Zonder Robbie geen Open

Dit artikel is afkomstig uit het door Gerard Louter en Jan Kees van der Velden geschreven boek ‘De Honderd Edities van het Dutch Open’, uitgegeven door B for Books B.V.

Soms had je het idee dat Robbie van Erven Dorens echt iedereen kende in golf en dat iedereen ook wist wie hij was. Robbie van Erven Dorens was om te beginnen een erg goede amateurgolfer die jarenlang in het Nederlands team speelde. Eind jaren zeventig werd hij captain van Oranje.
Het EK van 1977 op de Haagsche bezorgde de NGF hoofdbrekens omdat het budget nogal hoog lag. ‘Ik heb mij bij de NGF garant gesteld’, zei Van Erven Dorens in 2013 in het kader van het eeuwfeest van de NGF. Met verve stelde hij een programmaboek samen dat bol stond van de advertenties.
Het Dutch Open van 1980 en 1981 werd niet langer door de NGF maar door een Amerikaans bedrijf georganiseerd: Continental Tournament Organizers, dat onderdeel was van het bekende IMG van Mark McCormack. Volgens een verslag van het KLM Open van 1981 op de Haagsche in het Maandblad Golf werden er door CTO slechts 2.800 kaartjes verkocht. Een jaar eerder op Hilversum was dat nauwelijks meer geweest.
Van Erven Dorens zorgde ook tijdens die Opens voor een programmaboek dat naar eigen zeggen echt geld opleverde. ‘Daarna leken de problemen voor het kampioenschap van 1982 op De Pan alleen maar groter te worden’, aldus Van Erven Dorens. ‘Toen heb ik gezegd: ik ga het organiseren. Laten we een contract voor vier jaar sluiten.’ Reved International werd opgericht en Van Erven Dorens maakte van een klein toernooi een geweldig Open met tal van internationale topspelers en een groot tentendorp. Mister Golf krijgt dan ook van alle kanten lof toegezwaaid.

Een groot pionier
Ken Schofield was van 1974 tot 2004 de hoogste CEO van de European Tour.
Schofield noemt Van Erven Dorens ‘one of the great pioneers of European golf’. ‘Robbie heeft het Dutch Open op zijn eigen unieke manier uitgebouwd tot een van de beste toernooien in Europa met een imposant tented village. Met zijn creativiteit en ongekende netwerk wist hij topspelers te verleiden naar Nederland te komen. Robbie is een ‘larger then life character’, als je hem één keer had ontmoet vergat je hem nooit meer. Robbie hield van lekker eten en een goed glas, een levensgenieter en een geweldige man die ontzettend veel voor golf en de European Tour heeft betekend.
Schofield speelde ook wel eens een rondje golf met Van Erven Dorens.
‘Robbie was ieder jaar bij The Masters om spelers en managers te spreken. Tijdens de Masters speelden we een keer op de Augusta Country Club, de baan naast Augusta National. Robbie had geleende clubs maar zijn spel was indrukwekkend. Hij was een erg goede golfer en hij wist ook ontzettend veel van topgolf, spelers luisterden naar Robbie, hadden respect voor hem.’

Tomeloze energie en charme
‘Als organisator van het Open was Robbie een man met een tomeloze energie,’ zegt Henk Heyster, voormalige NGF-directeur. ‘Hij was als een terriër die zich ergens in vastbeet en niet meer losliet. Maar ook iemand die zich aan zijn afspraken hield. Door Robbie kreeg Nederland een uitstekend Open met een bijzondere entourage. Dat is niet alleen hoe ik er tegen aankijk, maar dat was ook wat ik in andere landen hoor. En inderdaad, hij kende bij wijze van spreken iedereen. Van CEO’s tot Prins Bernhard en Harry Mens. Deuren gingen voor hem open. Dat had ook met zijn charme te maken. Plus, niet onbelangrijk, Robbie van Ervens Dorens deed het met een kleine, efficiënte organisatie met uitstekende mensen als Inge Langhout en Anja Fabery de Jonge.’

