Herinneringen aan een oude klassieker

In augustus 1929 werd op de baan van de Haagsche - niet de huidige, maar die aan de Waalsdorperweg - de eerste editie gespeeld. Voor mannen, gewonnen door Dirk Oosterveer.
Voor de première voor de dames maken we een veel kleiner sprongetje, naar de zomer van 2002 toen Charlotte Machielsen-Heeres de titel pakte.
Ik heb tussen 1984 en 2015 veel van deze Opens verslagen. Het kampioenschap was een van de hoogtepunten van het jaar en de fine fleur van het Nederlandse golf - pro’s en amateurs - deed mee.
Sponsoren als Hennessy, Volvo en Nedcar - alle verleid door de grote Robbie van Erven Dorens - zorgden voor een goed gevulde prijzenpot, een sfeervolle pro-am en een ambiance die bij een toptoernooi hoorde.
In het Nationaal Open van juli 1987 - toevalligerwijs ook op De Pan - telde ik uit nieuwsgierigheid het aantal journalisten. Ik kwam tot acht en waarschijnlijk heb ik er een of twee over het hoofd gezien.
Raar dat zoiets je bijblijft.
Net als het beeld van Robbie van Erven Dorens - eveneens captain van Oranje - die op een van de laatste holes van de mooiste bosbaan van ons land bij de latere winnaar Constant Smits van Waesberghe een arm om de schouder sloeg om hem nog even op te peppen.
Of dat van Jack van der Schraaf, een zeer illustere voorganger van NGF-directeur Jeroen Stevens, die het prijzengeld per speler uitrekende - uit het hoofd - vervolgens verdeelde, in envelopjes deed en aan de pro’s gaf.
Waarom weet ik dat nog? Ik heb geen idee.
Cees Nooteboom schreef in Rituelen, zijn mooiste boek: 'herinnering is als een hond die gaat liggen waar hij wil'.
Maar de Nederlandse topspelers hebben anno 2021 wel iets anders aan hun hoofd. Zij slaan het Nationaal Open over en het is nu een van de gewone Nederlandse wedstrijden van het golfjaar.
Dat is jammer, maar de herinnering blijft. Zelfs bijna 35 jaar na die zonnige dag op De Pan.