Standplaats Spijk – I 

Voor de láátste keer Standplaats Spijk moet daarbij worden gezegd. Nadat in 2016 Joost Luiten de eerste winnaar op de door Colin Montgomerie ontworpen baan was, en Romain Wattel vorig jaar de tweede, loopt zondag nog één keer een speler als winnaar de Haarweg af.

In 2019 strijkt het circus neer op The International, de jaren daarna zakken we met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid af naar Cromvoirt. Het is te hopen dat de Europese Tour dat wel goed weet te lokaliseren; in een promotiefilmpje voor het toernooi deze week werd The Dutch doodleuk toegewezen aan de provincie Groningen, 'near the German border.' Een duidelijk geval van het verkeerde Spijk en de verkeerde afrit.

Het veld mag gerust sterk genoemd worden, maar grote afwezige deze week is en blijft natuurlijk Joost Luiten. De Nederlandse nummer 1 werd deze zomer geopereerd, hoopte nog even op tijd fit te zijn, maar trok zich vorige week definitief terug. Spijtig voor de tweevoudig winnaar, nog veel spijtiger voor het publiek dat toch al niet verwend wordt met Nederlanders op het hoogste niveau.

Ja, er doen veertien landgenoten wél mee, maar het zal voor de meesten van hen een helse klus worden om het weekend te halen. Dat is geen diskwalificatie vooraf, maar het is natuurlijk niet zonder reden dat Luiten al jaren de enige speler is op het hoogste niveau. Er zullen altijd (bijna altijd dan toch) spelers zijn die boven zichzelf uitstijgen en cut halen, maar wie zeker wil weten dat hij een Nederlander kan volgen, doet er goed aan op donderdag of vrijdag te gaan kijken. Dat moet anders. Niet dit jaar, misschien ook nog niet volgend jaar, maar op termijn toch zeker.

Op de laatste voorbereidingsdag organiseerde de NGF een bijeenkomst met de pers waarop de stand van zaken tegen van het Nederlandse topgolf tegen het licht werd gehouden. De kortst mogelijke samenvatting: het gaat vooruit, maar het gaat langzaam en de vijver waar uit gevist blijft klein. Kinderen aan het golf krijgen (en houden) blijft een uitdaging, kinderen zo ver krijgen dat ze er alles voor willen doen en laten, zo mogelijk nog lastiger. 'Het niveau moet omhoog, al was het maar omdat het niveau om ons heen óók omhoog gaat, en dáár blijven we al op achter', legde Jeroen Stevens de vinger op een van de zere plekken. En Maarten Lafeber merkte op dat er absoluut goede uitslagen worden behaald, maar niet structureel en zeker niet op het niveau dat nodig is om de Europese top te halen. 'De vraag blijft toch altijd weer hoe graag je het écht wilt.'

Wij willen zeker. 

Vier dagen topgolf op The Dutch voor de boeg. Golfers Magazine gaat er geen minuut van missen.