Zonder Robbie nooit zo’n Open
Charles Taylor was decennia de chef sport van de grootste krant van Nederland, De Telegraaf. Golf was voor hem een grote onbekende, tot Robbie van Erven Dorens opbelde. ‘Dat moet in 1977 zijn geweest. Ik was net chef geworden. Van Erven Dorens vroeg zich af waarom wij geen woord over golf schreven. Enfin, we hebben een afspraak gemaakt en dat heeft geleid tot een jarenlange, uitstekende samenwerking.'
'Robbie van Erven Dorens was in feite mijn eerste golfcorrespondent. Niet alleen rond het Open deden we dingen samen zoals een bijlage in de krant. Maar ook een instructieboekje over en met Jack Nicklaus, de beroemde Telegraaf/Dunhill clinics en toernooien. Als organisator viel Robbie van Erven Dorens op door zijn doorzettingsvermogen. Hij was een doorpakker die heel goed wist wat hij wilde, maar die ook zorgvuldig met sponsoren omging. Je kunt gerust stellen dat Nederland zonder Robbie nooit zo’n Open zou hebben gehad zoals we dat nu kennen.’

Een uitstekende acquisiteur
Het Heineken Open van 1991 op Noordwijk was bijzonder; het moet in de top 10 van de beste Dutch Opens in de historie staan. Niet in het minst omdat ene Payne Stewart op briljante wijze won. Stewart wist ook dat naast Robbie sponsoren nodig waren om hem en zijn collega’s een podium te geven. Hij pakte na afloop van zijn ronde zijn gitaar en trad op in ‘de tent’ van een makelaar uit Lisse. ‘Dat Open was overigens niet mijn eerste’, zegt Harry Mens. ‘Ik was al in 1989 sponsor. Ik maakte mogelijk dat José Maria Olazábal kwam. Wel, hij won in de storm, die play-off. In die jaren was ik een jonge ondernemer die best al wat had verdiend.'
'Ik ben Robbie ooit op een avond tegengekomen in het Hilton. Ik kon het mij permitteren om een van zijn grotere sponsors te worden. Het lukte Van Erven Dorens om mij over de streep te trekken, want hij was een uitstekende acquisiteur. Het kostte me al met al steeds een paar ton per jaar, maar dan had ik – zoals op Noordwijk – wel mijn eigen paviljoen. Ik kreeg in ruil onder andere zo’n tweeduizend vouchers en die deelde ik uit onder mijn relaties. Of ik het nu weer zou doen? Ik denk het niet, al heb ik er zeker geen spijt van gehad. Toen was golf vooral een sport voor de happy few. Niemand kende mij toen en het Open gaf mij een podium. Dat exclusieve karakter van de sport is er nu wel vanaf.’

Robbie en Rabbi

Rob Hoogland, columnist bij De Telegraaf en zelf een enthousiast golfer, leerde de naam Van Erven Dorens kennen toen hij eind jaren ’70 op de sportredactie werkte. Van Erven Dorens leverde af en toe een stukje aan over golf. Hoogland herinnert zich één artikeltje als de dag van gisteren. ‘Robbie speelde in die tijd nog heel goed, hij had ergens een toernooi gewonnen en belde zijn tekst door naar de steno. Journalisten spelden alle namen altijd om fouten te voorkomen, maar Robbie deed dat niet. Hij praat nogal geaffecteerd en de dame die het bandje uittikte verstond in plaats van Robbie rabbi. De dienstdoende sportredacteur kreeg die uitgetikte tekst ’s avonds op zijn bureau en vond het heel opmerkelijk dat een rabbi een golftoernooi had gewonnen. De volgende ochtend stond Robbie’s stukje in de krant met de kop Rabbijn wint golftoernooi.
Hoogland interviewde Van Erven Dorens een paar keer en ze speelden wel eens een rondje. De columnist typeert Van Erven Dorens als een deftige kwajongen. ‘We golfden op De Hilversumsche en op bijna iedere hole wees hij wel naar een struikgewas waar hij in zijn iets jongere jaren wat leuke momenten had beleefd. Robbie komt natuurlijk uit de kringen van het oude geld en hij deed en doet geen enkele moeite dat te verbergen.
Maar hij kon er ook om lachen als die kringen een beetje bespot werden.’ Hoogland schreef een keer een wat badinerend artikel over een Dutch Open op De Kennemer. ‘Na al die lovende stukjes over golf die in de krant waren gekomen, vond mijn chef het tijd voor een ander soort verhaal. Ik ben toen naar de Kennemer gegaan en heb een sfeerreportage gemaakt. ‘Nog een watertje, kerel?!’, dat synoniem was voor champagne, kwam een paar keer in dat stukje voor. De leden van de Kennemer waren daar boos over, Robbie niet, die kon er juist smakelijk om lachen. Robbie is een heel positief mens, een levensgenieter die houdt van een watertje op z’n tijd.’