Uit Golfers Magazine: Of...of

Golfen is meer dan de bal van A naar B slaan. Golf is ook keuzes maken. Afwegen wat de beste optie is. En die beslissing dan uit kunnen leggen en steunen. Hoe moeilijk dat soms ook is. Twaalf (onmogelijke) keuzes voor titelverdediger van het KLM Open Joost Luiten die eerder in Golfers Magazine 6 stonden.

Je eerste Dutch Open of je eerste Dutch Open als professional

'Mijn eerste KLM Open ooit was mooi, bijzonder. Dat is toch waar je van droomt als jonge jongen. Met Phil op de tas haalde ik nog bijna het weekend ook. Ik kwam maar één slag tekort om bij mijn debuut direct vier dagen te mogen spelen. Als je dat als 17-, 18-jarige jongen mee mag maken, je mag meten met al die gasten... Dat is een bijzondere herinnering. Maar als ik moet kiezen dan ga ik direct voor mijn eerste Open als professional. Ik speelde een goed seizoen op de Challenge Tour, had er twee keer gewonnen, en haalde ook in de week na het KLM Open makkelijk de cut op de Europese Tour. Op de Kennemer werd ik tweede, op mijn gouden schoentjes, op één slag van Ross Fisher, ik mocht een dikke cheque meenemen, alles klopte. Die week was mooi, maar het was vooral ook een bevestiging dat ik klaar was voor de volgende stap.'

Jij verdedigt je titel of Feyenoord verdedigt zijn titel

'Hoe mooi de titel van Feyenoord ook was, ik kies natuurlijk voor mezelf. Dat zal iedereen begrijpen. Het gaat in mijn loopbaan om mijn overwinningen. Al hoop ik dat we niet weer zo lang hoeven te wachten op een titel voor Feyenoord. Het was een mooi seizoen en een geweldig feest na afloop met een duik in de fontein toe. Ik ben blij dat ik in de gelegenheid was er bij te zijn. Ik kom al vanaf mijn vijfde in het stadion en ga denk ik een keer of zes, zeven per jaar naar een wedstrijd. Meer zit er niet in omdat ik meestal zelf moet spelen op zondagmiddag. Ik hou van de sfeer in het stadion, de gezelligheid. Ik ben heel mijn leven al fan van Feyenoord, maar er gaat niets boven zelf winnen.

Bos of duin

'Bos, geen discussie wat mij betreft, al lijkt het of je in Nederland niet mag zeggen dat je niet zo dol bent op linksbanen, want elke keer als ik zeg dat het niet mijn favoriete baansoort is, dan krijg ik me daar toch een commentaar op! Heel raar eigenlijk, want iedereen heeft toch zijn eigen voorkeur? Die van mij is duidelijk: bosbanen. Ten eerste omdat ik er min of meer ben opgegroeid. Ten tweede omdat ik er met mijn spel beter tot mijn recht kom. Je moet net even vaker nadenken waar je de bal wilt hebben voor je volgende slag. Je moet je bal wat meer shapen. Op veel linksbanen maakt het niet uit waar je de bal mist. Ja, de rough kan heel hoog zijn, maar zeker op de grotere toernooien is er ook zoveel platgetrapte rough dat je altijd wel een schot hebt. Niet dat ik daar iets op tegen heb, maar doe mij maar een baan waar ik nog wat meer na moet denken.'

Europa of Amerika

'In eerste instantie denk ik dan Europa. De Tour is gezelliger, ik weet precies wat ik kan verwachten na tien jaar, de afwisseling van culturen, de verschillende soorten banen, noem maar op. Aan de andere kant is Amerika wel heel erg gaaf en is de PGA Tour het sterkste circuit. Je moet alleen niet denken “dat doe ik wel even” want het is echt heel anders. Daar heb ik me destijds misschien een klein beetje in vergist, maar het was wel ontzettend gaaf. Ik zou een paar dingen iets anders aanpakken een volgende keer, maar als ik die kans weer krijg, pak ik hem zeker.'

Innoveren of tradities behouden

'Innoveren, zonder meer. Niet alleen op het hoogste niveau, maar verder ook. Wie heeft er nou tijd om rondjes van vijf, zes uur te spelen of te zitten kijken? En dan vier dagen achter elkaar. Ja, als je met pensioen bent, maar verder lukt dat weinig mensen. Zeker in deze tijd van snel, snel, snel, kiezen mensen daar ook niet meer voor. Ik denk dat we als sport daar echt in mee moeten en het is goed dat Keith Pelley van alles probeert. Is het allemaal even goed? Nee, maar dat hoeft ook niet, alleen door te proberen merk je wat werkt en wat niet. Willen we de sport populair houden, populairder maken, dan moeten we toe naar korter en sneller. Voor ons zou je kunnen denken aan toernooien van drie of misschien zelfs wel twee dagen: is het direct veel spannender. Of experimenten als de GolfSixes. Maar ook – voor de amateurs, de jeugd – rondjes van zes holes, holes die je zo snel mogelijk moet spelen, drivingranges waar van alles gebeurt. Er is van alles te bedenken, maar we moeten het wel proberen. De sport heeft het nodig.'

Stiltebordjes of geroezemoes?

