Winterviews 2015 - Taco Remkes

'Ik kan het nog'. Precies die gedachte ging door het hoofd van de net 31-jarige Amsterdammer toen hij vroeg deze zomer in België tweede was geworden in de KPMG Trophy. Slechts één slag moest hij toegeven op winnaar Jamie McLeary, en Remkes had niet het idee dat hij die ergens had laten liggen op de laatste dag.

'Ik eindig met een stuk of wat birdies, deed geen domme dingen en speel de laatste ronde in vijf onder par. Veel meer kan ik niet doen. Die jongen die won deed alleen ook weinig fout en had daarbij nog de mazzel dat hij zijn bal na vier minuten zoeken op hole achttien alsnog vond. Dan denk je wel even 'had die tijd niet wat sneller kunnen gaan?', maar ik kon er prima mee leven.'

'Ik heb de wedstrijd niet verloren, hij heeft hem echt gewonnen. Natuurlijk had ik dat ook graag gedaan, maar ik herinner me toch vooral het goede gevoel van weer in contention zijn, die spanning, die gedrevenheid, daar doe je het allemaal voor. Het was mooi dat weer eens mee te maken - ook met het publiek dat op mijn hand was - want het was echt veel te lang geleden dat ik in die positie was geweest.'

Mede door fysiek malheur waren de afgelopen jaren voor Remkes niet om over naar huis te schrijven. Dit jaar begon hij echter fit en vol goede moed aan het seizoen, al was zijn speelrecht wat karig.

'Ik had geen idee hoeveel ik zou kunnen spelen, niet veel in elk geval. Ik ging dan ook niet echt met een doel het seizoen in. Spelen wat ik kon spelen, dat zo goed mogelijk doen, en dan in juni maar eens de balans opmaken of ik niet alsnog naar de Pro Golf Tour zou moeten gaan. Maar al in mijn derde wedstrijd op de Challenge Tour werd ik dus tweede en hoefde ik daar niet meer aan te denken. Met een plek in de top-40 van de ranking kon ik spelen wat ik wilde en kon ik een goede planning maken: dat toernooi wel, dat toernooi niet.'

De rust die de luxe van een goed schema gaf, gaf rust. Zowel fysiek als mentaal.

'Fysiek hield ik natuurlijk al goed rekening met mijn lichaam. Ik weet uit het verleden maar al te goed waar teveel spelen voor kan zorgen. Ik had de keuze voor kwaliteit boven kwantiteit al lang gemaakt, maar ik geef toe dat dat door die goede ranking nog een stuk makkelijker werd. En misschien speelt de leeftijd ook wel een rol hierin. Vroeger werd ik heel onrustig als ik een toernooi oversloeg, had ik het gevoel dat ik daar dan wat liet liggen. Dat heb ik niet meer. 'Joe, ik doe deze week niet mee, veel plezier, en ik zie jullie later wel weer', denk ik nu.'

Toch kan Remkes zich nog wel degelijk druk maken. Over de uitblijvende resultaten bijvoorbeeld. Want na de tweede plaats aan het begin van het seizoen slaagde hij er niet meer in mee te draaien in de top van het klassement.

'Nou, het is niet dat de resultaten uitbleven. Ik speelde mezelf regelmatig in positie, maar gaf het meerdere keren in het weekend weg. Kijk de scores er maar op na. Ik geloof dat ik gemiddeld in het weekend wel 2 a 2,5 slagen slechter speel dan op de eerste twee dagen. Dat is wel heel veel. Dan geef je je kansen wel heel makkelijk weg. Ik ben druk bezig te achterhalen hoe het zo heeft kunnen lopen en wat ik er aan moet doen om dat niet meer te laten gebeuren. Het leek wel of de scherpte, de focus er in die weekenden niet meer was. Heel raar. Daar moet écht wat aan gebeuren voor volgend jaar.'

Hoewel Remkes zijn zinnen had gezet op een rentree op de Europese Tour – maar daarvoor zowel op Qualifying School als op de Order of Merit tekort kwam – richt hij zich nu op een nieuw jaar op de Challenge Tour.

'Niemand wil op de Challenge Tour spelen, we willen allemaal door naar de Europese Tour. Dus dat ik hier nog een jaar moet spelen is niet per se iets om naar uit te kijken', geeft Remkes toe. 'Aan de andere kant heb ik er geen seconde over getwijfeld of wel of niet door zou gaan. Ik heb dankzij mijn 53ste plaats op de Order of Merit een volle kaart voor de Challenge Tour en kan dus spelen wat ik wil.'

'Ik ga zodra het schema er is een planning maken waarbij ik voldoende rust neem en ook mijn werk voor de NGF voort kan zetten. Ze weten bij de Federatie ook dat zelf spelen prioriteit heeft, maar zo is de combinatie goed te doen', zegt hij over de coachingswerkzaamheden die hij voor de NGF-selecties doet.

'Ik vind dat werken met die jonge gasten echt ontzettend leuk en lonend. Het is mooi te zien dat je dingen over kan dragen en die gasten houden me daarnaast regelmatig een spiegel voor. Hoor ik mezelf allemaal dingen vertellen, realiseer ik me even later dat ik daar zelf dan ook meer naar moet leven...toch handig om daar zo op gewezen te worden.'

_{(Foto: Golfsupport)}