Winterviews 2015 - Darius van Driel

Ook in 2015 eindigt het jaar met de traditionele winterviews. Vandaag: Darius van Driel.

Het eerste jaar als playing professional verliep voor Darius van Driel precies zoals gepland. Achter alle doelen zette hij een vinkje.

'Mijn uitgangspunt was helder. Ik wilde via de ranking van de Alps Tour promoveren naar de Challenge Tour én ik wilde een wedstrijd winnen. Dat is allebei gelukt. Iets beter dan dat zelfs. Ik had echt niet ingezet op het wínnen van de Order of Merit. En dat ik tussendoor ook nog het Nationaal Open won, was ook mooi. Die had ik nog niet dus daar was ik zeker ook heel blij mee', aldus de net tot Talent van het jaar uitgeroepen speler.

Van Driel maakte een jaar geleden de beslissing professional te worden. Op de relatief hoge leeftijd van 25 jaar, nadat hij eerst zijn studie af had gemaakt. Maar anders dan veel van zijn landgenoten koos de Hagenaar er niet voor om zich via de Pro Golf Tour omhoog te spelen, maar dit te doen via de minder gebruikelijke route van de Alps Tour.

'Ik heb beiden overwogen, maar de keuze voor de Alps Tour gemaakt op basis van het hogere prijzengeld en vanwege de toezegging dat de top-6, misschien zelfs wel top-7 van de Order of Merit een kaart voor de Challenge Tour kon verdienen. Uiteindelijk bleek het toch gewoon alleen voor de top-5 te zijn, maar toen maakte dat niet meer uit', zegt Van Driel met een glimlach over de topklassering die hij uiteindelijk behaalde.

Na een seizoen met één overwinning, maar liefst vijf tweede plaatsen, en nog vier top-10 noteringen stond Van Driel na afloop van de seizoensfinale op de hoogste trede van het seizoen. Met een verschil van ruim anderhalfduizend euro hield hij de nummer twee 'eenvoudig' achter zich.

'Nee, ik had zeker niet verwacht eerste te worden op de Order of Merit. Natuurlijk was het een mooi signaal dat ik als tweede (...) eindigde op Qualifying School, maar tegelijkertijd zei dat niet zoveel ook. Ja, dat je een van de besten bent in het toernooi van de mensen die naar School moeten, maar je weet dat de besten van het circuit daar niet tussen zitten.'

'De eerste periode had ik wel nodig om te wennen aan het Tourleven', erkent Van Driel. 'Ik kende vrijwel niemand en werd niet direct opgenomen door de jongens die er al langer speelden. Jurrian (van der Vaart, red) speelde maar tien toernooien dus die was er niet altijd, maar er was één jongen die ik nog goed kende uit mijn amateurtijd. Daar ben ik uiteindelijk heel veel mee opgetrokken.'

'De eerste toernooien was het zoeken. Naar mijn plek, naar de beste manier van spelen. Zo had ik in de winter heel hard getraind op mijn lange spel – ik ging er echt vanuit dat de banen lang zouden zijn en dat ik dat hard nodig zou hebben – maar dat bleek helemaal niet het geval, waardoor ik de focus weer meer op het korte spel ging leggen en ook van bal wisselde. In de eerste vijf, zes toernooien ging het nog wat moeizaam, maar vanaf toen ging het steeds beter, had ik me de lessen van de eerste weken echt eigen gemaakt. In Oostenrijk eindigde ik als tweede, een week later in Italië weer. Goede klasseringen waren er vanaf dat moment genoeg, alleen de overwinning liet een beetje lang op zich wachten', lacht Van Driel over de zes top-5 noteringen voor hij eindelijk wist te winnen.

'Die tweede plaats in Italië deed wel pijn. Ik dacht dat ik hem binnen had, maar toen maakte die jongen echt een onmogelijke putt om gelijk te komen, en de hole daarna direct weer een om te winnen. Dat ik een vervolgens een hele mooie streak maak was leuk, maar die eerste overwinning duurde en duurde maar. En waar win ik uiteindelijk? Op een bombers course! Ik snap nog steeds niet waarom het daar ineens wel lukte. Of het moet zijn dat ik aan het eind echt dacht 'deze ga ik niet laten lopen'. Nou, dat gebeurde dus ook niet', zegt hij over de zege in het Open International de Marcilly.

