Vakantieverhalen: Cruyff, Sekt und nackte Mädchen (...en wat golf)

Onze verslaggever en zijn fotograaf togen naar Münsterland om er drie golfbanen te gaan spelen. Ineens ontdekten zij dat zij in een legendarisch hotel logeerden en slaagden zij er dientengevolge niet meer in hun golfactiviteiten los te zien van wat zich daar 45 jaar geleden afspeelde. Cruyff, Sekt und nackte Mädchen, deel II.

tekst Rob Hoogland fotografie Willy de Rooij

Er is iets mee, maar we weten niet wat. De hele rit blijft het maar rondspoken in onze hoofden. Hiltrup… Krautkrämer... waarom doet dat in de verte toch steeds een belletje rinkelen? Bij het passeren van de grens bij Gronau zijn we er nog niet achter. Zelfs als we, een paar kilometer voorbij Münster, het terrein van het hotel zijn opgereden, is het nog niet tot ons doorgedrongen.

En dan, bij het betreden van het hotel, weten we het ineens. Er hangt een plakkaat links naast de ingang. Achter glas, met een grote foto en de namen en handtekeningen van de spelers van het Nederlands voetbalelftal dat op het WK van 1974 zo’n furore maakte. Aber natürlich! Dat is het! Hotel Krautkrämer was destijds het thuishonk van Oranje! Hier vond de zwembadaffaire plaats!

Cruyff, Sekt und nackte Mädchen, kopte Bild op 2 juni 1974.

Een kop die voor eeuwig in ons geheugen staat gegrift.

Danny boos, en Nederland verloor de finale van Duitsland.

Kijk, wij zijn golfers natuurlijk. Wij komen hier om op drie verschillende banen een rondje te spelen: de 9-holescourse van Münster-Hiltrup op een steenworp afstand van het hotel, Münster-Tinnen, alsmede Wasserschloss Westerwinkel. Weinig dingen zijn aangenamer dan de gastvrijheid die je op Duitse golfbanen mag ervaren, dus we hebben er zin in. Maar nu we erachter zijn gekomen dat we tussen de golfrondes door drie nachten in dit hotel zullen logeren, in Waldhotel Krautkrämer nota bene (oké, tegenwoordig heet het Best Western Premier Seehotel Krautkrämer, bovendien heeft de familie Krautkrämer het hier door het ontbreken van een bereidwillige opvolger niet meer voor het zeggen), voelen we ons ook weer de fanatieke Oranje-supporters van toen.

Dit is echt geinig, hoor. We hebben ons terdege voorbereid op deze reis naar het Münsterland, op slechts een uurtje rijden van Enschede, maar toch, in de positieve zin des woords, Duitser dan Duits. De naam Münster – een leuk stadje trouwens, met een aantrekkelijke altstad – is nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met de vrede die er in 1648 gesloten werd, waarmee een einde kwam aan de Tachtigjarige Oorlog en de Republiek der Verenigde Provinciën eindelijk een soevereine staat werd. Enkele leuke verwijzingen ernaar tijdens het beschrijven van onze golfrondes zijn reeds in ons opschrijfboekje genoteerd, maar zullen nu wellicht achterwege worden gelaten.

Dit is veel belangrijker!

Johan Cruijff sliep hier, potverdorie. Johan Neeskens sliep hier, nog zo’n jeugdheld. Willem van Hanegem, Wim Jansen, Jan Jongbloed, Wim Rijsbergen, Ruud Krol, Arie Haan, Wim Suurbier, Johnny Rep, Rob Rensenbrink, Piet Keizer, Rinus Michels, de gebroeders Van de Kerkhof, allemaal sliepen ze hier. Legendarische mannen, waarvan we de namen nog steeds zonder behulp van Google uit de mouw schudden. Ze tennisten hier ook, zo herinneren wij ons nu weer, op de banen naast het hotel (golfen deden voetballers toen nog niet, dat was alleen voor de happy few).

En nu mogen wij hier ook logeren.

'Waar is het zwembad, fräulein Hannelore?', vragen we bij het inchecken aan de receptioniste.

Geen idee of ze Hannelore heet, maar we zijn inmiddels ietwat baldadig geworden.

'Dat vragen alle Hollanders', glimlacht Hannelore.

'Het klopt toch wat Bild in 1974 schreef?', vragen we vervolgens. 'Cruyff, Sekt und nackte Mädchen. In de Nederlandse kranten werd het voorval destijds pertinent ontkend. U kunt het nu toch wel bevestigen?'

'Uw kamer bevindt zich op de eerste verdieping', antwoordt zij. “U heeft uitzicht op de Hiltruper See.'

O, wat mooi dit. Zelfs nu kiest het personeel van hotel Krautkrämer er nog voor om de kwestie die Oranje volgens Johan Neeskens, zoals hij jaren later verklaarde, de wereldtitel kostte, zo diplomatiek mogelijk als onbespreekbaar te behandelen. Het maakt niet uit: onze dagen kunnen nu al niet meer kapot: wij logeren in hotel Krautkrämer! Een jongensdroom komt uit!

Eenvoud

Zwemmen doen we niet, de daaropvolgende dagen. Niet alleen die nackte Mädchen zijn sinds de zwembadaffaire 43 jaar ouder geworden (het tijdens het eerste diner ontstane idee om te proberen de dames op te sporen sneuvelt naderhand mede om die reden), wij ook. Mede daardoor hebben wij onze handen vol aan de golfsport, al valt dat tijdens onze eerste ronde nog wel mee. Dat is er namelijk eentje van slechts negen holes op de baan waar je vanaf het hotel in een kwartiertje naartoe kunt lopen, die van Münster Hiltrup aan de overkant van de Westfalenstrasse, die het hotel en de baan met de stad Münster verbinden.

