Winterview 2016 - Jurrian van der Vaart

Voor de inwoner van Breukelen geen 'Ik ga me voor de top-15 plaatsen' voor aanvang van het seizoen. Na een paar lastige jaren – met een bijna-depressie en een bijna-faillissement in Amerika als dieptepunt – was hij al blij een goed speelrecht te hebben voor de Challenge Tour van 2016. Zijn kaart behouden met als inzet in 2017 alles te kunnen spelen was dan ook het eerste doel.

'Ik kan wel heel hard gaan roepen dat ik voor de eerste plaats op de wereldranglijst ga. Of dat ik meteen voor de top-15 zou gaan. Maar je moet je doelen weliswaar uitdagend stellen, maar ook reëel. De top-45 van de Order of Merit had ik nog nooit gehaald. Dan kan je de lat heel hoog leggen, met ingebouwd risico dat je er niet in de buurt komt, of goed nadenken wat wel haalbaar is en daar naar toewerken.'

'Ik had eerder al een kleine kaart voor de Challenge Tour maar haalde het toen niet. Ik had toen de conclusie kunnen trekken dat ik niet goed genoeg was, maar via een paar omwegen ben ik er toch gekomen. En dat niet alleen. Ik heb mijn doel gehaald én ben een paar keer in de buurt geweest van de overwinning. Daarmee had ik zomaar veel hoger kunnen eindigden dan het gestelde doel. Het hoeft niet altijd alleen maar beter en beter; ook met mijn huidige niveau kan ik meedoen om de overwinning. Dat is misschien wel dé les van dit jaar geweest.'

Iedereen die Van der Vaart een beetje kent, weet dat bijna 31-jarige Alphenaar nog wel eens in zijn hoofd kan blijven vastzitten. De analyse, het denken, is eigenlijk nooit (ver) weg, terwijl hij dat best wel zou willen.

'Ik werk daar ook aan hoor. Echt. Maar ik ben nogal intens, zoals je misschien wel eens gemerkt hebt', lacht hij. 'Ik probeer om te gaan met mensen die een wat lossere benadering hebben, die de dingen op de baan achter kunnen laten, maar mij lukt dat moeilijk. Dat is niet per se slecht, maar ik kan er in blijven hangen, kan het groter maken dan het is.'

Ook dit jaar gebeurde dat. Na een goede periode midden in het seizoen, ging het vanaf augustus een stukje minder en direct schoot Van der Vaart in zijn oude reflex.

'En dan is het al snel ook allemáál niet goed he? Dan kan ik mijn coaches bellen met de mededeling dat het hélemaal niets was, om dan na het nalopen van de ronde tot de conclusie te komen dat er inderdaad een paar slechte ballen waren, maar dat het merendeel niet zo slecht was als ik er dan over denk. Ik doe het niet bewust, maar het lijkt dan bijna of ik problemen zoek die er helemaal niet zijn terwijl ik heus wel weet dat het glas vaker halfvol dan halfleeg is'. Na een korte stilte: 'Ik werk er aan, het gaat beter, maar het zal wel altijd mijn valkuil blijven.'

Dat het beter gaat, is ook helemaal niet gek als je kijkt naar de resultaten van dit seizoen. Van der Vaart miste weliswaar tien keer de cut, hij werd 42ste op de Order of Merit, en deed drie keer mee om de overwinning. Dat hij het ook drie keer niet kon verzilveren hoort bij de sport, het feit dat hij in contention was, dat hij drie keer in de laatste groep speelde, zegt hem veel meer.

'Zowel in Denemarken als in Italië zat ik er echt heel dichtbij. Had het met één betere chip zomaar wel voor mij kunnen zijn. En dat terwijl ik beide keren geen ideale voorbereiding had gehad. Italië was aan het eind van een drukke periode met heel veel toernooien en heel veel luchthavens. In Denemarken zat ik in een huisje dat best wel een eindje rijden was van de baan, ging mijn driver op de eerste dag kapot, en speelde ik het toernooi met een nieuwe putter waarmee ik beter dan ooit putte. Dus zeg het maar, wat is dan wijsheid? In Belgie kwam ik op de laatste dag tekort. Ik stond na negen holes op zondag nog bovenaan, maar toen was het klaar. Een beetje last van mijn enkel, ik kon niet meer goed draaien, een ander ging laag, jammer. Maar ook daar gold: een goede week.'

Een goede week, en een door de bank genomen goed jaar. Dat was 2016 in een notendop voor Van der Vaart. En hoewel hij als altijd kritisch is, erkent hij dat dat inderdaad de conclusie moet zijn.

'Het was een uitstekend jaar. Ik had het – mede dankzij Team Jurrian – financieel beter op orde dan ooit. Ik had mijn begeleidingsteam goed voor elkaar. Ik had op een gegeven moment meer geld op mijn rekening staan dan ik ooit had gehad – al ging het er ook net zo hard weer uit – maar vooral werkte de wetenschap dat het goed is, bevrijdend. Ik ben altijd maar bezig met beter, beter, beter. Dit jaar heb ik voor het eerst het besef gehad dat ik – als ik speel zoals ik dit jaar vaak heb gedaan – goed genoeg ben om mee te doen om de overwinning. Als ik dat volgend seizoen nou eens niet tien keer kan laten zien, maar vijftien keer, of misschien zelfs wel twintig keer..? En een van die drie keer dat ik mee doe om de overwinning wél te winnen. Dan ga je voor de Europese Tour. 'Hoop' heeft plaatsgemaakt voor 'weten'. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn en bevrijdend dat voelt.'

_{(Foto: Golfsupport)}