Uit Golfers Magazine: Weerbaarheid

Voor wie vandaag een rondje 'moet' golfen met een Ajax-fan... columnist Rob Hoogland weet wat je doormaakt.

frenkie

Kunnen we het wel over de mentale weerbaarheid van Tiger hebben, na de grootste comeback in de geschiedenis van de golfsport, maar ík heb gegolft met een fanatieke Ajax-fan die later die dag Ajax-Juventus zou bijwonen.

Mijn mentale weerbaarheid mag er dus ook best wezen.

Ik ben bereid enkele verzachtende omstandigheden aan te voeren. Wij speelden in Hardelot, ten zuiden van Calais. Dat is 4,5 uur rijden van de Johan Cruijff Arena, let wel: buiten de spits. Aangezien Ajax-Juventus om 21.00 uur zou beginnen en wij om 10.00 uur afsloegen in de wetenschap dat de flight voor ons werd gevormd door vier Britten van gemiddeld 104 jaar oud die de avond tevoren zoals de grote Franse schrijver/wielercolumnist Antoine Blondin het ooit zei vergeefs op zoek waren geweest naar een gesloten café, is het derhalve niet helemáál onbegrijpelijk dat mijn medespeler reeds op de eerste tee un peu nerveux oplijnde.

Laat ik hem Frenkie noemen, deze medespeler. Zijn gezin, vrienden en collega's lezen Golfers Magazine ook, dus ik wil zijn ware naam niet onthullen en Ronaldo is in dit verband te lullig. Welnu, ik zie Frenkie, die er af en toe zowaar in slaagt de bal een lengte van 300 meter mee te geven, zijn eerste drive nóg tussen die vier Britten van gemiddeld 104 jaar slaan. Zij hadden het gelukkig niet in de smiezen. Antoine Blondin, weetjewel. Volgens mij hadden ze helemaal niks in de smiezen. Ze waren in de eerste plaats aan het overleven en zeker in twee gevallen vraag ik mij af of dat ook is gelukt.

Enfin.

Zo ging dat de hele ronde, golfvrienden, terwijl Frenkie eerst om de vijf minuten en daarna om de vier, drie en twee minuten en tenslotte om de tien seconden op zijn horloge keek en zich ook met steeds grotere haast naar zijn bal begaf, die naarmate ons duel vorderde steeds vaker tussen de pijnbomen gezocht diende te worden. En ondertussen wauwelde meneer maar over Hakim en Dusan en Donny en Matthijs en Daley en weet ik veel allemaal wie, en lukte het mij ondanks dit alles de moed erin te houden, totdat wij om 15.00 uur de achttiende green verlieten en hij zich in gestrekte draf naar zijn auto spoedde.

We hadden precies 36 stablefordpunten.

Oké, bij elkaar opgeteld, maar kniesoor.

Om vijf voor negen die avond ontving ik een appje van Frenkie vanuit de Arena: 'Binnen!'

Precies op dat moment bestelde ik, zelf inmiddels in Brugge gearriveerd, mijn vijfde glas Leffe Blond om op mijn mentale weerbaarheid te proosten.

(Deze column staat is ook te lezen in Golfers Magazine 3 die nu in de winkel ligt. Hét golftijdschrift van Nederland vanaf het volgende nummer thuis krijgen? Klik dan hier)

World
  • istock