Sympathiek baantje, Münster Hiltrup. De club heeft her en der stukjes weiland en bos kunnen opkopen en die stukjes met paden met elkaar kunnen verbinden, met als gevolg dat er een ongewone, maar leuke 9-holescourse is komen te liggen, met uitdagingen die je elders niet snel zult vinden. De meeste holes zijn niet lang en daardoor aantrekkelijk voor hogere handicappers, maar onderschatting van de gevaren die op de loer liggen – vijvertjes, out-of-bounce – wordt meestal keihard afgestraft. Eenvoud is er het belangrijkste kenmerk, ook in het kleine houten clubhuis waar wij ons onmiddellijk thuis voelen omdat kapsones ten enenmale ontbreken. Ze serveren er een simpele, maar goede maaltijd en tappen een uitstekend glas bier.

's Avonds dineren wij wederom in hotel Krautkrämer en proberen wij het ditmaal bij de dienstdoende serveerster. Wij schatten haar geboortejaar op 1997, gaan er desondanks vanuit dat zij haar klassiekers kent en zeggen als zij de Schweineschnitzel mit Bratkartoffeln op tafel zet: 'Vertel eens, Gretchen, kwamen die nackte Mädchen destijds, in 1974, uit de buurt?'

Gretchen fronst slechts haar wenkbrauwen, waarna wij haar toch maar snel, om te voorkomen dat zij haar beklag bij de hoteldirectie gaat doen, uitleggen waarom wij haar deze vraag stelden.

Dan schudt zij meewarig haar hoofd.

Die blöde Holländer ook.

Waterkasteel

De volgende dag spelen wij op de fraaie baan van Münster Tinnen, vanaf hotel Krautkrämer in twintig minuten met de auto te bereiken door een doolhof van binnenwegen. Het is een vlakke 18-holescourse met veel doglegs op een bosrijk terrein waar de laatste hand wordt gelegd aan nog eens negen holes. De fairways zijn er breed, de holes lang. Op slechts drie holes komt géén water in het spel en het is er aangenaam stil en rustig. De sfeer verschilt van die op Münster Hiltrup: hier speelt vooral de lokale upper ten.

Mooi is het er, dat staat vast. De achttiende, een par-4, vormt een waardige afsluiting. Veel mid- en hoge handicappers die denken dat zij deze green in twee slagen kunnen halen door de bal schuin over een grote vijver te slaan, zullen nadien, in die tot clubhuis omgebouwde oude boerenhoeve waarin ook het secretariaat en het kantoor van de caddymaster zijn gevestigd, tot hun leedwezen moeten vaststellen dat zij beter voor een slag extra hadden kunnen kiezen. Ofschoon zij ook dan ongetwijfeld zullen erkennen dat de ronde de moeite waard was.

Verbaast het de lezer dat wij ook de laatste avond in hotel Krautkrämer doorbrengen?

Wij nemen aan van niet.

'Duurde dat feest in het hotelzwembad in 1974 werkelijk tot zeven uur 's ochtends?', vragen wij aan serveerster Ulrike, terwijl zij de 200 grams biefstuk im Brioche Bun mit Cheddar Käse, Gewürzgurke, krossem Pancetta, mariniertem Kraut, Cranberry-Tomaten-Dip und dazu Fried Potato Wedges mit Trüffel-Mayonnaise uitserveert.

'Ik heb geen idee waarover u het heeft', antwoordt Ulrike ijzig.

Even overwegen wij haar te vragen of haar achternaam soms Beckenbauer, Müller, Hoeness of nog erger: Hölzenbein is, maar dan geven wij het toch maar op. Althans, wat Cruyff, Sekte und nackte Mädchen betreft, want de volgende dag reeds checken wij tot ons grote verdriet uit en begeven wij ons voordat de terugreis wordt aanvaard naar de twintig kilometer verderop gelegen golfbaan Wasserschloss Westerwinkel, wat ons betreft de mooiste van de drie die in ons programma zijn opgenomen.

De Westerwinkel-course ligt rondom een van de tientallen waterkastelen van Münsterland, dat een eeuwenlange historie van rijkdom en welvaart heeft. Het kasteel is prachtig onderhouden en fungeert inmiddels gedeeltelijk als appartementencomplex. Het is vanaf veel holes te zien. De baan, ruim opgezet, leunt tegen een bosrand en wordt door openbare wandel- en fietspaden doorkruist, hoewel dat niet hinderlijk is. De holes die ons het meest bevallen zijn twee par-5’s: de negende (stroke-index 1) en de achttiende (stroke-index 8), waarvan de laatste niet lang is, maar wel een enorme precisie vereist.

Op de golfbaan van Wasserschloss Westerwinkel is verder een uitstekend restaurant gevestigd, ook voor niet-golfers toegankelijk. Daar beëindigen wij onze golftrip naar Münsterland in stijl, hoewel we het ergens wel jammer vinden dat we nu niet aan de serveerster kunnen vragen hoe het nu precies met die zwembadaffaire van 1974 zat. Ze heeft er wel de leeftijd voor, schatten wij in. Even vragen wij ons zelfs af of zíj soms… maar ach, daar beginnen we maar niet aan. Er is al vrouwonvriendelijkheid genoeg in de wereld.

Bovendien zijn wij Klaus Schlüter niet.

Voor alle duidelijkheid: Klaus Schlüter was de man in de regenjas, de journalist zoals later bleek, die óók in het zwembad aanwezig was en destijds alles aan Bild verraadde.

De schoft.

Geen golfer, die Schlüter, dat moge duidelijk zijn.

(Dit artikel stond eerder in Golfers Magazine 4 2017 en werd mede mogelijk gemaakt door Pin High Golftravel)