gekraakt te hebben, hij verdiende precies genoeg prijzengeld om op te klimmen naar de vijfde plaats op de Order of Merit en dat was op zijn beurt weer goed voor een kaart voor de Challenge Tour.

'Natuurlijk ben ik blij met die ontsnapping, met de kans die ik zo in de schoot geworpen krijg. Dit geeft ontzettend veel energie. Ik heb eerder op de Challenge Tour gespeeld en hoop die ervaring nu in te kunnen zetten om het nu wél te halen. Als je jong bent denk je dat je alle tijd hebt, maar inmiddels ben ik niet meer de jongste en begint de tijd wat meer te dringen. Destijds – zeg vijf jaar geleden – was ik zoekende, maakte ik het soms te belangrijk. Nu ben ik me er veel meer bewust van dat er altijd weer een nieuwe dag komt. Dat het leven gewoon doorgaat na een slechte ronde, een slechte week.'

'Weet je, vroeger op school was ik er altijd heel goed in om vlak voor een tentamen heel hard te gaan leren waardoor ik het alsnog haalde. Misschien dat ik het dit jaar ook zo ga doen. Ik heb de afgelopen vijf jaar redelijk goed opgelet op school, heb mijn onvoldoendes gehaald, maar ben niet van school gestuurd. Ik ga niet als een kip zonder kop aan het werk, maar moet er voor zorgen dat ik op tijd alles nog een keer heel goed doorlees en er dan op vertrouwen dat dat goed genoeg is. Ik hoef geen grote veranderingen door te voeren, mentaal zit het goed, ik ben klaar om er alles uit te gaan halen en er ten volle van te gaan genieten. Ik heb mijn leergeld nu wel betaald.’

_{Foto: Golfsupport)}