Zelfs na die overwinning hield Van Driel een slag om de arm of het verdiende prijzengeld genoeg was om te promoveren.

'Je weet nooit wat er gebeurt he? Het is pas over als het over is. De prijzengelden zijn niet hoog, ik had geblesseerd kunnen raken, net de verkeerde mensen kunnen gaan winnen. Je moet gewoon doorgaan tot het voorbij is. Ik was me er wel van bewust dat ik een goede kans had, maar dat was al voordat ik van start ging het geval. Als je kijkt naar de voorbije jaren op de satelites dan zie je dat de Nederlanders het daar wél goed doen, en vaak ook na een of maximaal twee jaar doorstromen naar de Challenge Tour.'

De eerste plaats op de Order of Merit leverde Van Driel nog een leuk extraatje op ook. Ondanks de eerdere uitschakeling op Qualifying School, mocht hij zich toch melden voor Second Stage. Een privilege dat hem als winnaar van de ranking plots in de schoot viel.

'Dat was heel mooi en natuurlijk ben ik gegaan, al was het geen goede week qua spel en resultaat', zegt hij over de tweede uitschakeling op School. Maar écht er mee zitten kon hij niet.

'Om meerdere redenen. Ten eerste was ik gewoon moe. Ik had tien toernooien op rij gespeeld, Second Stage was al zwaar, de Final Stage was met zijn zes rondes helemáál zwaar geweest. Daarbij was mijn swing hard aan onderhoud toe. Mijn coach zegt wel eens dat een swing net als een auto is. Als je veel kilometers maakt heb je eerder onderhoud nodig. Je kan zelf wel wat gaan sleutelen langs de kant van de weg, maar je moet nu en dan gewoon naar de garage. Daar was het echt tijd voor merkte ik de laatste weken.'

'Daarnaast denk ik dat ik er sowieso beter aan doe om volgend jaar op de Challenge Tour te spelen in plaats van op de Europese Tour. Je ziet bij veel jongens die in een keer doorstoten, hoe groot dat verschil is. In niveau, in wat er van je gevraagd wordt qua reizen, conditie, spelniveau, noem maar op. Dat zeg ik niet achteraf omdat ik het niet gehaald heb, dat zeg ik omdat ik het echt vind. Dat ik toch terug naar School ging was vooral om te leren. Toernooien van vier dagen speelde ik nog niet veel, in Second Stage lopen veel Challenge Tour spelers rond, kortom het was heel leerzaam.'

De voorbereiding op volgend jaar is alweer begonnen. Met het team is overlegd wat de best strategie is, wat er nodig is om het jaar zo goed mogelijk in te gaan.

'Natuurlijk hoop ik een paar meter afstand te winnen met mijn slagen, maar dat is niet zaligmakend. Ik speelde op Qualifying School met een gast die me er elke drive wel tachtig meter uitsloeg, maar hij haalde het niet, terwijl een jongen die net zo speelt als ik doe, het wel redde door goed kort spel. De prioriteit zal in de winter vooral liggen op mijn fysiek. Ik moet sterker worden, meer conditie opbouwen. Het reizen wordt intensiever, toernooien gaan van drie naar vier dagen, ik zal harder moeten werken om het bij te benen, maar daar heb ik alle vertrouwen in.'

'Het duurt nog even voor het seizoen van start gaat, maar ik heb er nu al zin in. Mijn eerste jaar als professional is voorbij gevlogen. Natuurlijk zijn er momenten dat als je alleen op je hotelkamer zit je je afvraagt 'doe ik het hier dan voor?', maar als je dan bezig bent, op de baan in contention bent, dan weet je direct waar je het voor doet. Ik ben heel blij dat ik vorig jaar de stap naar dit leven heb gezet.'

(Foto: Golfsupport)