'Van mij mag er geluid worden gemaakt. Graag misschien zelfs wel. Het probleem is namelijk niet zozeer het geluid op zich, maar het plotselinge geluid. Dat iedereen stil is en er dan ineens een telefoon afgaat; dát haalt je uit je concentratie. Dan kan je beter constant geroezemoes hebben, dat is helemaal niet erg. Net zo min als het nemen van foto's. Tenminste, als iedereen er gewoon aan denkt die telefoon op stil te zetten! Ik denk dat complete stilte niet meer van deze tijd is. Kan je het je voorstellen dat je als kind meegaat naar een toernooi en de hele dag stil moet zijn?'

De titel van 2013 of de titel van 2016

'Dat is écht een onmogelijke keuze! Die toernooien waren niet met elkaar te vergelijken. Andere banen, ander weer, andere manier van winnen. In 2013 was ik in bloedvorm, afgelopen jaar wilde ik op vrijdag bij wijze van spreken nog afbellen, zo slecht was het allemaal. Ik stond op de oefendagen te shanken, te fluffen, te duffen, er kwam echt geen fatsoenlijke bal van de club, maar eenmaal in de baan ging het goed en uiteindelijk zet ik het hele veld op drie slagen. In 2013 win ik in een play-off van een van dé mannen van de Tour, dat was ook heel bijzonder. Dan moet het echt gebeuren, in een play-off, is er geen herkansing. Dat dat lukte was onbeschrijfelijk. Nee, hoe ik mijn best ook doe, ik kan niet kiezen tussen beide zeges.'

Porsche of Audi

Als ik puur kijk naar de auto, dan kies ik voor Porsche. Wat sneller, sportiever, beetje racen, terwijl Audi net even wat zakelijker is. Dat gezegd hebbende, ik heb ook heel veel met Audi: de eerste auto die ik zelf kocht was een Audi A3, ik heb al jaren een hele goede relatie met ze als sponsor, en ik rij nog altijd regelmatig in de TT Roadster die ik op Leopard Creek met een hole-in-one won. Heerlijk met het dak open als het mooi weer is. Echt een heel fijne wagen.'

Als je nog één toernooi mag spelen in je leven: The Masters of Ryder Cup

'De Ryder Cup. The Masters is het mooiste toernooi dat er is, maar dat heb ik nu twee keer gespeeld en de Ryder Cup nog nooit. De jongens die meegedaan hebben en waar ik het er wel eens mee over heb, raken er niet over uitgepraat en zeggen dat het echt met niets te vergelijken is. De sfeer, de teamspirit, dat wil je meegemaakt hebben. In golf ben je eigenlijk alleen maar met jezelf bezig en dat maakt teamevents ook zo leuk. Je doet het echt samen, er ontstaat een band, het is een totaal andere belevenis. De World Cups even niet meegerekend heb ik twee keer onderdeel mogen zijn van zo'n team: de EurAsia Cup en de Seve Trophy. Ik hoop echt daar nog eens een Ryder Cup aan toe te mogen voegen.'

Goud of oranje?

Die gouden kleding uit 2007 was een dingetje van mijn sponsor toen. Het was mooi – zeker gelet op de rest van de week – maar oranje is meer mijn ding. Ik vertegenwoordig mezelf, maar ook Nederland. Ik weet niet precies wanneer ik ermee begonnen ben om op zondag altijd oranje te dragen, maar ik doe het volgens mij ergens vanaf eind 2011 of zo. Alleen bij mijn eerste overwinning had ik het niet aan, daarna altijd. Ik kreeg en krijg er eigenlijk altijd heel leuke reacties op. Het is iets dat leeft. Ook op de Tour weten ze inmiddels wel dat ik altijd in het oranje speel op zondag. En ik deed het eerder dan Rickie Fowler!'

Gouden medaille of groen jasje

'Lastig, maar op dit moment kies ik toch nog voor het groene jasje van The Masters. De historie van dat toernooi, de baan, de sfeer, dat maakt het allemaal heel bijzonder. Dat kan je nu nog niet verwachten van olympisch golf, dat moet nog gaan groeien. Het was heel leuk in Rio, maar het golfevent kwam niet eens in de buurt van mijn indrukken van mijn eerste Masters. Dus dan kies ik voor een groen jasje. Aan de andere kant wordt Justin Rose wel overal aangekondigd als The Olympic Champion. Vier jaar lang. Daar valt ook wel weer wat voor te zeggen.'

Verder slaan of meer putts holen?

Als iemand me nu drie putts minder per ronde biedt, doe ik dat meteen, maar aangezien dat niet gaat gebeuren, kies ik voor verder slaan. Een Amerikaanse statisticus heeft pas uitgezocht dat je voor elke tien, vijftien meter die je verder slaat, je een halve putt per ronde minder nodig hebt. Dat scheelt nogal. Zelfs de allerbeste spelers van de wereld zijn dodelijker uit de rough vanaf vijftig meter, dan van honderd meter midden op de fairway. Hoe dichter bij de hole je ligt vanaf de tee, hoe korter het ijzer dat je naar binnen hebt. En hoe dichter bij de hole je ligt, hoe minder putts je maakt.'

_{(Dit artikel stond eerder in Golfers Magazine 6 / Tekst: Martijn Paehlig / Foto: Golfsupport)}